با کمک فناوری نانو؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که مغز و نرون‌های مصنوعی را می‌توان به اینترنت وصل کرد. عملکرد مغز با استفاده از سیگنال‌های نرونی و از طریق ارتباط آن‌ها به هم صورت می‌گیرد که این ارتباط بسیار پیچیده، سیناپس نامیده می‌شود.
به تازگی مقاله‌ای در Nature Science Reports منتشر شده است که در آن دانشمندان یک شبکه نرونی مصنوعی ساختند که در آن سلول‌های عصبی زیستی و مصنوعی در نقاط مختلف جهان از طریق یک هاب سیناپس مصنوعی به هم متصل شده است. این هاب سیناپس با استفاده از فناوری‌نانو ساخته شده است. این اولین باری است که این سه بخش متفاوت با هم در یک شبکه متحد به گرد هم می‌آیند.
در طول این پژوهش، محققان دانشگاه پادوا در ایتالیا نرون‌های موش را در آزمایشگاه رشد دادند در حالی که همتایان آن‌ها در ETH زوریخ نرون‌های مصنوعی را روی میکروتراشه ایجاد کردند. یک آزمایشگاه مجازی نیز با استفاده از مجموعه دقیق و کنترل شده سیناپس‌های نانوالکترونیکی تولید شده در دانشگاه ساوتهمپتون این دو را به هم مرتبط کردند. این دستگاه سیناپسی به‌عنوان ممریستور شناخته می‌شود.
پژوهشگران مستقر در ساوتهمپتون سیگنال‌های ایجاد شده از نرون‌های زیستی در ایتالیا را از طریق اینترنت دریافت کردند و سپس آن‌ها را در سیناپس‌های ممریستوری توزیع نمودند. سپس پاسخ‌ها به شکل سیگنال به نرون‌های مصنوعی در زوریخ ارسال شدند. این فعالیت به‌صورت هم‌زمان و برعکس از زوریخ به پادوا نیز انجام می‌شد. بنابراین، نرون‌های مصنوعی و زیستی قادر به برقراری ارتباط دو طرفه و در زمان واقعی بودند.
تمیس پرودروماکسی، استاد رشته فناوری‌نانو در دانشگاه ساوتهمپتون می‌گوید: «یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های انجام تحقیقات از این نوع و در این سطح، ادغام چنین فناوری‌های متمایز با هم است، چیزی که معمولا زیر یک سقف در کنار هم یافت نمی‌شود. ما با ایجاد یک آزمایشگاه مجازی توانستیم به این هدف برسیم.»
به تازگی مقاله‌ای در Nature Science Reports منتشر شده است که در آن دانشمندان یک شبکه نرونی مصنوعی ساختند که در آن سلول‌های عصبی زیستی و مصنوعی در نقاط مختلف جهان از طریق یک هاب سیناپس مصنوعی به هم متصل شده است. این هاب سیناپس با استفاده از فناوری‌نانو ساخته شده است. این اولین باری است که این سه بخش متفاوت با هم در یک شبکه متحد به گرد هم می‌آیند.
در طول این پژوهش، محققان دانشگاه پادوا در ایتالیا نرون‌های موش را در آزمایشگاه رشد دادند در حالی که همتایان آن‌ها در ETH زوریخ نرون‌های مصنوعی را روی میکروتراشه ایجاد کردند. یک آزمایشگاه مجازی نیز با استفاده از مجموعه دقیق و کنترل شده سیناپس‌های نانوالکترونیکی تولید شده در دانشگاه ساوتهمپتون این دو را به هم مرتبط کردند. این دستگاه سیناپسی به‌عنوان ممریستور شناخته می‌شود.
پژوهشگران مستقر در ساوتهمپتون سیگنال‌های ایجاد شده از نرون‌های زیستی در ایتالیا را از طریق اینترنت دریافت کردند و سپس آن‌ها را در سیناپس‌های ممریستوری توزیع نمودند. سپس پاسخ‌ها به شکل سیگنال به نرون‌های مصنوعی در زوریخ ارسال شدند. این فعالیت به‌صورت هم‌زمان و برعکس از زوریخ به پادوا نیز انجام می‌شد. بنابراین، نرون‌های مصنوعی و زیستی قادر به برقراری ارتباط دو طرفه و در زمان واقعی بودند.
تمیس پرودروماکسی، استاد رشته فناوری‌نانو در دانشگاه ساوتهمپتون می‌گوید: «یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های انجام تحقیقات از این نوع و در این سطح، ادغام چنین فناوری‌های متمایز با هم است، چیزی که معمولا زیر یک سقف در کنار هم یافت نمی‌شود. ما با ایجاد یک آزمایشگاه مجازی توانستیم به این هدف برسیم.»
ارسال نظرات