«فارسی را پاس بداریم» از شعار تا عمل جامعه دانشگاهی!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- محیامعصومی؛* چند سالی است که برگزاری جشنواره‌ها و همایش‌های بین المللی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی قوت گرفته است و سال و حتی ماهی نیست که شاهد حضور متخصصان یا مسئولان خارجی در ایران نباشیم، علیرغم تحریم‌های ظالمانه‌ای که دولت‌های ستم‌گستر بر ایران و ایرانیان روا داشته‌اند، اما کم نیستند صاحب‌نظران و کارشناسانی که برای حضور در جشنواره‌ها و بازدید از دانشگاه‌های ایرانی تمایلی نداشته باشند و دعوت‌ها را نپذیرند.

چنین موضوعی تنها برای ایران نیست و معمولا نشست‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی در سراسر دنیا رواج دارند و معمولا مباحث گوناگونی در حوزه‌های مختلف به بحث و بررسی گذاشته می‌شود. تمامی کشور‌ها در چنین مواقعی فرصت را غنیمت می‌دانند تا گوشه‌ای از آداب و رسوم، فرهنگ و تاریخ کشورشان را به هرنحو ممکن برای میهمانان خارجی به نمایش گذارند، البته ایرانیان هم از این قائله مستثنی نیستند و از آنجا که ایران مهد تمدن و فرهنگ است، ایرانیان میهمان‌نواز از هر راهی برای معرفی شکوهمندی کشورشان استفاده می‌کنند.

طی چندین سال اخیر با تدابیری از سوی وزارت علوم و سازمان‌های مرتبط تصمیم گرفته شد که برای ترویج زبان فارسی در دنیا اقداماتی همچون برگزاری کرسی‌های زبان فارسی در دانشگاه‌های خارجی انجام گیرد، در همین راستا بود که قرار شد تمام دانشجویان غیرایرانی که یکی از دانشگاه‌های کشور را برای تحصیل انتخاب می‌کنند در ابتدا زبان فارسی را آموزش ببینند و سپس کلاس‌های درس را با زبان فارسی سپری کنند.

از طرف دیگر هم معمولا وزرا، مسئولان و معاونان کشور هنگام حضور در برنامه‌هایی که افراد غیرایرانی حضور داشتند حتی الامکان به فارسی صحبت می‌کردند تا ضمن حفظ ارزش‌ها گامی به سمت ترویج زبان فارسی و معرفی آن بردارند و به جهانیان نشان دهند که جز زبان انگلیسی، زبان دیگری هم می‌تواند بین‌المللی شود.

یک سر موضوع ترویج زبان فارسی به وزارت علوم و بخش بین‌الملل آن برمی‌گردد که در این راستا تاکنون تلاش‌ها و اقدامات بی‌شماری انجام داده‌اند، اما چندی است جامعه دانشگاهی دچار دوگانگی در رفتار مسئولان شده است به گونه‌ای که همواره دم از ترویج زبان فارسی زده می‌شود، اما وقت ورود مهمانان خارجی با زبانی جز زبان روان و شیرین فارسی صحبت می‌شود.

همین چندماه پیش در کنفرانس بین‌المللی سازی دانشگاه‌ها، مراکز آموزش عالی و پارک‌های علم و فناوری در پنلی با حضور نمایندگان برخی دانشگاه‌های خارجی، نماینده وزارت علوم به انگلیسی صحبت کرد و موضوع جایی برای ما مهم و قابل تامل شد که نماینده کشور ترکیه در همان پنل، فارسی لب به سخن گشود تا هم به همگان ثابت کند که زبان ایرانیان را می‌داند و هم حرمت میزبانی ایران را نگه دارد. درست در همین لحظه تمام حاضران در سالن او را تحسین و تشویق کردند.

چرا ایرانیان این حرمت را نگه نداشتند و تمام مسائل و حرف‌هایی که برای ترویج زبان فارسی و نشان دادن زیبایی‌های آن زدند به فراموشی سپردند؟ وقتی خودمان به زبان کشوری دیگر سخن می‌گوییم چطور باید از دیگران توقع داشته باشیم که آن‌ها با زبان ما صحبت کنند؟

هرچند که این موضوع در لابه لای اخبار بی شمار روز‌های قبل از عید ۹۸ گم شد، اما برای مسئولان درس نشد و مجددا در نشست تصویب نهایی اساسنامه دانشگاه D۸ خبرنگاران و کارشناسان ایرانی با موضوعی مشابه روبه رو شدند. وزیر علوم و معاونان به واسطه حضور میهمانان خارجی به انگلیسی صحبت کردند و ترجمه گفته‌های آنان به دست خبرنگاران رسید.

تا کی قرار است حرف‌ها و قوانین خود را تنها برای دیگران اعمال کنیم و وقتی نوبت به خودمان می‌رسد تبصره‌ای جدید دهیم؟ حال که فرصت مناسبی برای ترغیب نمایندگان کشور‌های مختلف به جاذبه‌های سرزمین پراز شگفتی ایران است چرا باید از ان غافل شویم؟ آیا در چنین برنامه‌هایی بهتر نیست به جای استفاده از مترجم برای حاضران ایرانی از مترجمان برای مهمانان خارجی استفاده شود؟!