در افتتاحیه دوره تاریخی «استغلال»؛
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حجت الاسلام مجتبی عرب، مسئول بنیاد نهضت در افتتاحیه ویژه برنامه فاز سوم دوره تاریخی «استغلال» با محور مروری بر مولفه‌های اصلای انقلاب‌های مخملی که از سوی بسیج دانشجویی دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار شد، گفت: یکی از موثرترین اتفاقات در تاریخ جنبش دانشجویی، مربوط به می ۱۹۶۸ فرانسه است که جنبش دانشجویی در راستای آزادی‌های سیاسی و اجتماعی که بخشی از آن همین آزادی‌های جنسی بود، شکل گرفت.
وی با بیان اینکه جنبش دانشجویی در نقش یک جنبش پیشرو که صحنه عمومی را مدیریت می‌کند دیده شده است و در انقلاب اسلامی هم جنبش دانشجویی نقش قابل رصد و ممتازی در ساحت فردی، روشنفکران عقیده‌مند و دانشگاه داشته است، افزود: اتصال بدنه روشنفکری به جریان مردمی موثرتر از اتصال بدنه دینی نبوده است، اما این نفی کننده نقش ممتاز بدنه دانشجویی نیست.
عرب بیان کرد: در ایران در دهه ابتدای پس از انقلاب جنبش‌دانشجویی موثری را پیش و پس از انقلاب فرهنگی داشتیم و این جنبش چه در بین دفتر تحکیم وحدت و چه در بین تشکل‌های چپ دارای یک ایدئولوژی محکم بود.
وی با بیان اینکه جنبش دانشجویی در گذشته پرحرف و پرمطالعه بود و اینگونه بین بدنه مجاهدین خلق و رئیس جمهور وقت ارتباط شکل گرفت و از طرفی حضور افرادی همچون چمران و وزوایی در جبهه نشان داد دانشگاه از جهت نقش تربیت نیروی انسانی و اثرگذاری در فضای عمومی مهم بوده است.
عرب با اشاره به اینکه در ماجرای کوی دانشگاه و اتفاقات سال ۸۸ نیز با یک جنبش دانشجویی موثر و پیشتاز روبرو هستیم که خط دهنده است، فارغ از درست و غلط بودن اثرش، گفت: در شکل‌گیری جنبش عدالت‌خواه و تغییرات گفتمانی بسیج دانشجویی، شاهد تغییر فضای مردم از توسعه خواهی به عدالت هستیم که نهایتا به انتخابات ۸۴ منجر شد.
وی بیان کرد: در ۸۸ دانشگاه محور همه حوادث نبوده است، هرچند موثر بوده است. در صحنه خود دانشگاه پیشتازی وجود ندارد، ولی در بیرون روی کنش‌های عمومی مردم و در زنده نگه‌داشتن حرف، ادامه اعتراض یا جمع کردن اعتراص جنبش دانشجویی پیشتاز بوده است.
عرب تصریح کرد: در دوره روحانی و اصرار بر سیاست زدایی، جنبش دانشجویی دیگر عملا نیست و فقط حرکت‌های پراکنده‌ای در ساختن وجه اعتراضی وجود داشت. مثلا در ماجرای اوکراین همین می‌شود که بین مردم شکست می‌خورد.
وی افزود: کانون زنده نگه داشتن پدیده‌ها هرچه اسمش را بگذاریم، دانشگاه است. حتی معنابخشی، شعارسازی و حرف درست کردن از سوی دانشگاه صورت می‌گیرد. هر چند که فحاشی یا هرچیز دیگری باشد؛ و در واقع از ۸۸ هم این اثر بیشتر است و ما شاهد تغییر نقش فضای دانشگاه بودیم.
عرب با بیان اینکه من ابدا نمی‌پذیرم با نسل بی‌فکر و بدون ایدئولوژی طرفیم. بلکه نسبت به نسل دهه هفتادی، رشد در فضای ایدئولوژیک را در این نسل می‌بینم، اظهار کرد: دستگاه مختصات انقلاب اسلامی، دانشجوی سیاسی مخالف را به دانشجوی سیب‌زمینی ترجیح می‌دهد. همین که شعار می‌دهند "می‌جنگیم می‌میریم ایرانو پس می‌گیریم" خودش دستاورد کشور و اتقاق مثبت تلقی می‌شود. این نشان از امیدواری به تغییر دارد.
