وقتی عطاي کرسی‌های آزاداندیشی به لقايش بخشيده مي‌شود ...

گروه علمي «خبرگزاری دانشجو»، سجاد مهتر؛ دانشجویان برای برگزاری کرسي‌های آزاداندیشی در دانشگاه‌ها، تا کنون با موانع و مشکلات مختلفی روبرو بوده اند؛ برخی موارد هستند که مانع برگزاری می شوند، برخی موارد هم مشکلاتی هستند که بر طرف نکردن آنها در ادامه راه منجر به عدم موفقیت و نرسیدن به هدف می‌شوند، اما چیزی که در این میان مهم به نظر می‌رسد تبدیل کرسی‌های آزاداندیشی به کرسی‌های محدوداندیشی است.

 

ویژگی هایی که رهبر عزیز انقلاب برای کرسی آزاداندیشی مطرح فرمودند؛ دانشجویی بودن، ایجاد فضای آرام و منطقی، انتقاد از نامطلوب بودن وضع فعلی و…، مانند یک نقشه راه دقیق با افق دید بلند و جامع است که فهم دقیق آن، تصویر روشنی از چگونگی رسیدن به هدف و کیفیت برگزاری کرسی ها به انسان می دهد.

 

 

اما ظاهرا مسئولان دانشگاه ها این فرموده رهبر معظم انقلاب را به خوبی درک نکرده اند؛ زیرا بنا به این فرموده دانشجو آزاد است در حالت منطقی از وضع موجود انتقاد کند و نباید هیچ مانعی برای طرح سوال از جانب دانشجو در کرسی های آزاداندیشی وجود داشته باشد.

 

معمولا مسئولان دانشگاه خواستار آرام بودن فضای دانشگاه هستند و فضای انتقادی نسبت به وضع موجود را نیز تشنج و اغتشاش و بر هم خوردن نظم مصطلح تلقی می کنند و حاضر به هزینه دادن برای کسب منغعت بالاتر که آن روشن شدن حقیقت است، نمی باشند.

 

چه بسا شک و نا آرامی که منجر به یقین شود، به مراتب از آرامش جاهلانه بهتر است. کرسی ها نیز از این نگاه مصون نمانده اند و هر کجا که این نظم ظاهری به هم بخورد، مسئولان دانشگاه نه تنها در برگزاری آن همکاری نمی کنند، بلکه در مواردی مانع برگزاری نیز می شوند.

 

حالت خوش بینانه تر برگزاری این کرسی ها در دانشگاه ها به نحوی است که دانشجویان روزها قبل باید سوالاتی که قرار است در کرسی آزاداندیشی پرسیده شود را در اختیار مسئولان دانشگاه قرار دهند تا بعد از بررسی های دقیق اگر سوالات مورد پسند مسئولان قرار گرفت و آرامش دانشگاه را در انتقاد از عملکرد ضعیف یا احیانا سوالاتی از این دست بر هم نزد، در کرسی ها مطرح شود.

 

 

دانشجویان به راحتی نمی توانند از مشکلات دانشگاه انتقاد کنند و یا پیشنهاداتی برای حل مشکلات دانشگاه بدهند؛ چون از این واهمه دارند که توسط مسئولین ضربه بخورند و یا علیه آنها پرونده سازی شود؛ این مسئله از دیگر مشکلاتی است که باعث می شود در شکستن فضای فعلی برای ایجاد گفتمان آزاد اندیشی در نگاه دانشجویان تردید به وجود آید؛ به طوری که عطایش را به لقایش می بخشند.

 

 

داشتن دید سطحی و عدم دقت و اهتمام ویژه از سوی دانشجویان نسبت به فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص چگونگی برگزاری کرسی های آزاد اندیشی یکی دیگر از آسیب هایی است که اگر چه ممکن است در کوتاه مدت کرسی ها را با مشکل مواجه نکند، اما قطعا در بلند مدت ما را به مقصد نمی رساند؛ از جمله این دیدهای نادرست این است که تحقق کرسی های آزاداندیشی صرفا در برگزاری چند جلسه دیده شود حال آنکه تحقق آن ایجاد فضای آزاد فکری و گفتمان آزاد اندیشی است.

 

نکته حائز اهمیت بعدی این است که همان طور که مقام معظم رهبری نیز تاکید فرمودند از کارهای ویترینی پرهیز شود، متاسفانه اكنون بسیاری از مسئولان در تلاش هستند هر جلسه ای را به نام کرسی آزاداندیشی معرفی کنند تا تعداد آمار خود را افزایش دهند، در حالی که بسیاری از این جلسات نه با ساختار و نه با موضوع تعیین شده برای کرسی های آزاداندیشی مطابقت ندارد؛ یعنی بیش از آنکه به دنبال توسعه و رونق کرسی های آزاداندیشی به معنای واقعی باشیم فقط تلاش می کنیم آمارهای غیرموثق را افزایش دهیم که باید از چنین کارهایی پرهیز شود.

 

امید است روزی برسد که این فرموده مقتدا و مولایمان به نحو صحیح و احسن در دانشگاه ها اجرا شود.