محمدپور اقدم در گفتگو با دانشجو:
کریم محمدپور اقدم عضو هیئت علمی دانشکده فنی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران و مدیرعامل شرکت دانش بنیان فرا ارتباط در گفتگو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو؛ در خصوص نحوه همکاری با پارک علم و فناوری دانشگاه تهران و مرکز نوآوری دانشکده فنی برق و کامپیوتر اظهار کرد: در یک همکاری مشترک با دانشکده فنی اسپیناف (انتقال بخشی از شرکت شامل انتقال تکنولوژی و دانش فنی از شرکت مادر به شرکت جدید می‌باشد) انجام شد و ما در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران مستقر شدیم.
محمدپور اقدم ادامه داد: مهمترین محصولی که در این شرکت تولید می‌شود را دارد تشخیص دهنده جلیقه انفجاری و اسلحه پنهان شده در زیر لباس با فاصله‌های ۱۰ تا ۱۵ متر است. این رادار می‌تواند جلیقه‌های انفجاری اسلحه یا چاقویی را که فرد مهاجر در پشت خود مخفی کرده است از فاصله دور شناسایی کند.
عضو هیئت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران با اشاره به اهمیت وجود چنین جلیقه‌ای برای حفظ سلامتی برخی گروه‌ها، افزود: تشخیص از فاصله دور از این جهت اهمیت دارد که اگر جلیقه انفجاری در نزدیکی تیم‌های ارزیاب یا مردم عادی منفجر شود به محدوده بزرگی آسیب جسمی و یا مادی وارد خواهد کرد، اما با تشخیص از راه دو می‌توان واکنش درست و به موقع انجام داد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا امکان ارتقاء تشخیص این رادار از فاصله بیشتر نیز امکان دارد یا خیر، تصریح کرد: در حال حاضر امکان ردیابی جلیقه‌های انفجاری تا شعاع ۱۵ متری وجود دارد، اما پیش‌بینی می‌کنید با توسعه طرح تا فاصله ۳۰ تا ۱۰۰ متری هم ارتقاء یابد.
عضو هیئت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران وی با بیان اینکه نمونه‌های خارجی این رادار نیز وجود دارد، بیان کرد: این رادار برای اولین بار در کشور و توسط ما در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران ساخته شده است، اما نمونه خارجی آن را می‌توانیم در کشور‌های عراق و افغانستان که توسط آمریکایی‌ها استفاده می‌شود مشاهده کنیم.
وی درخصوص هزینه تمام شده ساخت این محصول در داخل نسبت به نمونه خارجی آن، خاطرنشان کرد: هزینه ساخت هر سامانه از این رادار‌ها حدود ۲۰۰ هزار دلار است و ما توانستیم با یک دهم تا یک هشتم آن را در کشور تولید کنیم.
محمدپور اقدم در خصوص دومین محصول تولیدی در این شرکت دانش بنیان گفت: دومین محصول ما رادار حفاظت پیرامونی است که در پالایشگاه‌ها و مکان‌هایی که نیازمند مراقبت پیوسته است، مورد استفاده قرار می‌گیرد. ورود و خروج پالایشگاه‌ها معمولاً به وسیله دوربین‌های مداربسته از طریق می‌شود، اما از آنجا که معمولا در فضای پالایشگاه دود و بخار وجود دارد و مشخصات دوربین‌ها نمی‌توانند در بخار به صورت واقعی تصاویر را نشان دهند از این رادار می‌توان استفاده کرد.
وی ادامه داد: رادار‌های ما موج ۲۴ گیگاهرتز تولید می‌کند و از روی رفت و برگشت و حرکت هر جنبنده‌ای حتی افرادی که بخواهند به صورت سینه‌خیز حرکت کنند را پیدا می‌کند.
عضو هیئت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران تصریح کرد: از آنجا که این رادار می‌تواند به راحتی نقطه و محل هر فردی را نشان دهد، به وسیله هشدار هر حرکتی را که در محدوده مشخص شده باشد اطلاع می‌دهد.
وی در خصوص تجاری سازی شدن این محصولات، اظهار کرد: آزمایشگاه ما از یک شرکت قراردادی دریافت کرده و سرمایه گذاری مشترک انجام شده و در حال حاضر ۱۵ درخواست و قرارداد برای راداره حفاظت پیرامونی از سوی پالایشگاه‌های جنوب کشور داریم؛ همچنین ۵ قرارداد اولیه نیز از نمونه رادار تشخیص جلیقه انفجاری داریم که کار‌های تجاری‌سازی آن در حال انجام است.
عضو هیئت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران در پاسخ به این سوال که آیا به صادرات این محصولات هم توجه شده است یا؟ گفت: در خصوص صادرات باید بگویند که در حال حاضر با یک شرکت اروپایی شرقی برای عقد قرارداد ارتباط برقرار کرده‌ایم و نمونه آن هم ارسال شده که در حال گذراندن تست‌های میدانی است، همچنین یک کشور آفریقایی نیز درخواست عقد قرارداد برای خرید این محصولات را دارد.
محمد پور اقدم با اشاره به چالش‌ها و مشکلات موجود، اظهار کرد: شاید بزرگترین چالش و مشکل وجود جوانه همین جوانی است که باید فاصله سوزانند و برای ساخت رادار‌ها زمان بگذارند که البته دانشگاه تهران از این حیث غنی است، دانشجویان ما در این حوزه نام آور هستند و می‌توانند مشکلات پیش‌رو را حل کنند.
وی در خصوص تاثیر تحریم‌ها برای ساخت این دو نوع رادار، بیان کرد: قطعاً تحریم‌ها ما را در تامین برخی قطعات اذیت کرده، اما با توجه به اینکه اکثر زیر سیستم‌های مان را خودمان می‌سازیم، عملاً وابستگی‌های تحریمی ما به شدت کم شده به جز در مواردی که برخی قطعات ریز مثل مقاومت خازن در داخل وجود ندارد و ناچاری آن را از خارج از کشور تهیه کنیم.
عضو هیئت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران در پایان خاطر نشان کرد: مسلما تحریم‌ها آنطور که باید ما را آزار نمی‌دهد و بیشتر موضوع فنی و چالش‌های علمی است که با استفاده از توانایی دانشجویان و اسپانسر‌هایی که از بیرون به ما کمک می‌کنند سعی می‌کنیم تا حدودی آن‌ها را رفع و رجوع نماییم.
ارسال نظرات