همسایه‌های زمین| اورانوس
به گزراش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، اورانوس هفتمین سیاره از خورشید و سومین سیاره بزرگ در منظومه شمسی است. اولین سیاره‌ای که با کمک تلسکوپ در سال ۱۷۸۱ توسط ویلیم هرشل کشف شد، اورانوس بود. او در ابتدا فکر می‌کرد که آن یک دنباله‌دار یا ستاره است، اما دوسال بعد این شیء فضایی با تلاش یوهان آلرت یک سیاره شناخته شد و با پیشنهادش به نام خدای آسمان یونان، اورانوس نام گرفت.
اندازه و فاصله
با شعاعی به اندازه ۲۵۳۶۲ کیلومتر، اورانوس ۴ برابر زمین است. میانگین فاصله آن از خورشید ۲.۹ میلیارد کیلومتر یا ۱۹.۸ واحد نجومی است. با این فاصله ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه طول می‌کشد تا نور خورشید به اورانوس برسد.
مدار و چرخش
یک روز در اورانوس ۱۷ ساعت طول می‌کشد و هر سال آن به اندازه ۸۴ سال زمین است. خط استوای این سیاره با مدار چرخش آن به دور خورشید تقریبا ۹۷.۷۷ درجه زاویه دارد که نتیجه احتمالی برخورد با سیاره‌ای مثل زمین در سال‌های گذشته است. این زاویه منحصربه‌فرد باعث ایجاد شدیدترین فصول در این سیاره شده است. تقریبا یک چهارم فصل سال اورانوسی خورشید مستقیما روی هر یک از قطب‌ها می‌تابد و نیمه دیگر آن در زمستان تاریک و سرد ۲۱ ساله فرو می‌رود. همچنین این سیاره یکی از دو سیاره‌ای است که خلاف جهت سایر سیارات از غرب به شرق، دور خورشید می‌چرخد.
ساختار
اورانوس یکی از دو غول یخی منظومه شمسی است. بیشتر از ۸۰ درصد این سیاره از سیالات چگال یخی بالای هسته کوچک سنگی تشکیل شده است. در نزدیکی هسته دما تا ۴۹۸۲ درجه سانتی‌گراد می‌رسد.
قطر اورانوس از همسایه یخی خود، نپتون، بیشتر، اما چگالی آن کمتر است. بعد از زحل این سیاره دومین سیاره کم چگال منظومه شمسی است. اورانوس رنگ سبز-آبی خود را از گاز متان موجود در جو می‌گیرد. نور خورشید از جو عبور می‌کند و توسط ابر‌های اورانوس بازتاب می‌شود. گاز متان قسمت قرمز نور را جذب کرده و در نتیجه یک رنگ سبز-آبی ایجاد می‌کند.
شکل‌گیری
اورانوس نیز ۴.۵ میلیارد سال پیش هنگام تشکیل منظومه شمسی با گردهم آمدن گردوغبار تشکیل شد. تصور می‌شود این سیاره نیز مانند همسایه خود نپتون ابتدا در نزدیکی خورشید قرار داشته و حدود ۴ میلیارد سال پیش در جایگاه کنونی خود در منظومه شمسی قرار گرفته است.
سطح
اورانوس سطح واقعی ندارد. این سیاره از سیالاتی تشکیل شده که مدام در حال چرخش هستند و فضاپیما‌ها هیچ نقطه خاصی برای فرود ندارند. همچنین وجود فشار و دمای شدید در اتمسفر این سیاره باعث می‌شود که فضاپیما‌ها نتوانند حتی در نزدیکی آن نیز پرواز کنند.
اتمسفر
بیشتر جو اورانوس از هیدروژن و هلیوم، مقدار کمی متان با نشانه‌هایی از آب و آمونیاک تشکیل شده است. با دمای اتمسفری منفی ۲۲۴.۲ درجه سیلسیوس، اورانوس در بعضی نقاط حتی از نپتون نیز سردتر است. سرعت باد در این سیاره به ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.
مگنتوسفر
اورانوس دارای یک مگنتوسفر غیرمعمول، با شکلی نامنظم است. معمولا میدان‌های مغناطیسی با چرخش سیاره همسو هستند، اما میدان مغناطیسی اورانوس برعکس است. محور مغناطیس با زاویه‌ای حدو ۶۰ درجه نسبت به محور چرخش سیاره قرار گرفته و از مرکز سیاره به اندازه یک سوم شعاع آن منحرف شده است.
حلقه
اورانوس دو دسته حلقه دارد. سیستم داخلی نه حلقه‌ای شامل حلقه‌های باریک، خاکستری و تیره است. سیستم خارجی دو حلقه دارد که حلقه درونی آن از گردوغبارو مایل به قرمز است و حلقه خارجی آن آبی و شبیه به حلقه E در زحل است.
قمر
اورانوس ۲۷ قمر شناخته شده دارد. درحالیکه بیشتر قمر‌ها اسم‌های خود را از اساطیر یونان و روم گرفته‌اند، قمر‌های اورانوس در نامگذاری با آثار ویلیام شکسپر و الکساندر پاپ منحصربه‌فرد هستند. به نظر می‌رسد تمام قمر‌های داخلی اورانوس تقریباً نیمی از آب یخ زده و نیمی از سنگ باشند. ترکیب قمر‌های بیرونی آن هنوز ناشناخته است.
امکان حیات
تاجاییکه که اطلاعات موجود نشان می‌دهند، اورانوس محل مناسبی برای زندگی نیست. دما و فشار آنقدر در این سیاره شدید است که به نظر نمی‌رسد هیچ موجود زنده‌ای بتواند با آن سازگار شود.
این سیاره را از نزدیک ببینید
سایت ناسا (solarsystem.nasa.gov) برای علاقه‌مندان به نجوم سیستم سه‌بعدی را طراحی کرده که از طریق آن شما می‌توانید سیاره اورانوس را بصورت سه بعدی مشاهده کنید و اطلاعاتی از این سیاره بدست آورید.
ارسال نظرات