مهدی؛ موقعیتی احساسی

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بسیج دانشجویی دانشگاه امیر کبیر؛ ژانر دفاع مقدس، که در ایران شکل گرفت و طرفدارانی پیدا کرد، ژانری‌ست که مهمترین مسئله آن رساندن یک حرف پیش‌برنده به مخاطب است. تفاوت این ژانر با ژانرهای دیگر مثل اکشن نیز همین است. با این مفهوم فیلمی که در فضای جنگ، صرفا به دنبال صحنه‌های پرهزینه‌ی اکشن و توپ و تانک باشد، در دسته‌ی دفاع مقدس قرار نمی‌گیرد. کما اینکه ممکن است فیلمی تکنیک‌های جنگی نداشته باشد ولی در این ژانر قرار بگیرد چرا که این ژانر به دنبال طرح حرف است. موقعیت مهدی از آن فیلم‌هایی است که واقعا در این ژانر موفق عمل می‌کند. فیلمی که در زندگی شهید مهدی باکری به دنبال حرف است. به دنبال یک قهرمان و نه یک مبارز.

 یک عاشقانه جذاب که کمتر در فیلم‌های دفاع مقدس دیده می‌شود. این را بگویم که اگر به دنبال فیلمی هیجان‌انگیز با صحنه‌های خشن فراوان هستید، این فیلم انتخاب شما نخواهد بود. چرا که این فیلم به دنبال تاثیرگذاری است و این کار را به خوبی انجام می‌دهد. فیلم به خوبی روابط انسان‌ها را تحت تاثیر جنگ نشان می‌دهد. رابطه‌ی عاشقانه مهدی و همسرش که تازه ازدواج کرده‌اند، رابطه‌ی حمید باکری و همسرش که دو فرزند دارند، رابطه‌ی دو برادر در جنگ و رابطه‌ی دو دوست صمیمی، خسرو و محمد، که تحت تاثیر جنگ قرار می‌گیرند. فیلم به خوبی می‌تواند این‌ها را معرفی کند و در آخر مخاطب را به فکر وادارد که نگاه کن جنگ چقدر بد است! یک موفقیت خوب برای فیلم جنگی!

 تلاش فیلم در معرفی مهدی باکری به عنوان قهرمان قابل قبول است. معمولا معرفی قهرمان‌ها در دفاع مقدس متمرکز بر مدیریت نیروها و ابتکارات فرماندهی آن‌هاست، اما این فیلم وجهه‌ی متفاوتی از یک قهرمان را نشان می‌دهد. وجهه‌ای که می‌تواند الگوی بسیاری باشد. این وجهه، وجهه‌ی عاطفی و احساسی یک قهرمان است. در این فیلم مخاطب می‌تواند احساسات یک قهرمان را درک کند. این‌ که چگونه با خانواده خود ارتباط می‌گیرد، چگونه حاضر به هزینه دادن می‌شود و اینکه چگونه این هزینه‌ها بر زندگی شخصی او تاثیر می‌گذارد.

 البته در بخش‌هایی از فیلم به نظر این خط گم می‌شود. تا جایی که حتی تصمیمات مهدی باکری نه تنها از او تصمیم‌گیرنده‌ی خوبی نمی‌سازد که حتی مخاطب را در مقابل او قرار می‌دهد. حتی گاهی مخاطب حق را به فرد مقابل مهدی باکری که گاهی خسرو است، می‌دهد. این البته بیشتر به کم‌تجربگی کارگردان می‌رسد نه خط کلی داستان. امروز جامعه‌ی ایرانی این قهرمان‌های قوی اما واقعی را می‌خواهد. قهرمان‌های که نه مانند قهرمان‌های هالیوودی تخیلی، بلکه واقعی و قابل درک‌اند. قهرمان‌هایی که می‌توانند الگوی جوانان در همه‌ی مسائل حتی مسائل شخصی باشند.

بسیج دانشجویی دانشگاه امیر کبیر

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.