جایگاه ایران در جدول نظام آموزشی دنیا / چرا آموزش‌وپرورش ما مصرفی است؟ / میانگین حقوق معلمان ایرانی به دلار چقدر است؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، محدثه ابراهیمی- آموزش در کشورهای مختلف از قرن ها پیش، یک امر انحصاری و خصوصی بوده و با هزینه ی شخصی انجام میشد و به همین دلیل، تنها طبقات مرفه و ثروتمند جامعه، حقِ برخورداری از آموزش و باسوادشدن داشتند و اقشار ضعیف و فرودست جامعه، نه اجازه ی باسواد شدن داشتند و نه توانایی خرید خدمات آموزشی! مسئولین امر آموزش هم معلمان خصوصی، کلیساها و... بودند که تنها به طبقات خاصی آموزش میدادند. از قرن ۱۸، اروپاییان به اهمیت وجود نیروی انسانی متخصص برای یک کشور و تاثیر آموزش در توسعه ی آن پی بردند و بدنبال آن، آموزش به امری دولتی و همگانی تبدیل شد و به سراسر جهان گسترش پیدا کرد. 

آموزش رایگان دولتی، به دلیل تاثیر در توسعه ی هر کشور و کشف استعدادهای آن، جلوگیری از ایجاد طبقه بندی اجتماعی در جامعه و افزایش عدالت اجتماعی، موافقان زیادی دارد و برخی از سیاستمداران هم به آموزش به عنوان سلاحی مهم درجهت پیشبرد سیاست های کلانشان مینگرند. یکی از سخنان مشهور نلسون ماندلا، رهبر کنگره ی ملی افریقا عبارت است از: آموزش قدرتمندترین سلاحی است که با آن میتوانیم دنیا را تغییر دهیم.

اکنون اهمیت آموزش در سطح جهان در حدی است که گزارش توسعه جهانی سال ۲۰۱۸ را به موضوع آموزش و بحران های آن اختصاص داده اند و مقوله آموزش عملاً تبدیل به یک دغدغه جهانی شده است. 

بزرگترین رتبه‌بندی جهانی مدارس

سالهاست که نظام های آموزشی کشورهای مختلف از سوی نهادها و سازمان های معتبری مانند بانک جهانی، یونیسف و...  ارزیابی می شوند. یکی از این سازمانها سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی است که بزرگترین رتبه‌بندی جهانی مدارس از سوی آن منتشر می شود. این سنجش برمبنای نمره آزمون های ریاضی، علوم و خواندن صورت می‌گیرد و کارشناسان معتقدند این رتبه بندی مدرک متقنی برای وجود رابطه بین آموزش این مهارت ها و رشد اقتصادی است. آنچه تحلیلگران را ناامید می‌کند این واقعیت است که بیش از نیمی از کشورهای کره زمین فاقد داده‌های لازم در حوزه آموزش هستند. اغلب این داده ها مربوط به ارزیابی های ۲،۳ سال گذشته  و حتی بیشتر هستند؛ از ۲۰۹ کشور جهان تنها ۷۶ کشور در زمینه نظام آموزشی خود اطلاعات به روزی دارند و بزرگترین رتبه بندی جهانی  مدارس نیز از بین همین  ۷۶ کشور می باشد. آخرین رتبه بندی سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی، در پایان سال ۲۰۱۵  میلادی منتشر شده بود و رتبه های نخست این فهرست در انحصار پنج کشور آسیایی سنگاپور، هنگ کنگ، کره جنوبی، ژاپن و تایوان بود و کشورهای های مراکش، آفریقای جنوبی و غنا در انتهای جدول قرار گرفتند. انگلستان رتبه بیستم را کسب کرد و هشت پله بعد ایالات متحده آمریکا قرار گرفت. و اما ایران رتبه ۵۱، در بزرگترین رتبه بندی جهانی مدارس را کسب کرد.

ببرهای آموزش در جهان

تهِ جدول

جایگاه ایران

 امروزه کمتر کشوری پیدا می شود که به عدالت آموزشی توجه نداشته‌باشد و به هزینه‌های آموزش به‌عنوان مخارج اضافی بنگرد. وقتی که در بسیاری از کشورهای جهان هزینه کردن برای آموزش را،  سرمایه‌گذاری می دانند و آن را مهم ترین سلاح برای توسعه کشور از جوانب مختلف می دانند،  اما در کشور ما آموزش و پرورش در زمره ی ( دستگاه های مصرفی و هزینه بر)  طبقه بندی می شود، دیگر باید هم انتظار داشت که در میان ۷۶ کشور،  ایران رتبه ۵۱ را به دست بیاورد.