بانکهای مرکزی آسیا در مواجهه با افت نرخ ارزهای ملی و وضعیت نامشخص رشد اقتصادی، به سیاست کلاسیک خود باز میگردند. آنها در بازارهای ارز مداخله میکنند و همزمان نقدینگی تزریق میکنند.
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، به نقل از رویترز، برای مواجهه با ترکیب آشنای افت نرخ ارزها و وضعیت نامشخص رشد اقتصادی، بانکهای مرکزی آسیا به سیاست کلاسیک خود باز میگردند. آنها در بازارهای ارز مداخله میکنند و در عین حال به اقتصاد خود نقدینگی تزریق میکنند.
ارز اقتصادهای آسیایی که نرخ بهره نسبتا بالایی دارند، مثل هند، اندونزی و فیلیپین، همگی امسال ۳ درصد سقوط کردهاند، چرا که با مجموعهای از چالشها، شامل رقابتی شدن صندوقها با بالا رفتن نرخ سود خزانهداری آمریکا، تداوم تقویت دلار آمریکا، افزایش تنشها بر سر تجارت جهانی و جریان خروجی سرمایه با فشار رییسجمهور آمریکا، دونالد ترامپ، بر تحقق شعار «اول آمریکا»، روبرو هستند.
همچنین تنشهای تجاری میتوانند زنجیره عرضه در منطقه آسیا را بر هم بزنند. برخی از این اقتصادها همین حالا هم با کم شدن سفارش برای صادرات روبرو هستند که سال گذشته باعث افزایش رشد اقتصادی آنها شده بود.
در اندونزی در سه ماه اخیر روپیه ۵ درصد افت کرده است. بانک مرکزی اندونزی در مواجهه با این شرایط، به طور مداوم دلار فروخت تا سقوط پول خود را محدود کند. در همین زمان اوراق قرضه را خریداری کرد تا روپیهای که از طریق مداخلات ارزی جذب کرده بود خرج کند.
با این که سرمایهگذاران خارجی در ۶ تا ۸ ماه گذشته سهم زیادی از داراییهای خود را کاهش دادهاند، اما آنها هنوز ۴۰ درصد از اوراق قرضه دولتی اندونزی و ۴۵ از اوراق قرضه دولتی مالزی را در اختیار دارند. این سرمایهگذاران سرمایهگذاری سنگینی هم در تایلند انجام دادهاند.
حتی تحلیلگران بر این باورند که کرهجنوبی- که ارز آن هم اکنون با مازاد خزانه، سود میبرد- هم عرضه اوراق خود به بازار را در نیمه دوم امسال تسهیل میکند تا جریان خروج سرمایه خارجی خنثی شود.
درحالیکه اندونزی و تایلند میتوانند برای تقویت بازار اوراق قرضه، روی صندوقهای مستمری و نهادهای دولتی، حساب کنند، این پشتیبانی در هند و اندونزی به صورت مستقیم وجود ندارد.
بنابر این هند قوانین سرمایهگذاری در اوراق قرضه را آزاد کرده است تا خارجیان بیشتری را اغوا کند.