در برنامه شانزده آذر مطرح شد
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در شانزدهمین و آخرین قسمت از فصل دوم برنامه شانزده آذر، مسئله بازگشت به جنبش دانشجویی جریان‌ساز با هدف بررسی رشد و رکود در تشکل‌های دانشجویی مورد بحث قرار گرفت.
در این برنامه، علی بزرگخو، دبیر اسبق اتحادیه تحکیم وحدت و امیرحسین فیضی، مسئول اسبق بسیج دانشگاه صنعتی سهند حاضر بودند.
امیرحسین فیضی در ابتدا با بیان مقایسه‌ای میان فعالیت‌های فعلی و سابق تشکل‌های دانشجویی گفت: به نسبت سال‌های گذشته با پتانسیل‌های خوبی در جریان دانشجویی روبرو هستیم از جمله قدرت تحلیل و حریت بیشتری برای آزاداندیشی مخاطب در صحنه وجود دارد.
وی افزود: اما جایی که جنبش دانشجویی در مقام نقش آفرینی از جمله در سطح ملی باشد، حرکت‌های گذشته را نمی‌بینیم و صدای بلندی از جریان دانشجویی به گوش نمی‌رسد.
فیضی گفت: در جنبش دانشجویی دچار یک سکون و سکوتی هستیم. من از کلیدواژه بی هویتی برای برای این مسئله استفاده میکنم.
مرجعیت‌زدایی سیاسی از فضای دانشگاه
علی بزرگخو در پاسخ به این سوال که وضعیت فعالیت تشکل‌های دانشجویی را به نسبت گسترش فعالیت دیگر نهادهای دانشجویی مانند هیئات و گروه‌های جهادی چگونه ارزیابی می‌کنید؟ توضیح داد: رشد فضای جهادی و هیئات دانشجویی اتفاق مبارکی است اما وقتی امر سیاسی به فضای رسانه ای برونسپاری شود، طبیعی است آن انرژی که می‌خواهد در فضای سیاسی آزاد شود در دیگر فضاها آزاد شود.
وی افزود: وزارت علوم و دولت قبلی برونسپاری را دنبال می‌کردند. شاهد هستیم که افراد لیدر اغشاشات دانشگاهی به ادمین کانال‌های ضد انقلاب متصل می‌شوند چون مرجعیت‌زدایی سیاسی از فضای دانشگاه انجام شده.
بزرگخو گفت: انرژی دانشجوهای دغدغه‌مند در جای دیگری آزاد می‌شود، چون هیئت و گروه جهادی عمدتا غیرسیاسی بود توانست پذیرای انرژی آزاد شده باشد.
مواجهه پروژه‌ای هویت تشکل را از بین می‌برد
امیرحسین فیضی درباره جایگاه جریان دانشجویی و امکانات مورد نیاز فعالیت جنبش دانشجویی توضیح داد: اگر تقریر شما از جریان دانشجویی این باشد که رکنی میان مردم و امام جامعه است و نقش راهبری جامعه را با حرکت نخبگانی دارد، نه صرفا در مقام مواجهه با تهدید و فتنه بلکه در مقام مشخص کردن مسئله یک جامعه، نمی‌توان گفت که اسب‌سوار است اما اسب ندارد.
مسئول اسبق بسیج دانشگاه صنعتی سهند گفت: به گردن نهاد های بالادستی است که برای جریان دانشجویی، از جمله در صدا و سیما فرصت‌سازی کنند.
وی افزود: مواجهه ادوار تشکل و متفکرین جامعه به تشکل‌ها هم باید به مثابه یک جریان پویا باشد نه ابزار گفتمان‌ساز یا به عنوان گروه فشار و از طریق پروژه دادن. این طرز مواجهه در عمل تشکل را دچار بی هویتی می‌کند که خودش را متولی حرکت نمی‌داند.
عدم همراهی دولت باعث عامل درجه دو شدن جنبش دانشجویی می‌شود
بزرگخو بیان کرد: در دولت فعلی ما یک همراهی جدی از سمت وزارت علوم را با تشکل های دانشجویی نمی‌بینیم. به صورت کلی واقعیت این است که در فضای فعلی مسئله از تشکل‌های دانشجویی در حال دور شدن است.
وی گفت: ظرفیت سیاسی انقلاب اسلامی در دانشگاه را اساسا تشکل های دانشجویی نگه می‌دارند و حتی اساتید و مسئولین دانشگاه از صحنه اغتشاشات سال قبل فرار کردند و از دفتر خود خارج نشدند. به کم کاری جنبش دانشجویی در اغتشاشات سال گذشته معترف هستیم اما همین تشکل‌ها در بدترین شرایط در صحنه بود.
دبیر اسبق اتحادیه تحکیم وحدت بیان کرد: انتظاری که از دولت می‌رود این است که معاونت‌های فرهنگی در اجرای برنامه‌های فرهنگی دخالت نکنند و امکانات و زیرساخت‌های لازم در اختیار تشکل های دانشجویی کذاشته شود. معاونت‌های فرهنگی به صورت عمده تصدیگری می‌کنند با اجرای برنامه های مناسبتی و... که خودشان هم تبدیل به کنشگر شدند!
وی در پایان گفت: طبیعتا وقتی امکانات به آن سمت برود جنبش دانشجویی می‌شود یک عامل درجه دو که فقط موجود باشد و دولت متهم به حذف آن نشود.
ارسال نظرات