به گزارش گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، رضا رخسایی فارغالتحصیل رشته فیزیک هستهای در نامهای به وزیر علوم با بیان اینکه برخی سخنی مخالف پیشرفت کشور میزنند، خواستار اندیشیدن تدبیری در این زمینه توسط وزیر علوم شد.
متن کامل این نامه به شرح ذیل است:
« ضمن عرض سلام به وزیر محترم علوم جناب آقای فرهادی
خوشحالیم که پس از کش و قوسهایی که در امر مدیریت وزارت علوم پیش آمد بالاخره حضرت عالی به عنوان گزینهای مورد تأیید نمایندگان محترم مجلس به عنوان وزیر محترم علوم انتخاب شدید که انشاء الله این انتخاب مایه مباهات دانشگاهیان و ادامه روند پیشرفت در دانشگاهها که چند سالی است به خوبی شکل گرفته است و از دغدغه های مهم مقام معظم رهبری نیز میباشد، شده و جا دارد نگارنده از سوی تمامی هم دانشگاهیهای انتخاب شما به این مسئولیت خطیر دانشگاهی تبریک بگویم.
جناب وزیر
همانطور که میدانید و قبلا هم اشاره شد موضوع پیشرفت و اقتدار دو امر مهم و ضروری یک کشور و نظام برای تداوم است که بارها از سوی مقام معظم رهبری در دیدارهای مختلف دانشجویان و اساتید دانشگاهها مورد تایید قرار گرفته است.
بر همین اساس در شکل گیری و اصل نگارش چشم انداز بیست ساله نظام هم به این موضوع بسیار اهمیت داده شده است که میتوان در آن به قله ۲۰۱۴ در رسیدن به قله های علم در خاورمیانه اشاره کرد، لذا بر همین اساس نقش اساتید دانشگاه ها در ایجاد زمینه رسیدن به این مهم و تولید فکر در راستای پیشرفت و تعالی کشور غیر قابل انکار است چرا که حضرتعالی به عنوان یک دانشگاهی به جد می دانید که نبض حرکتی دانشگاه و به تبع آن دانشجو به دستان اساتید دانشگاهی است که اگر همردیف با روحیه پیشرفت و تعالی باشد به همان سمت حرکت کرده و دانشجو، دانشگاه و به تبع آن جامعه و کشور را به سمت قلههای موفقیت سوق می دهد و تراز بالایی از کشور را در جامعه جهانی نشان داده و نتیجه آن بالا رفتن جایگاه و قدرت چانه زنی در جامعه جهانی را با خود به همراه خواهد داشت.
با این وجود اگر آن نقش مهم استاد در دانشگاه به سستی گراید و یا اینکه خدای نکرده در جهتی خلاف پیشرفت های ذکر شده حرکت کند نه تنها جامعه را حفظ نخواهد کرد بلکه نتیجه ای چون از بین رفتن روحیه کاری، توقف، وابستگی، زوال و نابودی آن جامعه را به همراه خواهد داشت.
جناب آقای فرهادی
متأسفانه سخنان دو نفر از اساتید دانشگاه که از قضا در دانشگاههای مهم و اساسی کشور در حال تدریس هستند، در خصوص مسائل هستهای دل دوستداران پیشرفت کشور را آزرده است و از این حیث نگرانی میرود که این روحیه که به لطف خدا خیلی در بدنه دانشگاهها و دانشگاهیان ما فراگیر نیست توسط این اساتید – با توجه به اینکه عرض شد اساتید نقش بسزایی در روحیه پیشرفت و تعالی کشور دارند – در دانشگاه و در اذهان دانشجویان پر تلاش دانشگاهها اثرات منفی بگذارد.
در حالی که تمام ساختارهای کشور و بدنه جامعه و نخبگان همه بر روی دفاع از حقوق هستهای و بهره برداری از تمامی ویژگیهای این انرژی در حوزه های مختلف پزشکی، صنعتی، کشاورزی، انرژی و ... هم نظر هستند و آن را به عنوان یک موضوع مهم و ساختاری برای آینده کشور محسوب میکنند، متأسفانه برخی از افرادی که صاحب کرسی استادی دانشگاه هستند با اشاره به بی اهمیت بودن این انرژی با ایجاد فضای یأس و تسلیم پذیری آن را بدون نفع و بلکه دارای ضرر فراوان برای کشور میدانند.
