تریبون آزاد یا کرسی آزاداندیشی؟

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یاسوج، چهارشنبه هفته گذشته کرسی آزاد اندیشی با موضوع فرصت ها و تهدیدهای شبکه های مجازی در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج برگزار شد که بیشتر به تریبون آزاد دانشجویی شباهت داشت.

در این کرسی ابراهیم عباسی، کارشناس شبکه های مجازی به بررسی وضعیت این شبکه ها پرداخت و گفت: شبکه های مجازی نسبی و اعتباری هستند، بنابراین اگر در جهت توسعه علمی و فرهنگی استفاده شوند، آثار مثبتی بر جای خواهند گذاشت و در غیر این صورت آثار حاصله از آنها منفی خواهد بود.

وی افزود: رسانه ها به سمت همگرایی پیش می روند و در آینده همه رسانه ها در اینترنت جمع خواهند شد.

عباسی به حضور افراد مختلف در شبکه های مجازی اشاره کرد و گفت: عده ای با آگاهی و برای نمایش دادن اراده و دانسته های خود وارد فضای شبکه های مجازی می شوند که می توانند بر جو حاکم بر این فضاها غالب شوند و عده ای دیگر نیز بی هدف وارد این فضا می شوند و به ولگردی اینترنتی می پردازند، این افراد تاثیر پذیری بالایی دارند و تحت تاثیر جو حاکم قرار می گیرند.
 

این کارشناس شبکه های مجازی افزود: فردی که وارد شبکه های اجتماعی می شود در مقابل انبوهی از اطلاعات غربال نشده قرار می گیرد و دچار سردرگمی می شود.

در ادامه برنامه دانشجویان برای ارائه نظرات خود به جایگاه رفتند و کرسی آزاد اندیشی آغاز شد، اما این کرسی کمی متفاوت تر از هر کرسی دیگر برگزار شده در دانشگاه های کشور بود.

مجری برنامه اسامی 10 نفر را برای حضور در جایگاه قرائت کرد تا به تبادل افکار و تضارب آرا بپردازند و در این بین نام دو نفر از اساتید و کارکنان دانشگاه نیز به چشم می خورد، در نهایت با استعفای دو نفر از شرکت کنندگان، تعداد افراد به هشت نفر رسید، اما برای ما و افراد حاضر در سالن و شاید هم برای آن هشت نفر معلوم نشد که از این تعداد چند نفر موافقند و چند نفر منتقد.

ابتدا یکی از دانشجویان دختر شرکت کننده در کرسی طرح موضوع کرد و به بررسی آسیب های شبکه های اجتماعی پرداخت و ترویج فمنیسیم، فرهنگ برهنگی، بی اخلاقی، ضدیت با خانواده، تاثیر پذیری جنسی، پوچ گرایی، مفاسد سیاسی و اجتماعی و خلق هیجانات کاذب را از جمله اهداف برخی از این شبکه های مجازی برشمرد.

در این کرسی توجه همه شرکت کنندگان فقط به فیس بوک بود و به آسیب ها و یا فرصت های این شبکه اجتماعی می پرداختند.

 دومین دانشجوی دختر شرکت کننده در کرسی با بیان تاریخچه ای از روند شکل گیری فیس بوک و موسس و مدیر مسئول این شبکه اجتماعی، به بیان فرصت ها و تهدیدهای این شبکه پرداخت و این شبکه را دارای دو بعد فرصت و تهدید دانست.

در این کرسی که چند بار با قطعی برق سالن مواجه شد، همه شرکت کنندگان در ابتدای فرصت هشت دقیقه ای خود به بیان تاریخچه ای از شکل گیری فیس بوک و عوامل آن و یا زندگی نامه موسس این شبکه می پرداختند.

یکی دیگر از شرکت کنندگان در کرسی نیز طبق معمول به نقد شبکه اجتماعی فیس بوک پرداخت و کشتن اسطوره ها را یکی از پیامدهای منفی این شبکه عنوان کرد و گفت: این شبکه برای تغییر در سبک زندگی ما به کشتن اسطوره های ما می پردازد.

وی افزود: فیس بوک ابزاری متعلق به غرب است و آنها نمی گذارند کسی از انتفاضه فلسطین و یا برخی از باورهای دینی و اجتماعی مسلمانان در آن بنویسد.

این دانشجو  به بیان برخی از فرصت های این شبکه پرداخت و گفت: همان گونه که فیس بوک به انقلاب مصر کمک کرد، می توان از این ابزار استفاده مفید داشت.

دانشجوی دیگر شرکت کننده در کرسی اکثر دانشجویان را عضو فیس بوک دانست و این شبکه را محلی برای افزایش اعتماد به نفس، مشاوره کاری و یافتن دوستان قدیم و جدید برشمرد.

