مسئله فلسطین، مسئله ظهور است

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-محمد مهدی مبشری؛ دل خوش کردن؛ ایام شهادت حضرت حمزه سید الشهدا و سید الکریم عبدالعظیم حسنی مدام در راهروی ذهنم این فکر پرسه می‌زد که مردمی که امروز اشک جانکاه می‌ریزند در جنگ احد هم حاضر می‌شدند و به همراه رسول خدا گردن طاغوت می‌شکستند؟ در بدر و حنین چطور؟ استبعاد این گمان از آنجایی است که امروز نمی‌توانم اثری از این حماسه را در رفتار آنان ببینم افرادی که امروز برای فلسطین کاری نمی‌کنند بعید است که در صورت زیست در صدر اسلام رفتار متفاوتی بروز می‌دادند؛ ترس، جولانگاه نفس نجس شیطان، این روز‌ها گرد ترس برجامعه اسلامی نشسته نه از جنس پاکش، بلکه از آن جنس که مسلمانان را هنگام هزینه کردن در مسیر حق یاد همسرانشان، خانه هایشان و تجارتشان می‌اندازد، خداوند در قرآن کریم هشدار داده است: «بگو: اگر پدرانتان و فرزندانتان و برادرانتان و همسرانتان و خویشانتان و اموالی که فراهم آورده‌اید و تجارتی که از بی رونقی و کسادی اش می‌ترسید و خانه‌هایی که به آنها دل خوش کرده‌اید، نزد شما از خدا و پیامبرش و جهاد در راهش محبوب ترند، پس منتظر بمانید تا خدا فرمان عذابش را بیاورد؛ و خدا گروه فاسقان را هدایت نمی‌کند (توبه، ۲۴).

کیف استسقی لطفلی! چگونه برای طفلم درخواست آب می‌کردم

عده‌ای دیگر هم برای فروگذاری دفاع از حق از تفاوت‌های مذهبی می‌گویند از اشتباهات سیاسی می‌گویند. اما طفل بیچاره چی؟ بفرمایید این عزیز جان چه کند تا او را هم در معادلات خود حساب کنید نمی‌دانم شاید کودک کشی فرعون برای بعضی طبیعی جلوه می‌کند. چرا که خب بدیهی است انسان دشمنش را دفع و ریشه کن می‌کند.

مسئله این است که اگر افراد نظامی جرمی مرتکب شدند بعید می‌دانم کودک ۷ روزه هنوز تصمیمی گرفته باشد که اجازه داشته باشی او را ادامه دهنده راه پیشینیان بدانی البته که فرعون به این چیز‌ها اهمیت نمی‌داد، با این اوصاف این جماعت حق را به کودک کش داده و با اشکی مصنوعی‌تر از اشک تمساح یاد آور می‌شوند که در جنگ نباید به دنبال حلوای خیراتی بود، حلوا و طفل مرا یاد عاشورا می‌اندازد نمی‌دانم شاید شامیان دل سنگشان با همین توجیه قانع شد، خدایا بر ما منت گذار و مارا پیرو ذهنیت قاتلین پسر پیامبر قرارمده تا برای علی اصغر هم که شده خونخواه اطفال مظلوم باشیم.

لم تستحلون دمی! برای چه خون مرا حلال می‌دانید

آیا اختلاف مذهب و دیدگاه، دلیل بر سرپوش گذاشتن بر مظلومیت است؟ چندان هم غیر قابل باور نیست که مردمی به کشتن کسی راضی شوند بدون آنکه گناهی برای او قائل باشند. در این میان این روز‌ها دروغ‌های بسیاری از باور فلسطینیان نسبت به شیعیان گفته می‌شود که موجب شد تا با یکی از دانشجو‌های فلسطینی دانشگاه تهران مصاحبه‌ای بکنم تا از کم کیف ماجرا خبردار شوم، جدای از اینکه در هر جامعه انسان‌های ناشایست یافت می‌شود ولی، مردم اهل غزه عمدتا شافعی بوده و برای اهل بیت و پنج تن احترام قائلند و جالب ماجرا این است که آنجا فهمیدم در فلسطین اسرائیلی‌ها راجع به ایرانی‌ها و شیعیان نفرت پراکنی می‌کنند و بالعکس در ایران راجع به فلسطینیان بدگویی می‌کنند و این همان داستان ایجاد تفرقه بین مسلمین است.

