انتقاد عطوان از عون: جنوب لبنان با تفنگ مقاومت آزاد شد نه با دیپلماسی/ سکوت حزب الله حاصل درایت است

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رای الیوم و تحلیلگر شناخته شده فلسطینی، در تازه‌ترین یادداشت خود اشاره کرد که  مدت‌ها از نوشتن درباره اظهارات رئیس‌جمهور لبنان، ژوزف عون، که مواضعی خصمانه علیه مقاومت اتخاذ کرده، خودداری کرده است؛ از زمانی که وی قدرت را در دست گرفت، هم‌زمان با بمباران فرش‌گونه و خون‌بار رژیم صهیونیستی، به‌ویژه در مناطق ضاحیه، شهرها و روستاهای جنوب لبنان؛ بمباران‌هایی که در چارچوب توافقی سه‌جانبه بین رژیم صهیونیستی، آمریکا و فرانسه انجام گرفت. اما اظهارات اخیر ژوزف عون در گفت‌وگو با شبکه «اسکای‌نیوز عربی» در جریان سفر به ابوظبی، چنان شوکه‌کننده و تحریک‌آمیز بود که سکوت را جایز ندانسته است؛ چرا که از نظر پیامدهای راهبردی، این سخنان بسیار خطرناک است.

رئیس‌جمهور عون با افتخار اعلام کرد که ارتش لبنان به دستور او و در راستای سیاست‌های دولتش، موفق شده بیش از ۸۵ درصد از جنوب لبنان را از «مبارزان و سلاح‌ها» پاک‌سازی کند؛ اقدامی که آن را اجرای بندهای توافق آتش‌بس با رژیم صهیونیستی توصیف کرد. وی همچنین افزود که این عملیات بدون هیچ مانع یا اعتراضی انجام شده و مردم خواهان راه‌حل دیپلماتیک‌اند؛ چرا که به گفته او، رویارویی با رژیم صهیونیستی نیازمند توازن راهبردی و نظامی است.

واژه «پاک‌سازی» توهین به مردم شریف لبنان است

اولاً، استفاده از واژه «پاک‌سازی» برای مناطق جنوب لبنان، توهینی آشکار به مردمی است که خود را در مسیر مقاومت فدا کردند؛ مردمی که با ایستادگی در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی، دو پیروزی تاریخی را رقم زدند: آزادی جنوب در سال ۲۰۰۰ و شکست سنگین رژیم صهیونیستی در جنگ ۲۰۰۶.

ثانیاً، اینکه ژوزف عون ادعا می‌کند ارتش بدون هیچ مقاومتی کنترل جنوب را به دست گرفته، به‌خاطر اقتدار ارتش نیست؛ بلکه به دلیل درایت و تعهد حزب‌الله و حامیان آن است که از درگیری با ارتش لبنان خودداری کردند تا مانع شعله‌ور شدن جنگ داخلی شوند؛ آرزویی که رژیم صهیونیستی و آمریکا سال‌هاست دنبال می‌کنند.

سومین نکته اینکه همان مناطقی که ارتش هنوز نتوانسته بر آن‌ها تسلط یابد، بخش‌هایی از خاک لبنان‌اند که همچنان تحت اشغال رژیم صهیونیستی هستند. ارتش لبنان نه‌تنها هیچ اقدامی برای بازپس‌گیری آن‌ها نکرده، بلکه حتی از نزدیک شدن به آن‌ها نیز پرهیز دارد؛ زمینه‌ای برای سوءاستفاده رژیم صهیونیستی در هرگونه معامله سیاسی آینده.

ارتش لبنان علی‌رغم تصرف بیش از ۹۰ درصد پایگاه‌های مقاومت در جنوب رودخانه لیتانی، تاکنون حتی یک حمله هوایی رژیم صهیونیستی را دفع نکرده است. در آخرین حمله، چهار رزمنده حزب‌الله به شهادت رسیدند و حزب‌الله با وجود هزاران نقض آتش‌بس توسط رژیم صهیونیستی هنوز پاسخی نظامی نداده است.

پنجم اینکه کمیته آمریکایی ناظر بر اجرای آتش‌بس، عملاً نه برای توقف تجاوزات، بلکه برای نظارت بر خلع سلاح مقاومت تشکیل شده است. در حالی که هواپیماهای صهیونیستی هر روز دیوار صوتی آسمان بیروت را می‌شکنند، این کمیته حتی خواب آرام در هتل‌های مجلل خود را ندارد!

ساده‌انگاری عون در برابر پروژه صهیونیستی

آیا ژوزف عون و نخست‌وزیرش نواف سلام واقعاً به این نتیجه رسیده‌اند که خلع سلاح مقاومت، ضامن بازگشت ثبات و شکوفایی به لبنان است؟ آیا آن‌ها سخنان صریح وزیر دارایی رژیم صهیونیستی، بتسلئل سموتریچ را نشنیده‌اند که گفته بود:«جنگ در منطقه ادامه خواهد یافت تا حزب‌الله نابود، حماس حذف، سوریه تجزیه و ایران از برنامه هسته‌ای محروم شود.»

اگر رئیس‌جمهور لبنان این واقعیات را نادیده بگیرد، شرط‌بندی‌اش بر خلع سلاح مقاومت نه‌تنها بی‌نتیجه، بلکه پرهزینه خواهد بود. چرا که طرح صهیونیستی-آمریکایی هدفی فراتر از لبنان دارد: سلطه کامل بر خاورمیانه.

در دوران امیل لحود و میشل عون (عون اول)، لبنان شاهد حمایت آشکار دولت از مقاومت بود. آن‌ها در برابر فشارهای سنگین خارجی ایستادند و با حفظ اتحاد ملی، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشور، از لبنان دفاع کردند. امروز، بسیاری از لبنانی‌ها برای آن دوران طلب آمرزش می‌کنند، چرا که تفاوت رهبری در مواضع و عملکرد، ملموس و تاریخی است.

و این حقیقتی است که هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند: جنوب لبنان با تفنگ مقاومت آزاد شد، نه با دیپلماسی.