به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از شیراز، علی محمد ساجدی شب گذشته در اولین رو زاز همایش ملی استاد بشر که به مناسبت بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی با برگزار شده است، بیان کرد: خواجه نصیر طوسی در کتاب تجرید العقاید به بهترین وجه مسائل کلام شیعی را حل و فصل کرده و این کتاب توسط یکی از برجسته‌ترین شاگردان خواجه نصیر یعنی «علامه حلّی»( صاحب علوم عقلی و نقلی) تشریح شده است.
وی افزود: علامه حلی در مقدمة کتاب شرح تجرید که آن را «کشف المراد» نام نهاده، آن را در ردیف علوم الهی و معارف عقلی، دارای روح تحقیق و رهرو مسلک تدقیق و برکنار از طریق گزافه‌گویی و مغالطه معرفی کرده است.
استاد دانشگاه شیراز تصریح کرد: علامه حلی معتقد است که مهمترین مباحث کلامی به نیکو‌ترین نظم و انتظام با الفاظی به غایت موجز و القا معنا در نهایت بلاغت در کتاب «تجرید الاعتقاد» آمده است.
ساجدی با اشاره به تاریخ ایران پس از اسلام گفت: اوج دوران شکوفایی تمدن اسلام و ایران در قرون چهارم و پنجم هجری است و دو قرن ششم و هفتم به لحاظ استمرار و تداوم یافتن تلاش های علمی دانشمندان قرون 4 و 5 هجری پیوسته کانون توجه متفکران بوده است.
وی بیان کرد: دانشمدانی همچون فارابی، شیخ مفید، ابن‌سینا، بهمنیار ابن مرزبان، شیخ طوسی ابوالبرکات بغدادی، سید مرتضی (علم الهدی) و سید رضی - گردآورندة نهج‌البلاغه امام علی(ع)- امام محمد غزالی، امام فخر رازی، شیخ شهاب الدین سهروردی (شیخ اشراق)، خواجه نصیرالدین طوسی، قطب‌الدین شیرازی، عبدالکریم شهرستانی و بسیاری از اندیشمندان دیگر (در طی قرون چهارم تا هفتم) پا به عرصه وجود نهادند و با تربیت شاگردانی برجسته و نگارش آثار متعدد علمی سرمایه‌های گران بهایی برای آیندگان به ارث گذاشتند.
ساجدی گفت: در این مدت شاخه‌های بسیاری از علوم عقلی و شرعی پدید آمد و مرزهای علوم اسلامی گسترش یافت چنان که دانش فقه و اصول، عرفان و تصوف، ادبیات و معانی بیان، فلسفه و کلام، ریاضیات و هندسه و نجوم، حدیث، رجال، تفسیر و علوم دیگر بر شاخسار تمدن اسلامی و بر تارک عصر سید رضی و امثال وی روئید و به تدریج توسعه یافت.
عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز بیان کرد: در این ایام به ویژه در قرون 4 و 5 هجری، تاریخ از مواجهه فیلسوفان با متکلمان یاد می‌کند که در پی چالشهای کلامی متکلمان با فیلسوفان و استدلال فیلسوفانه در برابر آرا کلامی، حکمت و فلسفه اسلامی رشد کرد و بارور شد.
وی گفت: نقادی‌ها و تشکیکات امثال غزالی، امام فخر رازی و ابوالبرکات بغدادی که بر حکمت ابوعلی سینا وارد شده، و بوعلی در زمان خود به آنها پاسخ گفته و شارحان وی در عصر او و پس از آن در مقابل متکلمان از او دفاع کرده اند، موجب شد که مسائل جدیدی فرا روی حکما قرار گیرد، و با پاسخی که هر یک به شیوه برهانی به متکلمان داده‌اند، این چنین دانشهای عقلی استوار‌تر به پیشرفت خود ادامه دهد