به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از زاهدان، سعید زیبا کلام شب گذشته با حضور در تالار فردوسی دانشگاه سیستان و بلوچستان در میان دانشجویان این دانشگاه به سخنرانی در مورد تحلیل و بررسی توافق نامه ژنو پرداخت و به سوالات آنها پاسخ داد.
وی در ابتدا متذکر شد که تمام اظهارات بر طبق مستندات و مواضع اعلان شده طرفین و همچنین متن اصلی توافقنامه ژنو خواهد بود.
این استاد دانشگاه تهران با استناد به این بند توافقنامه ژنو که می گوید: «گام نهایی راه حل جامع، شامل یک برنامه غنی سازی متقابلا توافق شده است که با نیازهای عملی ایران هماهنگ باشد»، افزود: حتی اگر ده ها بار هم بحق غنی سازی ایران در متن توافقنامه تاکید می شد، با توجه به بند ذکر شده هیچ اهمیتی نداشت چون آن را محدود به نیازهای عملی کردند که غرب آن را تعیین می کند.
زیبا کلام با اظهار تاسف نسبت به این موضوع که توافقنامه ژنو نه تنها حق غنی سازی ایران را به رسمیت نمی شناسد بلکه آن را بر باد داده است، ادامه داد: دانشجویان را به کنار گذاشتن وابستگی های جناحی توصیه کردند و از آنها خواستند دلسوزانه مسائل مملکت خویش را دنبال کنند.
وی همچنین با استناد به مواضع غرب و اقدامات آنها در افزایش روند تحریمها به این نکته اشاره کردند که ساختار اصلی تحریم ها علیه جمهوری اسلامی همچنان پابرجاست و طبق سند ژنو غرب متعهد شده است که تحریم جدید علیه برنامه هسته ای ایران تصویب نکند.
این استاد دانشگاه تهران بیان کرد: متأسفانه اظهارات مقامات غربی واقعیت های ژنو را بیان می کند و در مقابل طرف ایرانی به دنبال طرح مواضعی غیر واقعی است.
زیبا کلام افزود: با از بین رفتن تمامی برنامه هسته ای ایران نه تنها تحریم های هسته ای ایران برداشته نمی شود، بلکه شاکله اصلی تحریم ها که شامل تحریمهای تولید و فروش نفت ایران، پول های بلوکه شده ایران که بیش از 100 میلیارد دلار است، تحریمهای اتحادیه اروپا، قطعنامه های شورای امنیت و تحریمهای آمریکا همچنان پابرجاست.
این استاد دانشگاه تهران همچنین در جواب این سوال که راه حل جایگزین توافقنامه ژنو برای خروج از تحریمها چه می توانست باشد، بیان کرد: بعد از این توافق نامه ساختار اصلی تحریم ها پابرجاست و نه تنها چرخ معیشت نچرخید، بلکه چرخ هسته ای هم متوقف شد.
وی در ادامه با اشاره به سخنان جان کری در کاخ سفید بیان کرد: با پیشرفت هسته ای حتما چرخ معیشت و صنعت هم می چرخید و می توانستیم غرب را مجبور به عقب نشینی کنیم.