به تغییراتی عمیق نیازمندیم!
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، منصوره جعفری؛ همانطور که احتمالا ديده و شنيده‌ايد؛ کتب درسي دبستاني‌ها امسال حذفيات جالب توجهي از ريش پدران تا ريشه‌ي اسلام داشته‌است که با واکنش‌هاي گسترده‌اي هم مواجه شد. يکي خطر بدآموزي حذف قرآن از روزمرگي‌هاي خانواده، آن هم به تازه واردان مدرسه را حس کرد و ديگري فرياد:« وامصيبتا! برابري جنسيتي ازدست رفت! مي‌خواهند دختران را از رياضي‌دان شدن منع کنند!» سر داد و در نهايت هر دو واکنش به چسباندن تصاوير جديد در کتاب‌ها ختم شد.
هر دوي اين تحليل‌ها و رفتارها ساده‌انديشانه است که نه با تفکيک جنسيتيِ جلدِ کتاب‌هاي رياضي و علوم، دختران از رياضي‌دان شدن و پسران از فيزيک‌دان و شيمي‌دان و زمين شناس شدن بازمي‌مانند؛ و نه روند اجرايي شدن سندهاي استعماري و سکولارکننده‌ي غربي محدود به کتاب فارسي اول دبستان است!
اما اگر بخواهيم عميق‌تر فکر کنيم؛ خواهيم پرسيد: حالا که بيش از هر زماني مدرسه و خانه پيوند خورده‌اند؛ آيا بهترين زمان براي درک اين رابطه‌ي تکاملي و اصلاح نظام آموزشي نيست؟
علاوه‌بر صدها پرسش ديگري که مي‌توانيم پيرامون مسائل آموزشي مطرح کنيم؛ اين نکته هم قابل تامل است که آيا واقعا مشکل دختران ما محدود به حذف تصوير کارتوني مربوط به جنسيتشان است؟! و يا مسائل مهم‌تري از جمله عدم تناسب کافي ميان رشته‌هاي تحصيلي، مشاغل و ويژگي‌هاي مختص به خودشان نيز مطرح است؟ آيا اين امکان فراهم است که دختري علم را براي آگاه‌تر شدن انتخاب کند نه شاغل شدن و بابت اينکه شغل تمام وقت خانه‌داري را برگزيده؛ مورد تاسف جامعه واقع نشود؟ چه الگويي براي دختران و پسران ما مناسب است؟ دنبال چه رشدي براي آن‌ها هستيم؟
آيا دختران و پسران ما اين شانس را دارند که پدر و مادرشان به دور از هزاران مشغله‌ي فکري و دغدغه‌ي اقتصادي، ساعتي از روز را با آن‌ها گذرانده و باهم گفتگو کنند؟ آيا مشکل بسيار ريشه‌اي دختران ما اين نيست که پدرشان بايد چند شيفت کار کند تا بتواند به مثابه يک عابربانک مخارج مدرسه‌شان را تامين کند؛ آخرش هم نداند دخترش کلاس چندم است؟! چه برسد به آنکه بتواند وقت بگذارد، با او صميمي بشود و سلول‌هاي وجودش را از محبت پدرانه سيراب کند!
بهتر نيست دانش‌آموزان را درون خانواده ببينيم و تصاوير خانوادگي زينت‌بخش کتاب‌هاي آموزشي بشوند؟ آيا به اين ترتيب شيوه‌ي برنامه‌ريزي تحصيلي و کارکرد مدارس بهتر نخواهد شد؟ و يا کلي‌تر بخواهم بگويم؛ آيا عضوي از خانواده ديدن افراد کشور، موجب سياستگذاري‌هاي بهتر نخواهد شد؟!
براي پاسخ دادن به برخي از سوالاتمان، در اين شماره از طلوع يکي از بهترين خانواده‌ها را برگزيده و نگاهي اجمالي به رفيع‌ترين صحنه‌ي رخ نمايي اعضاي آن انداخته‌ايم. باشد که با اصلاح نگاهمان به وقايع و مسائل، طرحي نو دراندازيم!
منصوره جعفری - فارغ‌التحصیل فیزیک دانشگاه صنعتی شریف
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.