هوش مصنوعی خوب، بد، زشت

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ امیر رهبر_ هوش مصنوعی (به انگلیسی: Artificial intelligence) (مخفف انگلیسی: AI) هوشی است که توسط ماشین‌ها ظهور پیدا می‌کند، در مقابل هوش طبیعی که توسط جانوران  شامل انسان‌ها نمایش می‌یابد.

اما پیش از هرچیز باید این موضوع را دانست که کلمه هوش، نشان دهنده امکان استدلال است و اینکه آیا هوش مصنوعی می‌تواند به توانایی استدلال دست یابد یا خیر.

هوش مصنوعی به عنوان ابزاری جدید که هنوز بسیاری از وجوه آن ناشناخته است، به هر حوزه‌ای که ورود کند می‌تواند حساسیت‌هایی را برانگیزد، اما شاید حساس‌ترین حوزه‌ای که بیم آن می‌رود؛ عرصه سیاست است.

تا کنون سیاستمداران و پژوهشگران سیاسی بسیاری در مورد توسعه روزافزون و بی‌قاعده هوش مصنوعی هشدار داده و خطراتی را برای ورود آن به سیاست ترسیم کرده‌اند. «هنری کیسینجر»، وزیر اسبق امور خارجه آمریکا، از آن دسته پژوهشگرانی بود که دید مثبتی نسبت به ورود هوش مصنوعی به سیاست نداشت. او بر این اعتقاد بود در شرایطی که احتمال جنگ چین و آمریکا وجود دارد، هوش مصنوعی می‌تواند به یک تسلیحات دیجیتالی در دست قدرت‌های بزرگ تبدیل شود؛ سلاحی که به اعتقاد کیسینجر از بمب اتم هم مخرب‌تر خواهد بود، زیرا هیچ گونه تفکر و شعور انسانی پشت آن وجود ندارد.

برای رسیدن ایران به یک قدرت منطقه‌ای اقتصادی و سیاسی و اثرگذاری آن بر کشور‌های همسایه باید برای رصد کشور‌های همسایه و همینطور رصد  فعالیت‌های سایر کشور‌ها باید حتما از هوش مصنوعی استفاده کند. همینطور ایران باید دانش و علم خود را در زمینه هوش مصنوعی ارتقا دهد، تا همیشه پیروز میدان باشد.

اگر با یک دید کل نگر، کاربرد هوش مصنوعی در سیاست گذاری و نسبت و موقعیتی که هوش مصنوعی در برابر سیاست گذاری دارد را بررسی کنیم؛ و بخواهیم این ارتباط را در چند سرفصل سامان‌دهی کنیم، می‌توانیم بگوییم که سه عنوان یا دسته‌بندی مهم در ارتباط با موضوعِ نسبتِ هوش مصنوعی و سیاست‌گذاری وجود دارد.

۱_کاربرد هوش مصنوعی در سیاست گذاری

هوش مصنوعی کاربرد‌های مختلف و فراوانی دارد و در حوزه‌های گوناگون زندگی اجتماعی، که به نوعی میدان عمل سیاست‌گذاری حساب می‌شوند، می‌توانیم از هوش مصنوعی استفاده کنیم. این کاربرد هوش مصنوعی در سیاست گذاری و مدیریت دولت و تاثیراتش می‌تواند به صورت بنیادی بوده و پیش فرض‌ها و شاخص‌هایی که با استفاده از آنها وضعیت و کیفیت یک حکومت ارزیابی می‌شود را تحت تاثیر قرار دهد.

۲. سیاست گذاری برای هوش مصنوعی

باید در مورد هوش مصنوعی نیز به عنوان یک مساله جدی سیاست گذاری‌ها مناسبی داشته باشد. هوش مصنوعی در طبقه بندی انواع فناوری، در دسته فناوری‌های تحول آفرین و برانداز (disruptive) قرار می‌گیرد و با توجه به شمول اثرات آن به صنایع و نهاد‌ها و طبقات مختلف جامعه باید سیاست گذاری در ارتباط با آن کاملا جدی گرفته شود. در صورتی که سیاست گذاری و به تبع آن برنامه ریزی و اجرای مناسبی در مورد هوش مصنوعی صورت نگیرد، قطعا جامعه و سیستم حاکمیتی را با مشکل رو‌به‌رو خواهند شد؛ که میتوان حوزه این مسایل را داده‌های مختلف نظیر داده‌های مردم و داده‌های سیاست روشن کنیم. ما چقدر به سمت انتشار داده‌های شهروندان رفتیم؟ ما باید با روش‌های مختلف و کدگذاری و ارائه استاندارد‌های افشای داده‌های شهروندی و سیاست، انتشار این این داده‌ها را تسهیل کنیم.

۳. حکمرانی توسط هوش مصنوعی

هوش مصنوعی بسیاری از معادلات و مفروضاتی که در حال حاضر دنیای سیاست گذاری و اداره امور عمومی را شکل داده است را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد. دموکراسی، بروکراسی، تخصص و بسیاری دیگر از کلیدواژه‌هایی که شکل دهنده نظام‌های اداری هستند، و با اهدافی مانند گسترش خیر عمومی، اداره بهتر امور، شایسته سالاری و حفظ حاکمیت مردم مردم توسعه پیدا کرده‌اند، تحت تاثیر موضوع هوش مصنوعی باید به صورت جدی مورد باز تعریف قرار گیرند.