از آزاد اندیشی تا اباحه گری...

گروه علمي خبرگزاري «خبرگزاري دانشجو»؛ در نظر آورید گزارشی از رادیو راجع به یک مسابقه مشت زنی می شنوید که دومشت زن مشهور نامشان جانسون است. چه تحير انگیز است که گزارشگر از هر دو آنها به جانسن نام ببرد؛ ولی هیچ گزارشگری به این پایه از ابلهی نمی رسد. تکیه بر جیمز و جان خواهد بود و نه بر جانسن. این درسی است برای فیلسوفان و سیاستمداران و تمام کسانی که درباره آزادی می نویسند و سخن می گویند. (موریس کرنستون)

 

حدود یک دهه ای از فرمایش رهبر معظم انقلاب مبنی بر تشکیل کرسی های آزاد اندیشی می گذرد؛ اما آنچه در این میان مهجور مانده است نه تنها مربوط به عدم تحقق واقعی این آرزوی دیرینه است بلکه مربوط به کج فهمی های احیانا پیش آمده در رابطه با این مفهموم نیز می باشد. عده ای به عمد یا از روی جهالت سعی در تغییر بار معنایی این عبارت داشته تا آن را از مسیر اصلی خود باز دارند و در نتیجه مانعی در برابر  رویشهای پدید آمده ناشی از آن  به وجود آورند.

 

حال باید به این پرسش پاسخ داد که از آزاد اندیشی تا اباحه گری چقدر فاصله است؟! وآیا اساسا باید میان این دو مفهوم تمایزی قائل شد؟ آزاد اندیشی یعنی آزادانه فکر کردن، آزادانه تصمیم گرفتن، تقلید کورکورانه نکردن، دست بسته نبودن در برابر اندیشه های غالب موجود و سر تسلیم خم نکردن.اما اباحه گری به معنای بی بند و باری است به معنای بی قید و بندی در برابر هرچیز و هرکس.

شايد دليل اینکه برخی  فکر می کنند نتیجه مطلوب این کرسی ها «همگنی فضای اندیشه است» - چنان كه توسط برخي گروه هاي دانشجويي اين گونه مطرح شده است كه «بحث كرسي هاي آزاد انديشي با اين هدف مطرح شده اند كه انديشه ها يكي شود و فضاي جمود بر انديشه حاكم شود و آزادي كلمه اي زينتي است براي پنهان كردن فضاي پر از محدوديت دانشگاه»- اين است كه آنقدر خود را در فضای دوری از مفهوم واقعی آزاد اندیشی نگاه داشته اند که فکر می کنند هر کالایی به اسم آزادی در بازار آمد همان کالای بی رنگ و بویی است که سال هاست اربابان آنها به آنها خورانده اند و البته که حق دارند این چنین فکر کنند. کسانی که یاد گرفته اند آزادی یعنی وقتی نتیجه بازی به نفعت نبود انگ تقلب را بر حریفت بچسبان،حق دارند بلد نباشند مفهموم کرسی های آزاد اندیشی را با تمام آن چیزهایی که تا به حال به آنها خورانده شده است تمیز دهند.

احتمالا فراموش نکرده ایم که آموزه اساسی امام خمینی (ره)و انقلاب اسلامی درباره آزادی، آن است که باید برای آزادی در معنای خاص آن، علیه آزادی در معنای عام وانتزاعی آن یعنی آزادی لیبرالی جنگید و کوشید.

 

و حالا این کرسی های آزاد اندیشی که باید در در دانشگاه و حوزه برپا گردند قرار است محمل و تریبونی باشند براي شناخت شبهات و رفع آن ها؛ نه صرفا شبهه افكني هاي بي سر و ته.

روندي كه قرار است در اين كرسي ها ادامه پيدا كند، رواج فرهنگ آزادي بي مهار و خودخواهانه غربي نيست. بلكه قرار است كه آزادي بيان مقيد به منطق، اخلاق، حقوق معنوي و مادي ديگران باشد و نه هيچ چيز ديگري.