وی اضافه کرد: یک سرمایه‌گذاری خارجی عجیبی روی این مسائل اخیر شده به گونه‌ای که از چند سال قبل یک سازماندهی در بین دانشجویان خارج نشین دانشگاه تهران صورت گرفته است. به هر روی امروز زمینه گفتگو درباره فردای ایران فراهم شده است، اما چیزی که می‌بینم در یک جهت دیگر هتک حیثیت دانشگاه است.
عرب گفت: برای کسی که می‌داند پدیده دانشگاه چیست، نمی‌توانیم آنچه را که امروز شاهد آن‌ها هستیم اعتراض بدانیم و این مبارزه سخیفی است. درخواست خوابگاه مختلط از طرف بچه‌ها عین سخافت است و کسی که این حرف را می‌زند احساس مبارزه کردن دارد! هم‌چنین خشونت‌های فیزیکال عجیب و غریب؛ این است که می‌گوییم با اعتراض روبرو نیستیم. ۸۸ چنین فضایی نبود.
وی با بیان اینکه محیط دانشگاه محیط گفتگوست و ما هم البته تلاش می‌کنیم گفتگو کنیم. اما با کسی روبرو نیستیم که خودش هم بداند چه میخواهد، تصریح کرد: در صحنه، خشونت کوری وجود دارد که به این شکل در دانشگاه سابقه نداشته است. البته وقتی از طرف مجاهدین خشونت می‌دیدیم می‌دانستیم حداقل چند کتاب خوانده اند و ما می‌دانستیم که او چرا طرف مقابل را می‌کشد.
عرب با تاکید بر اینکه مسائل اخیر اگر در بلند مدت درمان نشود منجر به ابتذال دانشگاه خواهد شد، افزود: با کتک زدن و فحش عجیب و غریب در اقلی‌ترین حالت باید برخورد سختی مثل اخراج صورت بگیرد. فرض کنید این افراد می‌خواهند جمهوری اسلامی را ساقط کنند. باشد، اما منطبق بر مدل دانشگاهی باید ساقط کنند و مقدمه این کاراین است که با این موارد خشونت برخورد شود.
وی با بیان اینکه میدان اکنون با پدیده اجتماعی مردمی روبرو نیست و حتی سال ۹۶ و ۹۸ مردمی‌تر بود، تصریح کرد: اتفاقات سال ۹۸ سطح خشونت بالاتری هم داشت و در یک هفته آمار رسمی ۲۵۰ کشته اعلام شد. اما در اتفاقات اخیر در پنجاه روز آمار ساختگی بی‌بی‌سی هم به ۳۰۰ نمی‌رسد. پس ما با پدیده‌ای ایستاده در نقطه شناختی روبرو هستیم. اینجا میدان سوژه ساز است و مسئله میدان نیست، مسئله سوژه رسانه‌ای است. سوژه باید آوانگارد باشد، پس خشونت باید بالا باشد، هتاکی باید جدی باشد، تا دیده شود. مثل کسانی که با سوتی و تنفر خودشان را معروف می‌کنند. قاعده فضای مجازی این است.
وی بیان کرد: در ۹۸ با اشکال اساسی در واقعیت حاکمیت روبرو بودیم، اما در اینجا صرفا با سوژه بدون هیچ بُعد مردمی روبرو هستیم. در ۹۸ حقی دیده می‌شود و انتظار عذرخواهی و استعفاء به جاست؛ اما در اینجا حرف اصلی هم پایه سفتی ندارد و از ابتدا برای خلق یک نفرت وسیع عمومی تنطیم شده و در این مدت بسیار هم موفق و حتی موفق‌تر از ۸۸ بوده است.
عرب با بیان اینکه امروز دانشگاه سوژه ساز باید بتواند آدم خشونت طلب اوانگارد خلق کند، افزود: در جریانات اخیر حتی برای کسانی که مخالف جدی‌شان نباشند هزینه جدی می‌سازند.
وی گفت: در یک دانشگاه ماکسیمم ده دصد درگیر تجمع می‌شوند و بیشتر افراد تماشاچی‌اند و این ماجرا طراحی شده که ۹۰ درصد مابقی نتوانند نفس بکشند. در چنین صحنه‌ای بزرگترین خطا این است که فکر کنیم با کوتاه آمدن یک قطب مسئله حل می‌شود و قطب دیگر بیدار می‌شود. این خام اندیشی است. اولین قدم این است که نشان بدهیمکه یک حرف محکم، مستدل و دانشجویی وجود دارد و آن هم حرف طرف مقابل نیست.
ارسال نظرات