در آستانه لبریز شدن صبر دانشجویان؛
به گزارش «خبرگزاری دانشجو» به نقل از نسل برهان، در دانشگاه ها امروز تقریبا همه پذیرفته اند آنچه که یک ملت می تواند به عنوان داشته هایش به آن افتخار کند، نه ثروت مادی است و نه قدرت نظامی، چرا که هردو فناپذیرند و از بین رفتنی، و این فرهنگ و هویت یک جامعه است که پشتوانه ای می شود برای سایر داشته هایش و چون خورشیدی بر سراسر تاریخ یک ملت می تابد و می درخشد.
از افتخارات امت مسلمان، خاصه ملت ایران این است، در روزگاری که برهنگی و بی بندوباری در غرب به اصطلاح متمدن، یک ارزش و فرهنگ تلقی می شود همچنان حیا و عفت و پوشیدگی را بعنوان سبک زندگی خود برگزیده، به آن می بالد و نیز حاضر نیست به هیچ قیمتی این میراث پرارج و ارزش را از دست بدهد، سخن ما نیز در این نوشته حول این موضوع است. اینکه در مقابل تهاجمات سنگین و نرم دنیای غرب برای ترویج فرهنگ حیوانی برهنگی و بی حیایی چه کرده ایم؟ دانشگاههای ما بعنوان مهمترین نهاد تربیت انسان مسلمان متخصص در این وادی چه کرده اند؟
متاسفانه باید گفت آنچنانکه باید، مسوولان ما در دانشگاهها دانسته یا ندانسته نه تنها نسبت به این مساله توجه کافی نکرده بلکه در مواردی بی توجهی نیز به خرج داده اند، اما ما قضاوتمان مبنی بر از سر «سهو» بودن این بی توجهی ها است، که اگر «عمدی»در کار بوده باشد دیگر نیازی به نوشتن چنین وجیزه هایی نیست! چرا که بی توجهی عمدی و از سر آگاهی به این مساله «خیانت» است و بجای نوشتن و نصیحت کردن، لازم است؛ «اقدام» و چه بسا «اعدام» انقلابی در مقابل خائنین به دین و فرهنگ ملت چاره ساز باشد.
۱. معمولا در ابتدای ورود دانشجویان به دانشگاهها بدلیل فرهنگ اسلامی اغلب خانواده ها، آنها از پوششی مناسب و اسلامی برخوردارند، اما جوی که در دانشگاه توسط عده ای مغرض و در مواردی معاند ایجاد می شود دانشجوی تازه وارد را با محیطی مواجه می کند که او را به شکستن آنچه که تا دیروز از «خطوط قرمز» دینی اش محسوب می شد وا می دارد و اینگونه فکر می کند که دانشجویی مترادف است با روشنفکری کاذب و دروغین که مغز را تهی می کند و تن را برهنه.
۲. همین جاست که وظیفه مهم و تعیین کننده مسوولین دانشگاهی برجسته می شود؛ باید هایی که انجام نمی دهند و نبایدهایی که برای انجامشان پول بیت المال را بیرون می ریزند، بی تدبیری هایی که چاشنی کارهایشان می کنند چنان فضا را بر کسانی که حاضر نیستند عفت و حیای خود را به قیمت بی لیاقتی های آقایان حراج کنند، تنگ کرده است که هردم بغض هایشان را فرو می خورند و خشم هایشان را پنهان می کنند و جای آن دارد که گفته شود «بترسید از آن لحظه ای که آتشفشان این بغض ها و آن خشم ها فوران کند و خطاکران را به سزای اعمالشان برساند.»
۳. آنچه فضای دانشگاههای ما را به سمت بی حیایی و برهنگی کشانده است نه حملات بی وقفه فرهنگی بیگانگان بوسیله ماهواره و سایت و... نه حضور عده ی قلیلی حرمت شکن است، که اینها همیشه بوده و خواهد بود و امت اسلامی را از شر شیطان قسم خورده آسودگی نیست، اما هرآنچه هست از کسانی است که مزورانه نقاب ریا برچهره زده یا به لباس دین درآمده اند و ادعای دفاع از ارزش های اسلامی دارند. اگر راست می گویند؛ پاسکاری مسوولیت اصلاح فضای مسموم دانشگاه به همدیگر چرا؟ دلسوزان و متدینان و نگران ها به حال فرهنگی مریض امروز دانشگاه را عقب مانده و تندرو خواندن چرا؟ اصرار بر ماندن در مسوولیت فرهنگی دانشگاه و هیچ کاری نکردن و گرفتن پول بیت المال چرا؟ با پولهایی که باید صرف ترویج فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی شود، برگزاری برنامه های ضد فرهنگی چرا؟
سخن دراز است، مجال و حوصله اندک! آنچه گفتیم را از باب اتمام حجت دوباره می گوییم و تمام؛ آقایان مسوول که هرکدام یک خروار عنوان و نام و نشان به یدک می کشید؛ صبر و تحمل در مقابل بی تدبیری و بی لیاقتی های شما در کسوت متولیان امر فرهنگ، حد و اندازه ای دارد، یا به وظیفه شرعی و قانونی تان عمل کنید، یا مردانه کار را به کاردان بسپارید و جرات اعتراف به ناتوانی تان را داشته باشید و یا همچنان مشغول کج کردن صراط مستقیم به سمت خود باشید و به لجن کشاندن آرمانها و ارزش هایی که برایشان هزاران شهید در خونشان غلتیدند. و البته منتظر «قیام» علیه برهنگی در دانشگاهها.
ارسال نظرات