به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یاسوج، روز پنجشنبه هفته گذشته، کرسی آزاد اندیشی« تحریم ها، فرصت‌ها و تهدیدها» با حضور سلیمان ابید، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید مطهری تهران، در دانشگاه پیام نور دهدشت برگزار شد.
الهی به عنوان یکی از دانشجویان موافق که آغازگر بحث بودند، تحریم ها را یک پدیده نوظهور قلمداد نکردند که مختص یک دوره خاص باشد و عنوان داشت: از سی سال گذشته ما مورد آماج تحریم های دشمنان بودیم؛ هر چند بیشترین پیشرفت های کشورمان نیز درهمین زمان شروع شده و به ثمر نشسته است.
این دانشجو افزود: باید به دنبال اشکال کار در جای دیگری بگردیم و آن وابستگی اقتصادی است که با توجه به رهنمودهای مقام معظم رهبری، جایگزین کردن اقتصاد مقاومتی در مقابل اقتصاد وابسته که دست کشور های بیگانه را از اقتصاد کشور کوتاه کنیم پیشنهاد شد.
بهمنی به عنوان دیگر دانشجوی موافق بیان داشت: در جایگاه وابستگی، کشور های صادرکننده می‌خواهند از ما مصرف کننده بسازند تا در دراز مدت هویت وشخصیت مان را اروپایی کنند و این اثرات سوء وابستگی در بلند مدت مشخص میشود و مشکل اصلی ما تحریم ها نبوده بلکه وابستگی اقتصادی است.
وی ادامه داد : برای مواجهه با گرانی ها اخیر می توان از کشاورزی زود بازده بهره بگیریم.
الهی بیان داشت : طبق صحبت های فوکویاما پیرامون پایان تاریخ وآخر الزمان که می گوید کشورهای بیگانه سعی براین دارند که روح شهادت طلبی را تبدیل به روحیه رفاه طلبی کنند ، ملت ما میتواند چند سالی رفاه کاذب را در مقابل کالاهای خارجی داشته باشند تا تولید کننده های ما راهی برای بستر سازی فرهنگ داخلی باز کنند واز سلطه دست
های نامرئیشان براقتصاد کشورمان جلوگیری شود و اقتصادی عالی و پویا داشته باشیم که خود منجر به از بین رفتن تحریم ها می شود.
آذر بارگون به عنوان یکی از دانشجویان منتقد ، تحریم ها را به منظور رسیدن به دو هدف از سوی کشور های تحریم کننده عنوان داشت و گفت: تحریم ها یا برای بی ثبات سازی و تغییر رژیم در کشور هدف می باشد و یا برای تغیر رفتار سیاسی اقتصادی این کشور و نوع دوم ملایم تر و نرم تر از هدف اول است که جایگزینی است برای جنگ سخت.
وی افزود: در اینجا این سوال برای ما پیش می آید که تحریم ها اگر چیز تازه ا ی برا ی ما نیست چرا در مقابل آنها نتوانستیم راهکار درستی ارائه بدهیم و چرا مدیریت تحریم ما اینقدر ضعیف عمل می کند که منتظر مشکل میمانیم بعد دنبال ریشه کن کردن آن میگردیم؟
سروش مقدم به عنوان دیگر دانشجوی منتقد بیان داشت: همانگونه که کشورهای غربی کشور ما را تحریم می کنند، چرا ما نیز در مقابل به فکر تحریم علیه خودشان نباشیم و به عنوان مثال گاز را به راحتی در اختیارشان قرار ندهیم.
وی افزود: سیاست های ما کجا رفت و چرا به جای برقراری رابطه با کشورهای در حال توسعه، بخشی از بودجه کشور را به کشور افغانستان اختصاص میدهیم.
اسماعیل ابید ، داور این کرسی در پایان به جمع بندی کرسی پرداخت و گفت: بحران یک مساله آنی است که با غافلگیری همراه است ،کهگاهی ممکن است کند باشد ولی ، با برنامه ریزی از پیش تعیین شده ، در دراز مدت برای رسیدن به اهداف خود که ضربه زدن به کشور هدف و به تسخیر در آوردن آن است انجام میگیرد.
وی با اشاره به میزان تاثیر گذاری تحریم ها بر اقصاد کشور بیان داشت: انتظار رهبری از ما قشر تحصیل کرده و نخبه در دانشگاه ها این بود که دریابیم در وضعیت اقتصادی اخیر کشورمان ، چند درصد مدیریت و چند درصد پژوهش های سیاسی اقتصادی ما در این امر دخیل است و چرا الان نسبت به گذشته تشدید شده است؟
برخی دانشجویان حاضر در سالن نشستن ایران با امریکا پای میز مذاکره را عامل رفع تحریم ها عنوان کردند و این کارشناس مسائل سیاسی بیان داشت: اگر با کشوری مذاکره ای بخواهد صورت بگیرد، نباید طرف مقابل خلاف وعده عمل کند و برای طرفین بی اعتمادی حاصل شود ؛ در مذاکرات باید عزت حکمت و مصلحت خودمان را حفظ کنیم.
وی افزود: آنها کشوری را نمیخواهند که که از نظر هسته ای پیشرفته باشد و در در بازارهای بین المللی حضور داشته باشد و در مقابلشان قد علم کند و به این اصل که طرفین در مذاکره همدیگر را برابر بدانند قائل نبوده و خود را برتر قلمداد می کنند.
ابید با اشاره به وابستگی اقتصاد کشورمان به نفت بیان داشت: اخیرا در کنار اقتصاد تک محصولی ما که وابسته به نفت بود ، تغیر و تحولاتی رخ داد و صنعت گاز و پتروشیمی در عرصه های جدیدی پا نهادند و در بخش های دیگری نیز ورود پیدا کردیم که از این تک محصولی رها شویم.
وی افزود: کشور ژاپن نه نفت دارد و نه گاز ولی از فکرشان استفاده میکنند و از همان اول به مردمشان اعلام کردند که وضعیت ما چگونه است, تنها راه حل هم به کار بردن فکر برای حل مشکلات است واینگونه توانستند جامعه خود را به پیش ببرند.
ارسال نظرات