سازمان ملل متحد را به پاسخگویی صادقانه دعوت می‌کنیم

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، بسیج دانشجویی دانشگاه‌های مشهد در نامه‌ای سرگشاده خطاب به بانکی‌مون تاکید کرد: ما دانشجویان، سازمان‌های بین‌المللی و در راس آن‌‌ها سازمان ملل متحد را دعوت به پاسخگویی صادقانه در برابر ملت‌ها می کنیم.

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

امروز ملت ایران با تکیه بر اعتماد به خداوند و به لطف استقامت و تلاش بسیار در مسیر پیشرفت علمی و نیز کسب دستاوردهای متعدد در این راه، ملتی بزرگ و بهره مند از موهبت استقلال و عزت است. تلاش برای دستیابی به فناوری صلح آمیز هسته‌ای نیز به عنوان موفقیتی قابل توجه، همواره مورد توجه مردم این سرزمین بوده و در راه کسب توفیق‌هایی که جنابعالی از آن آگاهید؛ کوشش‌های بی‌نظیری صورت گرفته که متعالی ترین آنها، شهادت شماری از دانشمندان عزیز این کشور است.

پاسداری از موهبت استقلال و عزت که امروز برای ملت بزرگ ما در مساله حراست از دستاوردهای صلح آمیز هسته ای جلوه گر شده؛ مطالبه‌ای مردمی بوده و البته این خواست و اراده ملی نیز پایانی نخواهد داشت.

در شرایطی که ملت بزرگ ایران همواره وجود دنیایی عاری از سلاح های نابودگر اتمی را در شمار مهم ترین آمال خود دانسته و پیوسته برای تحقق این آرمان کوشیده است؛ در شرایطی که کمترین سابقه تجاوز به دیگر کشورها و یا نقض صلح جهانی در تاریخ ملت ما یافت نمی‌شود و حتی فراتر از آن، در شرایطی که اندیشه‌های دینی ایرانیان، آنها را به سوی برپایی عدالت، صلح و پاسداشت کرامت انسانی رهنمون می‌سازد؛ برخی از دولت‌ها که خود در شمار مجرمان اصلی نقض صلح و جنگ افروزی در جهان هستند؛ گروهی از دولت‌ها که خود برخوردار از زرادخانه‌هایی انباشته از سلاح های نابودگر اتمی هستند؛ با ادعای تلاش ایرانیان برای دستیابی به بمب اتم، در پی آنند تا در فضای بین المللی تصویری تاریک از این فعالیت صلح آمیز به نمایش بگذراند.

 این رفتار مذبوحانه در حالی است که تاریخ پرشکوه ایران، سرشار از دعوت ملت‌ها به آزادگی، صلح، حراست از کرامت انسانها و دیگر مفاهیم بلند اخلاقی بوده است. تعالیم برخواسته از شریعت اسلام نیز، چنانکه چندی پیش در گفتار رهبر گرانقدر ایران تبلور یافت؛ همواره تاکید می‌کند که پیشرفت علم باید در خدمت سعادت بشر باشد و نه مبدل به ابزاری برای نابودی و یا دربند کشیدن او شود؛ از همین روست که تلاش برای دستیابی به سلاح‌های کشتار جمعی که بمب اتم نیز در شمار آنها قرار دارد؛ در تعالیم دینی ایرانیان امری ناپسند و مذموم بر شمرده شده است.

ملت بزرگ ما پیوسته منادی آزادی و آزادگی در جهانی بوده که در آن، مستکبران در تلاشند تا به بهانه استقرار صلح و تحقق امنیت، بر تمامی مردمان و ملت های مظلوم و ستم دیده تسلط یافته  و در حقیقت، حاکمان بلامنازع دنیا شوند و البته نباید از یاد برد که شرایط نابسامان کنونی، دستاورد طمع ورزی‌ها و افزون طلبی‌های ایشان برای تسلط بر جهان و به بردگی کشاندن ملت های محروم است.

ملت بزرگ ما، پیوسته جهانیان را به سوی بازگشت به کرامت انسانی خود و نیز عدم سرسپردگی به مستکبران دعوت کرده و البته در این مسیر دشوار نیز هزینه های بسیاری را پرداخته است. به سهولت می‌توان دریافت که تلاش مستکبران برای مقابله با فعالیت‌های صلح آمیز هسته ای این ملت، در حقیقت، کوششی است برای بازداشتن ایرانیان از آزادگی و مبارزه طاقت فرسا در برابر ظلم و بیداد.

امروز و در شرایطی که ملت‌های ستمدیده در تمامی نقاط جهان، از افغانستان و عراق و سوریه گرفته تا آفریقا، در آتش قدرت طلبی آمریکا و هم پیمانانش می‌سوزند؛ ما دانشجویان و جوانان ایرانی، سازمان‌های بین المللی و در راس آنها سازمان ملل متحد که ده‌ها سال پیش و با هدف استقرار صلح پایدار در جهان به وجود آمده‌اند را دعوت به پاسخگویی صادقانه در برابر ملت‌ها می کنیم.

 آیا سازمان ملل که هم اکنون جنابعالی متولی آن هستید؛ به واقع گامی قابل توجه برای برقراری عدالت و رفع تبعیض برداشته است؟  آیا سازمان ملل، به واقع حامی مستضعفان و ستمدیدگان عالم در برابر زورگویان و زیاده خواهان بوده است؟ جناب آقای بانکی مون، فراموش نکنید که باوجود گذشت کمتر از یک قرن از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط آمریکا، بشریت همچنان رنج جانکاه آن مردمان مظلوم که قربانیان بزرگ قدرت بوده اند را به یاد می آورند.

فراموش نکنید که همان دولت هایی که امروز ملت ایران را متهم به نقض صلح در جهان می کنند؛ تمامی جنگ های صد سال اخیر را خود به راه انداخته اند و البته جای بسی تاسف است که مهمترین نهاد های بین المللی همچون شورای امنیت و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز بیش از آنکه حافظان عدالت باشند؛ ابزارهایی برای حراست از قدرت مستکبران عالم شده‌اند.

جناب آقای بانکی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، ما دانشجویان و جوانان ایرانی جنابعالی را دعوت می‌کنیم تا نگاهی دوباره به تعالیم اعلامیه جهانی حقوق بشر انداخته و در برابر وجدان ملت‌های بیدار پاسخگو باشید که آیا به واقع سازمان ملل و دیگر سازمان‌های بین المللی قدمی برای تحقق آن مفاهیم بلند اخلاقی برداشته‌اند؟ تاریخ در این خصوص به قضاوت خواهد نشست.