یادداشت دانشجویی|
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علیرضا صفری؛* اغتشاشات اخیر به لحاظ اجتماعی بی‌هویت‌ترین پدیده اجتماعی در سال‌های پس از انقلاب است؛ جریانی که نه می‌داند برای چه به میدان آمده و هدفش چیست و نه می‌داند مخاطبش کیست. فقدان خط مطالبه در شعارها و نمادها مهم‌ترین خصیصه اتفاقات روزهای اخیر در صحنه جامعه و ساحت دانشگاه است که در نهایت منجر به این شده است که دچار تشویش در موضوعات شود و حتی نداند برای حجاب به میدان آمده یا برای عدالت و وضع نامطلوب معیشتی، برای گشت ارشاد فریاد می‌زند یا اصل نظام و انقلاب را نشانه رفته است. بنابراین کلید هویتی رخدادهای اخیر فقر در گفتمان است که موجب بی‌هویتی در مطالبه می‌شود.
در دوهفته گذشته جریانی در اقلیت، موضوعیت پیدا کرده که خون یک دختر جوان را دستاویز قرار می‌دهد تا فضا را به سود خودش مصادره کند و با طرح دغدغه‌های فانتزی از زاویه دید نگاه طبقه متوسط نگذارد انتقادات اساسی و ساختارمند در سه سطح اندیشه، قاعده‌گذاری و اجرا در یک موضوع خاص حتی اجازه طرح شدن پیدا کند که در اثر این مسئله و درنتیجه رادیکال شدن فضا آثار زیادی من جمله بسته شدن راه گفتگو و نقد مترتب است و باعث شده بدنه نخبگانی و دانشگاهی علوم انسانی اساسا موضوعیت خود را در طرح ایده و نقد از دست بدهد و با به میدان آمدن دستگاه پروپاگاندای رسانه‌ای واقعیات به ضد خودش تبدیل شود و در پلتفرم‌های مجازی مرثیه‌ای بر توهمات خیالی خوانده شود.
مثل آن چیزی که در ماجرای شریف و تهران رخ داد؛ گویی که آن چیزی که با چشم خود در صحنه دانشگاه از توهین و فحاشی و پرتاب اشیاء و هتک حرمت تمامی ارزش‌ها توسط عدهای قلیل دیدیم در فضای مجازی تماما دچار استحاله می‌شود و منطقی را بازتولید می‌کند که اگر فی‌‌المثل عدهای با جمعیت ۳۰۰،۴۰۰ نفر در دانشگاه‌های شریف و تهران با تعداد دانشجوی در حال تحصیل به ترتیب ۱۰ و ۵۰ هزار نفر، نه حتی در سطح عامی و به اصطلاح غیرنخبگانی بلکه به مبتذل‌ترین شکل ممکن فحاشی کنند، به صرف اینکه در این مراکز از سرمایه و پول بیت‌المال تحصیل می‌کند برایشان مصونیت ایجاد می‌شود و آنها را از پاسخگویی مبرا می‌سازد؛ این موضوع جدای از آن است که بستری را نیز فراهم می‌سازد که عدهای با موج سواری بر برساخت‌های رسانه‌ای، محفل سوگواری مجازی برای آن‌چیزی که فرسنگ‌ها از واقعیت دور است برپا کنند و به سخیف‌ترین شکل ممکن فغان از دست رفتن شأنیت دانشجو را سر دهند؛ گو اینکه اساسا نمی‌دانند عدهای چطور منزلت دانشگاه را لگدمال کرده‌اند.
در مجموع مهرماه ۱۴۰۱ صحنه‌ای شفاف از تحولات بود که نه غبار فتنه‌ای همانند ۸۸ بر چهره آن نقش داشت و نه مانند آبان ۹۸ خاستگاهی از یک مسئله حقیقی در پیوند اساسی با زیست و زندگی مردم داشت؛ بنابراین همانطور که موضع‌گیری افراد در وقایع تاریخی مهم‌ترین شاخص ارزیابی آنهاست، سکوت خواص و بدنه نخبگانی برای تبیین و توصیف واقعیات دلیلی ندارد، جز آنکه مؤید غلبه محافظه‌کاری در بینش، نگرش و رفتار آنها باشد.
علیرضا صفری
دانشجوی علوم سیاسی-دانشگاه تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات