فروش فیلم‌های مستهجن در جوار حریم مقدس مسجد!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، ساعت 10:30 صبح است که وارد خیابان فردوسی می شوم مثل هر روز ابتدای این خیابان و در قسمتی که به خیابان حافظ وصل می شود، فروشندگان بی شماری را می بینم که بساط  آنها پر شده است از انواع وسایل نو و دست دوم از ابزار آلات گرفته تا تسبیح، انگشتر، لباس، ساعت و گوشی موبایل درست مانند بازار شام؛ البته سرقتی بودن بعضی از این اجناس که هر از گاهی توسط مالباختگان شناسایی می شوند، بماند.

مردی را هم می بینم که روزگاری نه چندان دور با تور ماهیگیری اش مردانه به دل آب می زد و بساط ماهی فروشی پهن می کرد؛ اما این بار بساطش بساط گدایی بود؛ با خود می گویم که شاید او تصویری از آینده اکثر کسانی باشد که دل به تجارت بی قاعده و اساس در این بازار بسته اند.

البته من برای دیدن بساط سوداگرانی که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را معامله می کردند، به خیابان فردوسی نیامده بودم؛ بلکه هدفم کنکاش در کار کسانی بود که گاهی با نجوایی زیر لب و گاهی با صدای رسا فریاد می زنند «سی دی- پاسور».

زندگی با همه مردی و نامردی هایش در خیابان فردوسی جریان دارد، چند دقیقه ای را نبش این خیابان به انتظار سوداگران فیلم می‌گذرانم، خبری از آنها نبود به سمت پایین این خیابان سرازیر می شوم، در مسیر که می رفتم با هیچ یک از این افراد روبرو نشدم، گویا هنوز ساعت کاری آنها شروع نشده است؛ اما کمی که جلوتر رفتم جوانی با صدای رسا فریاد می زند «سی دی، پاسور».

شنیده بودم که محتوای فیلم هایی که در این خیابان مانند نقل و نبات فروخته می شود، مستهجن است؛ اما مطمئن نبودم که همه فیلم ها مستهجن هستند، به همین دلیل برای اینکه از این مسئله مطمئن شوم به عنوان خریدار با جوان سی دی فروش سر حرف را باز کردم.

از جوان سی دی فروش که با آسودگی خیال به میله تابلوی توقف مطلقا ممنوع تکیه زده است، می پرسم که در بین فیلم هایش فیلم زبان اصلی که متناسب با جمع خانوادگی باشد دارد یا نه؟ انگار منظورم را درست متوجه نمی شود و می گوید: هر نوع فیلم صحنه دار زبان اصلی یا همان مستهجن را که بخواهی دارم. ایرانی هم دارم. سعی می کنم که به او بفهمانم که منظورم فیلم مبتذل نیست؛ اما او دوباره می گوید: تمام فیلم هایش دارای صحنه های مستهجن هستند.

به جوان سی دی فروش می گویم که علاقه ای به دیدن فیلم مستهجن ندارم و اصرار می کنم که اگر می تواند فیلم زبان اصلی بدون صحنه برایم دست و پا کند، به همین دلیل از جوان دیگری که هم صنفش بود و به تازگی به جمع ما ملحق شده بود، پرسید که در بین فیلم هایش فیلم بدون صحنه دارد یا نه؟ که آن جوان هم گفت: تمام فیلم هایش دارای صحنه های مبتذل هستند.

به این جوان هم اصرار می کنم که اگر می تواند فیلم بدون صحنه برایم پیدا کند؛ در این لحظه سی دی فروش از من فاصله می گیرد و می گوید چند لحظه صبر کن تا برایت پرس و جو کنم؛ اما با دست خالی برگشت چون کسی در بساطش فیلم بدون صحنه نداشت.