متاسفانه کم نیستند از افراد مذهبی در کشور که به این جریان دامن زده و آب در هاون صهیونیست‌ها می‌ریزند، اگر بنا است دلشان برای امت رسول خدا نسوزد و اگر قرار است دفاع از خود را جرم بدانند خوب است لااقل متجاوز را هم محکوم کنند. خوب است اگر ترک نکردن خانه را جرم می‌دانند، شلیک مستقیم به پیرزنی در حال کوچ کردن را محکوم کنند، امروزه کم نیستند افرادی که بر زخم مظلومان فلسطین می‌خندند و مسلمانانی که نسبت به آنها بی تفاوت هستند و خورش نانشان خون مظلومان است، چه زیبا فرمود حسین (علیه السلام) «فقد مُلِئَت بُطونُکُم مِن الحَرامِ و طُبِعَ علی قُلوبِکُم» شکم هایتان از حرام پر شده و بر دل هایتان ُم خورده اس. (بحارالانوار، ج ۴).

الی المهدی

راستی آنها که امروز حاضر به هزینه دادن در مسیر حق نیستند فردای ظهور چه می‌کنند؟ این خیال خام است اگر می‌گویند با ظهور پسر زهرا حجت بر ما تمام می‌شود چرا که انسان‌ها همانگونه که امروز زندگی می‌کنند فردایشان را رقم می‌زنند، کسی که به عمر خود لحظه‌ای از خودگذشتگی و فدا کردن اهداف و آمال زندگی برای مسیر درست را نیاموخته روز موعود کمیتش لنگ خواهد زد. اگر ظهور موجب اتمام حجت بود که بنی اسرائیل نمی‌گفتند: «ای موسی! تا آنان در آنجایند، ما هرگز وارد آنجا نخواهیم شد، پس تو و پروردگارت بروید با آنان بجنگید که ما تا پایان کار در همین جا نشسته‌ایم (مائده، ۲۴).

مسئله فلسطین مسئله بزرگ شدن روح و مسئله عزم و اراده است، مسئله همبستگی است مسئله ظهور است؛ من فکر می‌کنم مانع ظهور حضرت حجت تفاوت توصیف جوامع از آرامش و زندگی است؛ عموما به چه چیز‌هایی دل خوش می‌کنیم، خانه؟ همسر؟ فرزند؟، اگر حضرت ظهور کنند همراه او نخواهیم بود؛ ترس ازدست دادن خانه هایمان، همسرانمان و ...، عاشورا رخ خواهد داد، عده‌ای انسان مریض که عفونت از بدنشان سرریز است و با سنگ طبیب را می‌زنند چراکه دارو تلخ است نمی‌دانند شیرینی اش پنهان در تحقق آینده بعد از آن است و درک این شیرینی بر نمی‌آید مگر از روح بزرگ و بزرگ‌اندیش که درک او از آرامش وابستگی‌هایش به زمین نباشد، اگر خود را نسازیم از زندگی سراسر پر از فیض در جوار جان نازنین پسر زهرا محروم خواهیم شد. اگر مسئله فلسطین برای ما حل شود یعنی ذره ذره مهارت‌های الزام برای همرکابی امام زمان را فرا گرفتیم، آن وقت است که بی ترس و از روی ایمان حرکت می‌کنیم و دل را برای تحمل درد‌های جهان بزرگ می‌کنیم و این شاید دلیل همان باشد که پیر طریقت گفت: «قضیه فلسطین کلید رمز آلود گشوده شدن در‌های فرج به روی امت اسلام است».

*انتشار یادداشت‌ها به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.