ایران به خبرگزاری‌ها و شبکه‌های اجتماعی «مدلِ آوینی» در خلق «روایت فتح‌های اجتماعی» نیازمند است

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در یادداشت دکتر مجتبی زارعی عضو هیأت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس و رئیس بسیج اساتید کشور به مناسبت روز خبرنگار آمده است:
وضع تاریخی رسانه‌های ایرانی حکم می‌کند که اینک در چلّه انقلاب ایرانیان از وضع رایج و از زیسته روزمرّه رسانه‌ای به رسالت تاریخی خود نقل مکان کنند، سیاست نویسی و بهتر بگوییم سیاسی نویسی و صناعت جدل و جدل نویسی به گفتمان غالب در ایران تبدیل شده است؛ این در حالی است که در افواه و حتی در اعلام سیاستگذاری‌های رسمی، همانند آنچه که جناب رییس جمهور در بخش پایانی گفت: وگوی بی رمق شب گذشته‌ی خود با مردم، دستِ آخر به عنوان یک برگ برنده گفت؛ تصور می‌شود که شبکه‌های اجتماعی و یا گفتگو‌های اجتماعی رونق یافته است؛ واقعیت، اما این است که انقلاب به چلّه رسید، ولی غالب رسانه‌های رسمی و غیر رسمی هنوز به بلوغ چهل سالگی خود نرسیدند گویا رسالتی و نبوتی در میدان بزرگ رسانه احساس نمی‌شود؛ رسانه باید رسول شود و بعد از رسالت؛ مسئول! اما نه رسولی در کار است و نه بعثتی برای مردم از منظر پیام بری!
اینک در نسبت رسانه و رسالت؛ رسولان دروغین بی بی سی و voa طرحی نو از دروغ و به سعادت رسانیدن مردمان ایران در انداخته و غوغا کردند؛ رسولانی کاذب که به شدت اجتماعی می‌نویسند، حرف هایمردمی می‌زنند، خلق تصویر و پیام دارند، اما اداره شان در دستان مهندسانی به غایت سیاسی است
تعارف و رودربایستی کافی است! ما برای رسول شدن و بعثتی دگرباره در افکار عمومی ایران نیازمند انقلابی در رسانه‌ها هستیم؛ اول از همه رادیو و تلویزیون باید احساس رسالت کنند و گوی سبقت را از پیام بران انگلیسی، آمریکایی و صیهونیستی و قبیله سعودی بربایند؛ می‌گویید می‌دانیم! راه نشان دهید؟! می‌گوییم مدل هست؛ کافیست با روش شناسی مجموعه «روایت فتح» آوینی؛ امور اجتماعی ایران را استنطاق کنید؛ ایران اینک به روایت فتح‌های اجتماعی نیازمند است؛ مشروط بر این که دوربین، کلمات و ما صاحبان و مخترعین دیالوگ از نفس اماره‌ی خویش بگذریم؛ از خود و باند خود و جناح و قبیله و سازمان خود گذشت کنیم و تنها رضایت الهی و منافع توده امّت را صد البته توأمان با، هنر و هوش و سلیقه ببینیم؛ نمی‌شود سی نماینده مردمان پایتخت فقط بخاطر هم جناح بودن با رییس جمهور محترم بر مطالبات معیشتی مردمان تهران پای نهند و خود و جناح خویش را از پرسش و استنطاق قانونی رییس قوه مجریه بیرون کشند، اما پرسش از رییس قوه قضاییه را روا دارند؛ نماینده مجلس فاقد کارت خبرنگاری است، اما خود یک رسانه است نباید سیاست زده شده و در زندگی روزه مرّه پارلمان، خویشتن خود را گم کند و در بی خبری قبیلگی که یادآور عهد قجریست متوقف شده و ارتجاع یابد.
ایران به تریبون داران و خبرگزارانی اجتماعی از نوع خبرگزاری آوینی نیازمند است؛ از جنگ می‌گفت، اما حیات و نشاط را تزریق می‌کرد؛ از بشاگرد می‌گفت، اما آبادانی را ترسیم می‌نمود؛ از تانک آمریکایی و سوپر اتاندارد فرانسوی، اسکاد و سوخو و میگ روسی علیه ایرانیان گزارش می‌کرد، اما هویت ملی را سترگ می‌نمود؛ بسیجی را بزرگ می‌کرد، اما خود شیفتگی را در او می‌کُشت.
ما حتما به «افشاگر» و «سوت زن» در رسانه‌ها و در بین کارشناسان و حکمرانان نیاز داریم، اما افشاگران و سوت زنان ما باید نفس اماره‌ی حزبی خود را قربانی کنند و دست از سیاست زدگی بردارند و چه درست گفته است حکیم ما که مع الاسف "برخی دین شان سیاسی شده به جای این که سیاست شان، دینی شود. "

ضمن تبریک روز خبرنگار به همه خبرگزاران و پیشکسوتان این کار بزرگ و با احترام به جانبازان و شهدای عالی مقام خبر و رسانه؛ باید اذعان داشت که خبر و رسانه نه امری نو و مدرن، که صُنعی الهی و در صلاحیت حرفه‌ای رسولان و انبیای الهی است؛ کاری که اینک از سوی نظام سلطه‌ی خبری برای مهندسی ذهن انسان به تاراج رفته است.
گو این که قرآن مشحون از خبر و خود یک خبرگزاری وحیانی است؛ زیرا پیامبران الهی مبعوث شدند تا آن خبر بزرگ را برای سعادت انسان و قرب الهی بشر مخابره کتند.
والسلام
مجتبی زارعی
عضو هیأت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس