مناسب‌ترین سیاره‌های قابل سکونت منظومه شمسی شناسایی شدند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، زمین لزوما بهترین سیاره جهان نیست. محققان ۲۴ سیاره خارج از منظومه شمسی ما شناسایی کرده اند که ممکن است شرایط مناسب‌تری برای زندگی نسبت به زمین داشته باشد. برخی از این ستاره‌های مداری حتی ممکن است از خورشید ما نیز بهتر باشند.

مطالعه‌ای که به تازگی توسط دانشمند دانشگاه ایالتی واشنگتن، دیرک شولز-ماکوخ منتشر شده است، جزئیات ویژگی‌های سیاره‌هایی که بطور بالقوه برای سکونت بسیار مناسب هستند را بیان کرده که شامل سیاره‌هایی بزرگتر، گرم‌تر و مرطوب‌تر از زمین می‌شود. همچنین زندگی می‌تواند در این سیاره‌ها که سرعت تغییر ستاره‌ها نسبت به خورشید کمتر است، پیشرفت بیشتری داشته باشد.

تمام ۲۴ سیاره مدعی برای سکونت بیش از ۱۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند. شولز-ماکوخ استاد دانشگاه واشنگتن گفت: «با ظهور تلسکوپ‌های فضایی آینده، اطلاعات بیشتری خواهیم گرفت، بنابراین انتخاب برخی اهداف اهمیت دارد. ما باید روی سیارات خاصی تمرکز کنیم که امیدوارکننده‌ترین شرایط را برای حیات پیچیده دارند. با این حال باید مراقب باشیم که بدنبال سیاراتی دقیقا با ویژگی-های زمین نباشیم، زیرا ممکن است گزینه‌های بهتری نسبت به زمین نیز وجود داشته باشد.»

 

برای این مطالعه محققانی از زیست‌شناسی و کیهان‌شناسی گرد هم آمدند تا معیار‌های زیست‌پذیری و گزینه‌های مناسب از بین ۴۵۰۰ سیاره فراخورشیدی شناخته شده در آنسوی منظومه شمسی را بررسی کنند. قابلیت سکونت به این معنا نیست که این سیارات قطعا دارای حیات هستند، آن‌ها صرفا شرایطی دارند که برای زندگی مساعد است.

 

درحالیکه خورشید، مرکز منظومه شمسی ماست، طول عمر نسبتا کوتاه و کمتر از ۱۰ میلیارد سال دارد. از آنجایی که تقریباً ۴ میلیارد سال طول کشید تا هر نوع حیات پیچیده روی زمین ظاهر شود، ممکن است سوخت بسیاری از ستاره‌های مشابه خورشید ما که ستاره‌های G نامیده می‌شوند قبل از توسعه حیات پیچیده، تمام شود.

محققان علاوه بر بررسی سیستم‌هایی با ستاره‌های G خنک کننده، به ستاره‌های کوتوله K نیز نگاهی انداختند که تا حدی خنک‌تر، کوچک‌تر و کم نورتر از خورشید ما هستند. ستاره‌های K دارای طول عمر طولانی بین ۲۰ میلیارد تا ۷۰ میلیارد سال اند که برای آن‌ها مزیت به حساب می‌آید. این موضوع به سیاره‌هایی که در مدار می‌چرخند اجازه می‌دهد تا دیرتر پیر شده و زمان بیشتری برای رسیدن به پیشرفت‌های حیات پیچیده مانند زمین را در اختیار داشته باشند. با این حال، برای اینکه سیاره قابل سکونت باشد، نباید آنقدر پیر باشد که برای ایجاد انرژی زمین گرمایی خسته بوده و فاقد میدان‌های ژئومغناطیسی محافظ باشد. محققان استدلال می‌کنند که نقطه آغاز حیات یک سیاره قدمتی بین ۵ تا ۸ میلیارد سال دارد.

اندازه و جرم نیز مهم است. سیاره‌ای که ۱۰٪ بزرگتر از زمین است باید قابلیت سکونت بیشتری داشته باشد. انتظار می‌رود سیاره‌ای حدودا ۱.۵ برابر زمین، گرمای داخلی خود را از طریق از بین رفتن رادیواکتیو بیشتر حفظ کرده و گرانش قوی‌تری برای نگهداشتن جو خود در مدت زمان طولانی‌تر داشته باشد.

آب کلید حیات است و محققان استدلال می‌کنند که میزان بیشتری از آن بویژه به شکل‌گیری ابر‌ها و رطوبت هوا کمک می‌کند. با دمایی کمی بیشتر از زمین، چیزی حدود ۵ درجه بیشتر از سطح زمین، همراه با رطوبت اضافه برای زندگی بهتر خواهد بود. اهمیت گرما و رطوبت در زمین با تنوع زیستی بیشتر در جنگل‌های بارانی گرمسیری نسبت به مناطق سردتر و خشک دیده می‌شود.

در میان ۲۴ سیاره کاندید شده برتر، هیچیک از آن‌ها از تمام معیار‌های موجود برای سیاره‌های قابل سکونت برخوردار نیستند، اما یکی از آن‌ها دارای چهار ویژگی مهم است که احتمالاً برای زندگی بسیار راحت‌تر از سیاره ما است.

شولز- ماکوخ گفت: «گاهی انتقال قوانین لازم برای سیاره قابل سکونت سخت است، زیرا همه فکر می‌کنیم که بهترین سیاره را داریم. ما تعداد زیادی شکل زندگی پیچیده و متنوع داریم و بسیاری از آن‌ها می‌توانند در محیط‌های شدید زنده بمانند. داشتن یک زندگی سازگار خوب است، اما این بدان معنی نیست که ما بهترین شرایط را داریم.»