مدیر محترم آموزش کشور
بی اهمیت جلوه دادن این موضوع مهم و حیاتی که اتفاقا قدرت های غربی به دلیل همین اهمیت به بهانه های مختلف بر سر مسیر رشد آن سنگ های متعددی انداخته اند تا جایی ادامه پیدا میکند که اساتید اشاره شده می گویند" از این چاه (صنعت هستهای) آبی در نمیآید، مگر اینکه برای برخی افراد نانی درآید!!! از سال 82 تاکنون دریغ از یک لیوان آب برای کشور؛ در زمینه هستهای جمهوری اسلامی ایران نه منابع اولیه دارد و نه احاطه به علوم آن را!!! رآکتور آب سنگین اراک بسیار مضر است!!! اگر جمهوری اسلامی ایران به جای 10 هزار دستگاه سانتریفیوژ 500 یا هزار و یا حتی یک دستگاه داشته باشد چه اتفاقی رخ میدهد؟!!!
ابراز این نظرها از سوی این اساتید در حالی است که کشور پس از عبور از برخی محدودیت ها هم در عرصه پزشکی، هم در عرصه تولید انرژی (به طور خاص تولید برق) هم در عرصه کشاروزی و ... نیز توانسته از انرژی هسته ای استفاده لازم را برده و بلکه به صرفه جویی اقتصادی نیز دست پیدا کند.
از سوی دیگر در حالی سخن از نداشتن احاطه به علم فناوری هسته ای از سوی استادی مطرح می شود که خود دانش آموخته رشته فیزیک در یکی از همین دانشگاه های کشور است و کرسی استادی خود را از همین دانشگاه ها کسب کرده است و از سوی دیگر نیز همه به وضوح دیدند که در زمینه غنی سازی که اتفاقا محل سرمایه گذاری طرف مقابل غربی در مذاکرات برای فشار بر روی ایران بود، چگونه فرزندان این مرز و بوم با تلاش جدی و جهادگونه شبانه روزی توانستند به غنای 20 درصد دست پیدا کنند و این حربه دشمن را با شکست روبرو کنند. خوب اگر ما به دانش هسته ای دست پیدا نکردیم چطور دشمن بهترین دانشمندان و اساتید دانشگاهی در این حوزه را هم شناسایی کرد و هم با یک عملیات تروریستی به شهادت رساند، آیا این نشانی برای بالا بودن سطح علمی در این حوزه نیست؟ هر چند که با ترور و به شهادت رسیدن این عزیزان ذره ای از این علم کم نشده بلکه بسیاری از متخصصان این حوزه با ادامه مسیر شهدای هسته ای به موفقیت های بزرگ دست پیدا کرده و خواهند کرد.
البته کسی نافی ابراز نقد و تحلیل درخصوص مسائل مختلف آن هم از سوی دانشگاهیان بالاخص اساتید دانشگاه نیست چرا که اتفاقا کشور برای رشد و تعالی و پیشرفت خود در تمام حوزه ها نیازمند نظرات افراد مختلف و اتفاقا نخبگان دانشگاهی و اساتید دانشگاه هاست چرا که به طور طبیعی این دانشگاهیان هستند که متخصص در حوزه های مختلف اند و اگر هم نظری وجود دارد، نظرات این قشر است که در کنار هم مثمر ثمر است.
اما مطالب بیان شده از سوی این افراد نه قالبی به نام نقد دارد و نه می توان از آن برداشتی در حمایت از سیاست اجرایی در کشور کرد. آنچه بیان شده کاملا از موضع ضعف، تحقیر و عدم خیرخواهی برای جامعه و کشور است و متأسفانه این نگاه به بدنه دانشگاهی که سازندگان آینده این کشور محسوب می شوند منتقل می شود. نگاهی پر از ناامیدی و بی تأثیر نشان دادن پیشرفت های این کشور که به جد سم مهلکی است برای دانشجویان و دانشگاهیان این مرز و بوم.
جناب آقای فرهادی
اما آنچه خواسته این حقیر به عنوان فارغ التحصیل رشته فیزیک و به عنوان یک عضو کوچک جامعه دانشگاهی از حضرتعالی است این است که بیان اینگونه نظرها در فضای دانشگاهی چیزی جز نا امیدی و یأس را برای دانشگاهیان به همراه نخواهد داشت و رسالت اصلی دانشگاه که تولید علم و پیشرفت است که بارها نیز مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته است را با چالش جدی همراه مواجه خواهد ساخت و این یعنی آینده جامعه و کشوری که باید به دست همین دانشگاهیان و نخبگان ساخته شود به طور اساسی با خطر مواجه میشود، لذا از حضرتعالی که به عنوان مدیر آموزش کشور انتخاب شده اید خواهشمندم بر مبنای شعارهای دولت یازدهم تدبیر ویژه ای برای مقابله با این ناامید سازی دانشگاهیان اتخاذ نمایید تا از بروز این چنین تفکراتی که مانع رشد دانشگاه و بالتبع کشور است، جلوگیری به عمل آید.
با تشکر فراوان از حضرتعالی »