به سی دی فروش ها می گویم غروب ها تعداد هم صنف های شما بیشتر می شود، شاید در بین فیلم های آنها فیلم بدون صحنه هم پیدا شود؛ اما آنها باز هم تاکید می کنند که تمام فیلم هایی که در این خیابان فروخته می شوند، مستهجن هستند و کسی فیلم بدون صحنه مستهجن ندارد؛ خواستم از سی دی فروش ها جدا شوم که یکی از آنها صندلی آهنی را که از یک مغازه دار گرفته بود، کنار خیابان گذاشت و این بار نشسته و با صدایی رساتر فریاد می زد «سی دی، پاسور».

از سی دی فروش ها جدا شدم، جنب و جوش در بازار بیشتر شده بود چند قدمی که از مسیر را بر می گشتم جوان دیگری با سر به من اشاره ای کرد و با نجوای زیر لب گفت: سی دی، پاسور این را که گفت به عنوان خریدار چند دقیقه ای را هم با او همکلام شدم، از او پرسیدم که فیلم بدون صحنه داری؛ اما او که خود را بزرگ سی دی فروش ها در خیابان فردوسی معرفی می کند، می گوید: اگر کسی در این خیابان مدعی شد که فیلم هایش بدون صحنه هستند، دروغ می گوید.

فروش فیلم های مستهجن روایتی است که هر روز درست در جوار مسجد حاج علی اصغر معماری و محمد رضا توتونچی در خیابان فردوسی که کمتر از 100 قدم با هم فاصله دارند در سایه غفلت مسئولان انتظامی، امنیتی، قضایی، فرهنگی و البته قصور متدینین شهر خرم آباد روی می دهد.

براستی چرا باید در حریم مسجد که مقدس ترین پایگاه برای عبادت و راز و نیاز با خداوند است و از آن به عنوان خانه خدا تعبیر می شود عده ای سودجو، شان و جایگاه این مکان مقدس را با عمل شنیع فروش فیلم های مستهجن و دیگر ابزار آلات فسق و فجور به سخره بگیرند و کسی هم دم نزند، براستی چنین اوضاعی نمی تواند بر کارکردهای مسجد که نقش بی بدیلی در اصلاح جامعه از مفاسد و آسیب های اجتماعی دارند، اثرات سو بگذارد.

کار از تذکر لسانی گذشته است؛ برخورد انتظامی لازم است

علی اصغر معماری، یکی از نمازگزاران مسجد خرم آباد که از کسبه این بازار است در خصوص این مسئله در گفت‌وگو با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» در خرم آباد، با بیان اینکه مردم و کاسبان این محل توان مقابله با فروشندگان فیلم های مستهجن را ندارند، می گوید: کار از نهی از منکر گذشته است و لازم است که برخورد انتظامی و قضایی با این افراد صورت بگیرد.

این نمازگزار با بیان اینکه اکثر فروشندگان این فیلم ها جزو افراد شرور محسوب می شوند، افزود: نه اینکه از طرف نمازگزاران و کسبه اعتراضی به فروشندگان فیلم های مستهجن نشده باشد؛ اما همواره این ترس وجود دارد که اقدام تلافی جویانه ای از طرف آنها نسبت به معترضین روی دهد.

وی افزود: یکبار که کسبه با یکی از فروشندگان این فیلم ها که یک فرد شرور و عربده کش بود، برخورد فیزیکی کردند؛ اما متاسفانه قانون طرف این فرد شرور را گرفت و این افراد گرفتار شدند.

این کاسب معتقد است که فساد زمانی که رواج پیدا می کند تر و خشک را با هم می سوزاند و امروز هم همین است و این مسئله مسجد و غیر مسجد را نمی شناسد.

وی تصریح کرد: فروشندگان این فیلم ها از در و دیوار مسجد گرفته تا مغازه ها و هر سوراخ سمبه ای فیلم های خود را جاسازی می‌کنند.

حجت الاسلام موسوی، امام جماعت این مسجد نیز در گفت‌وگو با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» در خرم آباد، در پاسخ به این سوال که چرا باید بی تفاوتی تا این اندازه بیداد کند که فروشندگان فیلم های مستهجن به خود اجازه دهند که درست در مقابل مسجد بساط خلاف شرع خود را پهن کنند، بیان داشت: ما نسبت به این مسئله بی تفاوت نبوده ایم و پیگیری های لازم را انجام داده ایم؛ به نحوی که چند مرتبه به نیروی انتظامی شکایت کرده ایم و یکبار هم یکی از مسئولان نیروی انتظامی در این مسجد حاضر شد و به نمازگزاران قول داد که برخورد صورت بگیرد؛ اما متاسفانه عملا اتفاقی نیفتاد.

وی با تاکید بر اینکه تا زمانی که نیروی انتظامی در انجام وظیفه خود قصور می کند، این مشکل حل نمی شود، می‌افزاید: فضای مسمومی که به علت حضور فروشندگان فیلم های مستهجن بر خیابان فردوسی خرم آباد حاکم است؛ به گونه‌ای است که خود من هیچ گاه اجازه نمی دهم خانواده ام از این مسیر تردد کنند.

متاسفانه این روزها برخی از مسئولان در لرستان گوش ها و چشم های خود را بر روی بسیاری از واقعیت ها بسته اند، شاید هم آنقدر از محیط اجتماع فاصله گرفته اند که نمی دانند در حوزه تحت امر آنها چه فجایعی صورت می گیرد، در مورد عدم برخورد با بسیاری از آسیب های اجتماعی هم که اخیرا مد شده است، می گویند برای برخورد حتما باید شاکی خصوصی باشد.

حجت الاسلام خاکباز، سرپرست اوقاف و امور خیریه لرستان که متولی امور مساجد در لرستان نه تنها از فروش فیلم های مستهجن در حریم دو مسجد واقع در مرکز شهر خرم آباد آگاه نیست؛ بلکه معتقد است که تا کنون هیچ شکایتی برای رسیدگی به این موضوع به اوقاف استان ارجاع نشده است و حتما باید شکایتی صورت بگیرد.

وی تصریح کرد: از زمانی که من در اوقاف لرستان بوده ام تا بحال شکوائیه ای برای ما نیامده است؛ اگر شما می توانید آن را مستند کنید به ما بدهید تا ما کمتر از 24 ساعت با فرشندگان فیلم‌های مستهجن در حریم مسجد برخورد کنیم و بعد شما نتیجه آن را ببینید.

سرپرست اوقاف و امور خیریه لرستان با بیان اینکه اگر این اتفاق در محدوده مسجد اتفاق می افتد، ما قطعا بساط فروشندگان این فیلم ها را جمع می کنیم، می افزاید: در صورت ارائه مستندات حتما با فروشندگان فیلم های مستهجن در حریم مسجد برخورد می شود.

حجت الاسلام خاکباز فروش فیلم های مستهجن در حریم مسجد را یک پدیده شوم می داند و تصریح می کند: مسجد پایگاه و ملجا مومنان است و قطعا اگر قرار باشد جایگاه این پایگاه با فروش فیلم های مستهجن خدشه دار شود، قطعا به نقش تربیتی مسجد ضربه وارد می شود.

حجت الاسلام کریمان زند، صاحب نظر در حوزه نقد فیلم نیز در تشریح آسیب های فیلم های مستهجن بر روی جوانان و جامعه بیان داشت: متاسفانه در شرایط فعلی بدلیل عدم امکان ازدواج برای قشر جوان گرایش به تماشای فیلم های پرنو در جامعه گسترش پیدا کرده است؛ با این حال به تبع گسترش این پدیده، خود ارضایی دامن تعداد زیادی از جوانان را نیز گرفته است.