وی به معایب استفاده از این شبکه اشاره کرد و گفت: استفاده بد از این شبکه در کشور، اعتیاد آور بودن و افزایش حسادت شریک زندگی با ورود به فیس بوک از جمله تهدیدهای آن است.

یکی دیگر از شرکت کنندگان نیز در این کرسی به بیان شاخصه های کلی فضای مجازی و اینترنت پرداخت و بر شناخت بهتر این فضا و ارائه استراتژی لازم برای حضور در فضای مجازی تاکید کرد.

شرکت کننده دیگری در این کرسی به جوزدگی در مقابل با فیس بوک اشاره کرد و گفت: متاسفانه افراد شتاب زده و بدون آگاهی وارد این فضا می شوند.

وی به تناقضات موجود در کشور در مواجهه با این شبکه اجتماعی پرداخت و تصریح کرد: اگر این شبکه بد است، چرا شبکه های تلویزیونی ما به تبلیغ خود در این شبکه اجتماعی می پردازند و خبر 20:30 از افتخارات جوانان ایرانی در فیس بوک سخن می گوید.

یکی دیگر از شرکت کنندگان در کرسی نیز ضمن بیان تاریخچه ای از فیس بوک، این شبکه را وابسته به یهود دانست و گفت: این شبکه همانند سیگار است که ضرش از نفع آن بیشتر است و یکی از مهمترین راه های جذب گروهک منافقین از طریق این شبکه می باشد.

وی دامن زدن به عشق های مجازی، مبانی غیر دینی و ترویج فرقه های کاذب را از دیگر آسیب های این شبکه دانست.

سایر دانشجویان شرکت کننده نیز اطلاعات خود در مورد فیس بوک را بیان کردند و در پایان کارشناس برنامه به جمع بندی نظرات بیان شده پرداخت.

در این نشست که به تریبون آزاد دانشجویی شباهت بیشتری داشت، دانشجویان و کارکنان شرکت کننده پشت تریبون حاضر شده و اطلاعات خود در مورد موضوع مورد نظر را بیان کردند و هیچ گونه بحث و جدل فکری در این بین مشاهده نشد.

اطلاعات ارائه شده که به نظر می رسید اکثر قریب به اتفاق آنها با یک جستجوی کوچک در اینترنت پیرامون واژه فیس بوک به دست آمده بود– با توجه به اینکه همه آنها به بیان تاریخچه فیس بوک، زندگی نامه موسس آن و غیره می پرداختند-  ارتباطی با موضوع کلی کرسی در مورد بیان فرصت ها و تهدیدهای شبکه های اجتماعی مجازی به عنوان فضاهایی در اینترنت که افرادی به عنوان عضو در آنها حضور می یابند و به صورت مجازی در آن زندگی می کنند، نداشت و در بیان بدی ها و خوبی های فیس بوک خلاصه شد.

علاوه بر جزئی و مصداقی شدن بحث، مباحث ایراد شده در این خصوص، مبنایی و بر اساس تفکر و تحلیل دانشجو بیان نشد، بلکه شرکت کنندگان به بیان برخی اطلاعاتی که از کتب، یا اینترنت و یا تجربه شخصی کسب کرده بودند، پرداختند و هیچ گونه خروجی محتوایی، فکری و اندیشه ای برای مخاطب برنامه دربر نداشت.

حضور داور در کرسی ها برای هدایت بحث به سمت مورد نظر از طرف شخصی که بر موضوع تسلط دارد پیش بینی شده است، که می طلبد شخص داور کار هدایت بحث و جمع بندی آن را به نحو مطلوب انجام دهد، اما متاسفانه در این کرسی، داور نقش یک کارشناس را بازی می کند؛ در ابتدای برگزاری کرسی به بیان ایده های خود در مورد موضوع پرداخته و پس از اتمام وقت نخست خود وعده می دهد که بیان بقیه مطالبش را در پایان کرسی ادامه خواهد داد!

این کارشناس به جای هدایت بحث و داوری در بین دانشجویان و بردن کرسی به سمت هدف، در خلال صحبت های دانشجویان به مرور مطالب خود برای ارائه در پایان کرسی می پرداخت و هیچ نقشی در مدیریت کرسی بر عهده نداشت و زحمت هدایت جلسه بر عهده مجری برنامه بود؛ آن هم با اعلام زمان باقی مانده و زمان از دست رفته!

تعداد افراد شرکت کننده  معضل دیگری بود که آزادی اندیشی را در این کرسی تحت شعاع قرار داد؛ به طوری که با این هجمه جمعیت و وقت محدود، دانشجو فقط اجازه داشت به بیان دیدگاه خود بپردازد و هیچ گونه بحثی پیرامون موضوع صورت نگرفت.

لازم به ذکر است، روند طی مراحل قانونی برای برگزاری کرسی قبلی در این دانشگاه حدود دو ماه به طول انجامید و از برگزاری کرسی قبل تا این کرسی نیز حدود یک ماه زمان طی شد.