آزادی نشریات دربند است و عدالت در سقوط آزاد! / وزارت علوم باید به قانون برگردد

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، میلاد مفاخری، نماینده نشریات دانشجویی دانشگاه پیام نورو پیروز نهایی دور اول انتخابات نشریات دانشجویی سراسر کشور درباره اقدامات اخیر وزارت علوم مبنی بر نادیده انگاری قانون یادداشتی با همین مضمون عرضه داشته است.

متن این یادداشت به شرح زیر است: 

إِنَّ اللَّهَ یَأمُرُ بِالعَدلِ وَالإِحسان

ما به عنوان نماینده‌ی دیده‌بانان جامعه‌ی علمی کشور نگرانیم. دانشجو چشم بیدار جامعه است. مواجهه انتقادی با مسائل، برآمده از ماهیت دانشگاه است و نقد قدرت وظیفه آن.

ایران امروز درگیر بحران‌های متعددی است؛ تشدید نابرابری سیستماتیک میان طبقات جامعه، کاهش میزان اعتماد عمومی، فروپاشی ارزش‌های اخلاقی، شیوع آسیب‌های اجتماعی، بحران‌های محیط زیستی، افزایش حاشیه نشینی و طرد اقلیت‌ها و وضعیت وخیم اشتغال، تأثیر مخربی بر همبستگی اجتماعی گذاشته است.

خرداد پر از حادثه امسال در حالی پشت سر گذاشته می‌شود و به روز‌های پایانی خود نزدیک که آزادی در بند است و عدالت در سقوط آزاد. امروز نه تنها آزادی طلوع نمی‌کند بلکه در آغوش زر، زور، تزویر در حال غروب است. امروز عدالت، عادل نیست. امروز عدالت در دستان منفعت طلبان، تمامیت خواهی است که از عدالت برای ذبح دانشجو استفاده میکند، نه برای احقاق حقش! امروز دانشجویان، بی قرار و بی تاب نجات آزادی و احیای عدالت هستند و با تمام قوا این دو کلیدواژه مقدس را صدا میزنند.

امروز دانشجویان از خود سوال می‌پرسند چه بر سرمان آمده؟ چه بر سر آزادی و عدالت آمده که روزی به اسم قانون، به اسم عدالت انتخابات کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه‌ها ابطال می‌شود، اما هیچ سخنی از آن متخلفان که اکثرا منصوبان وزارت علوم اند یا از جناح بازنده به میان نمی‌آید و همه تاوان تخلف عده‌ای سیاست زده و تمامیت خواه را، که از جایی خاص حمایت می‌شوند را، دانشجویه بی سر زبان و مظلوم باید بپردازد؟

دانشجو سوال می‌پرسد چه بر سر آزادی آمده که به جای رسیدگی و دفاع شورای ناظر بر نشریات وزارت علوم یک نشریه کارش به قوه قضاییه می‌کشد، آن هم در سکوت مطلق شورای ناظر؟

دانشجویان به عنوان نخبگان هر جامعه‌ای متعجب اند، مگر می‌شود اخلاق و آزادی را ذبح کرد، گوشتش را خورد و از باقی مانده اش نقابی ساخت برای فریب دانشجو و مردم.دانشجویان امروز ما نگرانند.نگران تفسیر قانون! نگران تفسیر به رای های، که از روی مصلحت، منفعت طلبی، سیاست زدگی و بی اخلاقی هستند.نگرانند نکند فشار‌های بالا و پایین دولتی‌ها کام شیرین دانشجویان را تلخ کند.

امروز در تخلفی آشکارا و در سکوتی وهم بر انگیز از سوی وزارت علوم شاهد آنیم که وزارت علوم تحقیقات و فناوری به عنوان برگزار کننده و مجری انتخابات همایش مدیران مسئول نشریات دانشگاهی کشور، چشم و گوشش را بر بی عدالتی، بی اخلاقی، نفی آزادی و قانونی که خود تصویب کرده است می‌بندد.
امروز تخلفاتی نادیده گرفته می‌شود که یک صدم آن‌ها در گذشته نه چندان دور باعث ابطال انتخابات کمیته ناظر بر نشریات ۲۵ استان گردیده بود.

اما بعد...

سوال من دانشجو از دانشجویان این است: آیا رای با آرا تفاوت دارد؟ و سوال من از وزارت علوم این است: آیا رای با آرا تفاوت دارد؟

پاسخ مشخص است
رای مفرد است و آرا جمع! اگر چنین است چرا وزارت علوم تحقیقات و فناوری طبق ماده ۲۶ شیوه نامه (((ماده ۲۶ -آرای ناخوانا و آرای حاوی کلمات یا اسامی دیگری غیر از نام کاندیدا‌ها و آرای فاقد متن، آرای باطله محسوب، ولی جزو آرای مأخوذه محسوب می‌گردد. آرای فاقد مهر یا آرای مندرج در برگ‌های غیر از تعرفه رأی‌های انتخاباتی یا آرائی که در صندوق انتخابات فاقد الک و مهر ریخته شده باشد یا آرای زائد بر تعداد تعرفه استفاده شده یا آرای داده شده با مدرک شناسایی غیر و یا مدرک شناسایی یا معرفی نامه جعلی یا آرای با شماره تعرفه یکسان یا آرائی که توسط یک نفر داده شده باشد، آرای باطله محسوب و جزو آرای مأخوذه محسوب نمی‌گردد و در محاسبه حد نصاب انتخابات نیز لحاظ نمی‌شود.)) آن آرایی که به نفع یک جریان خاص و یک دانشجو خاص توسط یک نفر در صندوق ریخته شده است و از قضا در نتیجه هم تاثیر گذار بوده است را ابطال نمی‌کند تا با کسر آن دو رای نتیجه انتخابات مدیران مسئول نشریات دانشجویی کشور مشخص شود، و اعتماد از دست رفته تا حدودی به وزارتخانه مربوطه بازگردد؟

آیا وزارت علوم تحقیقات و فناوری توانایی عمل به قانون را ندارد؟ قطعا توانایی عمل به قانون را دارد! چرا که با همین قانون با همین شیوه نامه انتخابات ۲۵ دانشگاه را ابطال و زمان انتخابات را به پر ترافیک‌ترین زمان ممکن برای دانشجویان انتقال داد.

حال سخن ما این است:  ‌نمی‌توان برای هر مشکل، نهادی فرمایشی ساخت و راهی جدا برای حلش پی گرفت. دیگر نه کلید که باید به دنبال شاه کلید بود. شاه کلیدی که از عصر پیشامشروطه تا به امروز، تنها، از آن سخن رفته است؛ قانون.

باید به قانون بازگردیم، به قانون مندرج در شیوه نامه و آیین نامه نشریات. آن هم نه فقط چند اصل آن. راهکار، احیای شیوه نامه نشریات –شیوه نامه‌ای با تمامی اصول آن- است.