در برنامه شانزده آذر مطرح شد
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، آنچه در پائیز پارسال بر نهاد دانشگاه گذشت باعث شد جنبش دانشجویی بار دیگر نقش خود در تحولات عرصه دانشگاه را مورد توجه قرار دهد.
دومین قسمت از برنامه شانزده آذر با عنوان «دانشگاه چگونه دانشگاه نماند؟» موضوع تحولات و آشوب‌های پائیز سال ۱۴۰۱ در دانشگاه‌های کشور و نقش تشکل‌های دانشجویی در این حوادث مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
علیرضا عسگری، جانشین بسیج دانشجویی دانشگاه شریف و زهرا عظیمی، دبیر سابق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا (س) در این قسمت از برنامه شانزده آذر حاضر بودند.
عظیمی در ابتدای برنامه گفت: تابستان سال گذشته شاهد تحرکات خبری و رسانه‌ای برای بر هم زدن آرامش فضای فکری جامعه بودیم. در نهایت وقتی جرقه اتقاق مهسا امینی خورد، واکنش‌هایی که در پس آن پیش آمد واکنش‌هایی عادی نبود و از پیش تعیین شده بود. پس از آن در دانشگاه شاهد شعارها و برخوردهای رادیکال بودیم.
وی ادامه داد: ریشه اتفاقات این است که با افرادی مواجهه بودیم که مشخص کردند صرفا معترض به حجاب نیستند و جمهوری اسلامی را دشمن خود می‌پنداشتند. حقیقت تلخ دیگر این بود که سطح فرهیختگی یک دانشجو تا چه حدی پایین آمده که تنها راه مبارزه با یک نظام سیاسی را در فحش و کارهای غیراخلاقی نشان میداد.
عظیمی گفت: در مواجهه با وقایع سال قبل ما واکنش‌های مختلفی را نسبت به قشری که خودشان را معترض می‌نامیدند شاهد بودیم. بعضی می‌گفتند سناریوی گل دادن اجرا شود. به این منظور که اگر بگوییم ما شنونده اعتراض شما هستیم این وقایع ختم به خیر می‌شود. یا بعضی فکر می‌کردند که این عدۀ معترض مسلمان بوده اما به حدود قانون حجاب معترض هستند که پس از جلسات هم‌اندیشی می‌توانیم به نتایج مشترک برسیم.
وی افزود: دلیل این سردرگمی تشکل‌های دانشجویی، این است که در دوره همه‌گیری کرونا، با وجود آموزش مجازی، اما شاهد فقدان آموزش ضمنی و غیررسمی بودیم که در شاکله جمعیت نقش موثری دارد. این نکته از طرف تشکل مغفول واقع شد.
عظیمی در ادامه گفت: وقتی بحث حوزه زنانی شروع شد که ناظر به جامعه بود، افراد مذهبی، مسلمان و انقلابی هم با این مسئله همزادپنداری کردند که شاید از دلسوزی هم بوده باشد. این درک مشترک و ظاهری اتفاق افتاد و ما جریان انقلابی را با جریان معاند که خواهان اسلام نیستند و هدفشان به آشوب کشیدن است، آشنا نکردیم.
وی ادامه داد: در این سال‌ها در فضای مجازی جریان مذهبی صورتی تبلیغ می‌شد به این نوع که ما اسم خودمان را می‌گذاریم روشنفکر و نسبت به سبک زندگی‌های مختلف نظر متقابل نداریم و هرکسی آزاد هرطور بخواهد در جامعه حضور پیدا کند. غفلت جریان انقلابی از آموزش ضمنی و پرورش افکار باعث شد جریان انقلابی سردرگم باشد و نتوانستند واکنش درستی را در وهله اول نشان دهند.
سال گذشته مسئولان نسبت به وقایع یک بی‌تفاوتی نشان می‌دادند و در مقابل جریان به راه افتاده در دانشگاه شاهد وادادگی مسئولان دانشگاهی بودیم.
عسگری گفت: اتفاقی که سال گذشته افتاد علیرغم اینکه یک جبهه‌گیری سیاسی را نشان میداد، ابداً به لوازم یک حرکت سیاسی آینده دار و جهت‌مند پایبند نبود. یعنی نه ایده‌ای برای مشارکت و گفت‌وگوی با قدرت داشت و نه خیلی عزم و توان براندازی را داشت.
وی با توضیح وضعیت و شرایط طرف مقابل در دو لایه گفت: در لایه سیاسی، ایده محوری نداشتند و دقیقا حرف آنها مشخص نبود. در لایه رسانه‌ای نیز اتفاقات کوتاه چند ثانیه‌ای و چند دقیقه‌ای در دانشگاه شریف، بازتاب زیادی پیدا کرده و برای یک هفته واکنش‌های صحنه دانشگاه و کشور را به دنبال داشت اما به پشتوانه‌ای متصل نبود.
حوادث پائیز ۱۴۰۱ برخلاف سال ۱۳۹۸ سرریز ذائقه مرفهان بود
عسگری گفت: مطابق آمار شورای عالی انقلاب فرهنگی، درصد بالایی از دانشجویان داخل دانشگاه شریف از دهک‌های نه و ده هستند. اولین واکنش‌ها از شهرهای تهران و رشت آغاز شد و پس از آن در بین دانشگاه‌ها از شریف شروع شد و طبقه‌ای که رنج و خطر به دست آوردن چیزی را ندیده با فراغ بال به معضلات فرهنگی وارد می‌شود.
وی ادامه داد: همه اینها برای به نتیجه رسیدن نیازمند استمرار است. در مرحله استمرار مشخص می‌شود طرف طبل توخالی است. سال قبل تشکل‌ها دنبال انجام کارهای همیشگی خودشان بودند و نبود ایده اینکه می‌خواهیم در فضای سیاسی چه کار بکنم، باعث شد در پدیده اعتراضات سال گذشته با یک بهت روبرو شود.
مشاهده فیلم کامل برنامه از اینجا
ارسال نظرات