وی می افزاید: به گواه مشاوره های روان شناسی و گفت و گوهای میدانی با جوانان پدیده خودارضایی که اثرات آن هیچ وقت قابل ترمیم نیست، بسیاری را درگیر خود کرده است و در واقع این معضل به فاجعه ای بزرگ در زندگی افراد تبدیل شده است که بخش عمده ای از زندگی آنها حتی پس از ازدواج را در برمی گیرد.

این کارشناس تصریح کرد: معتاد شدن به فیلم های پرنو از آسیب هایی است که جوانان را تهدید می کند و به تبع این آسیب شاهد از بین رفتن بسیاری از هنجارهای رفتاری افراد خواهیم بود.

حجت الاسلام کریمان زند، معتقد است که از نظر فقهی تماشای فیلم های مستهجن آسیب های جدی را به خانواده و اصالت آن وارد می کند؛ به نحوی که با رسوخ تصاویر این فیلم در ذهن، افراد نسبت به بدیهی ترین قواعد زندگی همچون غیرت بی تفاوت می شوند و خیانت عادی می شود.

کریمان مجد، معاون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه هنر تهران می گوید: از منظر دین تلذذ جنسی تنها در چارچوب زن و شوهری معنا پیدا می کند و تنها این پافشاری دین بر تلذذ جنسی در این مسیر به خاطر پاسداری از حریم خانواده است.

وی به محدودیت های پخش فیلم های پرنو در دیگر کشورها اشاره کرد و گفت: تولید فیلم های پرنو که در آمریکا و کشورهای اروپایی رواج دارند از درآمدزا ترین بخش های صنعت فیلم سازی است؛ با این حال بدلیل آسیب هایی که این فیلم‌ها ایجاد می کنند، ممنوعیت های نسبی در این کشورها برای پخش آنها در نظر گرفته شده است.

معاون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه هنر تهران ادامه داد: اگر چه بدلیل فضای آزاد فکری و فرهنگی در کشورهای سکولار و لیبرال اجازه ممنوعیت قطعی برای عرضه فیلم های پرنو وجود ندارد؛ اما چون در این کشورها فرهنگ سازی شده است، انسان های فاخر فرهنگی دنبال تماشای این فیلم ها نمی روند؛ اما در کشور ما بدلیل حریم هایی که بین قشر جوان و مدیران فرهنگی وجود دارد، آسیب های این پدیده فرهنگ سازی نشده است.

کریمان مجد تصریح می کند: نکته اساسی اینکه فارغ از نگاه دینی به این مسئله، پخش اینگونه فیلم ها در فضای عمومی کشور آمریکا و کشورهای اروپایی به عنوان خط قرمز دولت قلمداد می شوند و تنها اجازه پخش این فیلم ها در فضایی خاص و برای افراد خاص که از نازل ترین درجات انسانی برخوردار هستند، داده می شود.

وی با بیان اینکه تنها در ایران تولید و فروش فیلم های پرنو ممنوع نیست، خاطرنشان می کند: در کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند چین هم فیلم های پرنو نه تنها تولید نمی شوند؛ بلکه فروش آنها نیز ممنوع است، در واقع آسیب های فیلم های پرنو یک آسیب فرا دینی است و تنها محدودیت ها مختص به دین نیست.

خرم آباد 13 و 14 شهریور ماه میزبان بیست و دومین اجلاس سراسری نماز بود، حال سزوار نیست حریم خانه خدا در یکی از خیابان های مرکز شهر خرم آباد که از یک سو به قلعه فلک الافلاک، از یک سو به امام زاده زیدبن علی و از طرفی به عنوان یک مسیر پر تردد محل عرضه فیلم های مستهجن باشد.

ای کاش مسئولان لرستان بیش از آنکه به فکر نصب تابلوی توقف ممنوع خودرو در مقابل مسجد باشند، پیشتر نسبت به نصب تابلویی که مانع توقف فروشندگان فیلم های مستهجن در حریم خانه خدا می شد، اقدام می کردند.