گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، صوفیا صاحبی؛ در این روز‌های کرونایی مردم در خانه‌ها محبوس و چشم‌های امیدشان وصله به دستان معجزه گر پرستاران است. آری! دستان آن‌ها کمتر از بال فرشتگان نیست. آن‌ها چشم و دلشان به التیام درد‌های بیماران کروناییست که قوت لایموتشان را بدست آوردند.
همه ما، همه‌ی اقشار، باید پشت آن‌ها را گرم کنیم. گرم به معوقه و مزایای به حد نیاز پرستاران که حق قانونی و اجتماعی آن هاست. ما به آن‌ها نیازمندیم، چون که شاید دردمندی به دستان آن‌ها دخیل باشد. حال با توجه به اینکه مدتی از حکم حکومتی مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) در روز پرستار، مبنی بر دستورایشان به مسئولان کشوری برای اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری می‌گذرد و دغدغه‌های معظم له بر اینکه اجرای این قانون پس از ۱۳ سال تصویب در مجلس شورای اسلامی، هم به نفع مردم، هم به نفع پرستاران است، این بی توجهی مسئولین را می‌توان نشانه‌ی عدم ولایت پذیری آنان دانست.
آنچنان که از خستگی صورت پرستاران زیر ماسک پیداست، سیاست‌های مسئولان وزارت بهداشت به نحویست که به مطالبات پرستاران توجه نمی‌کنند و رسیدگی به تقاضای جامعه سلامت را در دستور کار خود قرار نمی‌دهند. روسای جمهور کشورمان، بار‌ها اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری را از مسئولان بهداشت وقت تقاضا کردند، اما این قانون بنا به دلایل نامعلوم اجرا نشده است.
در این بین سوالاتی مبهم مطرح میشود. اگر تعرفه‌های خدمات پزشکی نیاز به بودجه ندارد، چگونه تعرفه خدمات پرستاری نیاز به بودجه دارد؟ ما بعد از مدت‌ها هنوز چشم به راه پاسخ‌های مسئولانه‌ی وزارت بهداشت و سازمان تامین اجتماعی هستیم. این نگاه مسئولان به تعرفه ها، نگاهی تبعیض آمیز است که از طرفی تعرفه‌های پزشکی برای چندمین بار درحال افزایش است و از طرفی دیگر برای رسیدگی به معوقات پرستاران چشم به رسیدن سال ۱۴۰۰ دوخته اند. صدای پرستاران در این روزها، صدایی به حق است که در این بحران سراسری، بار مراقبت ۲۴ ساعته، خسته از اضافه کاری اجباری، عدم اجرای قوانین پرستاری و حتّی بازنشستگی را به دوش می‌کشند.
متاسفانه رسانه‌ها دم از بالا بودن دریافتی پرستاران در ۱.۵ سال گذشته می‌زنند، که این نمایش‌ها در جهت عدم اجرای قانون تعرفه گذاری و فرار از این سوال که چرا کار پرستار به نام پزشک ثبت میشود، است. باز باید بگویم که مسئولان بعد از دستور مقام معظم رهبری فقط به وعده دادن و زمان خریدن بسنده کردند. البته این نگرانی نیز وجود دارد که با فروکش کردن بحران کرونا باز هم پرستاران فراموش می‌شوند و خبری از تحقق وعده‌ها نخواهد بود.
این تقابل وزارت بهداشت با خواسته‌های قانونی پرستاران سال هاست که ادامه دارد و این یعنی عدم ولایت پذیری مسئولین. خوشبختانه، افکار عمومی و جامعه‌ی پرستاری با هوشیاری، سخنان و تصمیمات مسئولان اجرایی را رصد می‌کنند و به خوبی فرق بین قانون مداری و قانون گریزی را می‌دانند.
در پایان باید بگویم که در این شرایط پرستاران سربازان وطن خوانده شدند، اما این سربازان پسران نوجوان نیستند. سرباز این جبهه، مادری باردار یا حتی در شرف بازنشستگی است. از این رو لازم است نگاه‌های به اصطلاح مسئولانه، جهت ولایتمداری حقیقی بگیرد، چونکه حق خستگی‌های این مدافعان سلامت بر گردن مسئولین مربوطه است.
صوفیا صاحبی - کارشناسی میکروبیولوژی دانشگاه آزاد واحد تهران شمال
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.