یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین جهانتیغ* یکی از برنامه‌های کلان توسعه در سطح کشوری طرح تقسیم استان‌هایی است که مساحت و جمعیت قابل توجه‌ای دارند. در برابر تقسیم یا عدم تقسیم استان‌ها باید به تجربه‌های تقسیم داخلی و همچنین کشور‌های توسعه یافته توجه کرد. اگر ضریب توسعه در تمامی جوانب ملاک باشد، سه استان خراسان رضوی، جنوبی و شمالی در سال‌های پس از تقسیم مجموعا از استان خراسان قبل از تقسیم ضرایب توسعه بالاتری دارند. همچنین کشور ترکیه با دارا بودن مساحتی کمتر از نصف مساحت ایران و با جمعیتی کمتر، بیش از دو نیم برابر ایران دارای استان می‌باشد (۸۱ استان) که این به صورت مستقیم باعث کاهش قسمت‌های دور از مرکز و افزایش خدمت رسانی بهتر و عدم تمرکز منابع و امکانات شده است.
در چند سال اخیر علی رغم توجه ویژه در سطح کشوری به استان سیستان و بلوچستان و با عنایات مقام معظم رهبری که برخورداری حداکثری این استان از صندوق توسعه ملی را در پی داشته و همچنین تلاش‌های صورت گرفته توسط مسولین منطقه‌ای و کشوری، متاسفانه شاهد رونق و توسعه این استان به نحوی که باید باشد نبوده ایم، همچنین یکی از معضلات ایجاد شده در این استان انباشته شدن امکانات و سرمایه در مرکز و بهره برداری حداقلی مردم به دور از مرکز از این امکانات بوده است.
بنا به چند دلیل تقسیم استان جز لاینفک از پیشرفت و توسعه‌ی استان می باشد؛ اولا این استان جوان‌ترین استان کشور است که این خود نشان دهنده‌ی ضریب افزایش جمعیتی بالا در این استان است که این افزایش جمعیت به طور مستقیم باعث تبدیل شدن دهستان‌ها به شهر و شهر‌ها به بخش که خروجی آن افزایش تعداد شهرستان‌ها خواهد بود؛ بنابراین ثابت ماندن و عدم گسترش استان در صورت افزایش زیر مجموعه‌های آن سبب کاهش کارای استانداری خواهد شد.
دوما این استان از نظر وسعت یکی از پهناور‌ترین استان‌های کشور است و به تنهایی وسعتی معادل کل کشور سوریه را دارا می‌باشد! این وسعت زیاد نظارت مجموعه استانداری بر روی بسیاری از نهاد‌ها و ارگان‌ها را سخت و طاقت فرسا می‌کند به طوری که معاون سیاسی اجتماعی استاندار به وضوح اظهار کرده است که ممکن است هفته‌ها شخص استاندار را به دلیل سفر‌های منطقه‌ای نبیند، حال تصور کنید این دیدار‌ها برای مردم عادی تا چه حد غیر ممکن شده است.
سوما این استان زوایای دیده نشده بسیار زیادی دارد، برای مثال روستا‌های زیادی در جنوب استان هستند که از حداقل‌های رفاهی از قبیل آب شرب و مدرسه متناسب با جمعیت، محروم هستند که تقسیم استان باعث دیده شدن این مناطق بیش از پیش خواهد شد و مطالبه این نیازمندی‌ها از بخشداری‌ها و فرمانداری‌ها به استانداری منتقل خواهد شد که قطعا این به حل مشکل با سرعت بیشتری منجر می‌شود.
چهارما پس از تقسیم استان، ما به جای یک استانداری سه استانداری خواهیم داشت و ادارات زیادی در مراکز هر استان شکل خواهد گرفت که هر کدام از این ادارات در زمینه اشتغال زایی کمک شایانی به یکی از بیکارترین استان‌های کشور خواهند کرد.
در آخر مسئله حذف نام قسمتی از استان که دغدغه‌ی بسیاری از عزیزان شده نیز با استفاده از شیوه‌ی نام گذاری استان خراسان برطرف خواهد شد.
حسین جهانتیغ، دبیر جامعه اسلامی دانشگاه علوم پرشکی زابل
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
در چند سال اخیر علی رغم توجه ویژه در سطح کشوری به استان سیستان و بلوچستان و با عنایات مقام معظم رهبری که برخورداری حداکثری این استان از صندوق توسعه ملی را در پی داشته و همچنین تلاش‌های صورت گرفته توسط مسولین منطقه‌ای و کشوری، متاسفانه شاهد رونق و توسعه این استان به نحوی که باید باشد نبوده ایم، همچنین یکی از معضلات ایجاد شده در این استان انباشته شدن امکانات و سرمایه در مرکز و بهره برداری حداقلی مردم به دور از مرکز از این امکانات بوده است.
بنا به چند دلیل تقسیم استان جز لاینفک از پیشرفت و توسعه‌ی استان می باشد؛ اولا این استان جوان‌ترین استان کشور است که این خود نشان دهنده‌ی ضریب افزایش جمعیتی بالا در این استان است که این افزایش جمعیت به طور مستقیم باعث تبدیل شدن دهستان‌ها به شهر و شهر‌ها به بخش که خروجی آن افزایش تعداد شهرستان‌ها خواهد بود؛ بنابراین ثابت ماندن و عدم گسترش استان در صورت افزایش زیر مجموعه‌های آن سبب کاهش کارای استانداری خواهد شد.
دوما این استان از نظر وسعت یکی از پهناور‌ترین استان‌های کشور است و به تنهایی وسعتی معادل کل کشور سوریه را دارا می‌باشد! این وسعت زیاد نظارت مجموعه استانداری بر روی بسیاری از نهاد‌ها و ارگان‌ها را سخت و طاقت فرسا می‌کند به طوری که معاون سیاسی اجتماعی استاندار به وضوح اظهار کرده است که ممکن است هفته‌ها شخص استاندار را به دلیل سفر‌های منطقه‌ای نبیند، حال تصور کنید این دیدار‌ها برای مردم عادی تا چه حد غیر ممکن شده است.
سوما این استان زوایای دیده نشده بسیار زیادی دارد، برای مثال روستا‌های زیادی در جنوب استان هستند که از حداقل‌های رفاهی از قبیل آب شرب و مدرسه متناسب با جمعیت، محروم هستند که تقسیم استان باعث دیده شدن این مناطق بیش از پیش خواهد شد و مطالبه این نیازمندی‌ها از بخشداری‌ها و فرمانداری‌ها به استانداری منتقل خواهد شد که قطعا این به حل مشکل با سرعت بیشتری منجر می‌شود.
چهارما پس از تقسیم استان، ما به جای یک استانداری سه استانداری خواهیم داشت و ادارات زیادی در مراکز هر استان شکل خواهد گرفت که هر کدام از این ادارات در زمینه اشتغال زایی کمک شایانی به یکی از بیکارترین استان‌های کشور خواهند کرد.
در آخر مسئله حذف نام قسمتی از استان که دغدغه‌ی بسیاری از عزیزان شده نیز با استفاده از شیوه‌ی نام گذاری استان خراسان برطرف خواهد شد.
حسین جهانتیغ، دبیر جامعه اسلامی دانشگاه علوم پرشکی زابل
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات