اردوغان بازنده اصلي اصلاحات در سوريه

گروه سياسي «خبرگزاري دانشجو»، كريم زيني‌وند؛ موضع‌گيري‌هاي اخير شوراي همكاري كشورهاي حوزه خليج فارس، همسو با كشور تركيه و همگام با شيطان بزرگ، سوالات زيادي در اذهان ايجاد مي‌كند كه لازم است از زواياي مختلف تحليل شود.

 

اولين سوالي كه پيش مي آيد اينكه تركيه در موضع گيري‌هاي خود عليه بشار اسد به دنبال چه اهدافي است و بشار اسد تاوان چه گناهي را پس مي‌دهد كه اين گونه از طرف سران كشور همسايه يعني تركيه مورد هجوم‌هاي مختلف قرار گرفته است.

 

بيداري امت اسلامي در مقابل سران دست‌نشانده غرب و حاميان رژيم اشغالگر قدس، قدرت منطقه‌اي ايران اسلامي را بشدت در عرصه ديپلماسي و سياسي افزايش داده است و رژيم لائيك تركيه از اين موضوع بشدت احساس ضعف و سرگشتگي مي‌كند.

 

از طرفي كشور سوريه به عنوان خط مقدم مقاومت عليه رژيم صهيونيستي، جايگاه ويژه و خاصي نزد جبهه مقاومت يعني حماس و حزب الله دارد كه هر دو اين مظاهر مقاومت، پيوند عميق معنوي با جمهوري اسلامي ايران برقرار كرده‌ و به نوعي حامي استوار و مدافع مواضع جمهوري اسلامي‌اند كه اين نيز خلاف ميل تركيه و رژيم صهيونيستي است.

 

تمام سراني كه در جنگ 32 روزه و 23 روزه حزب الله و حماس عليه اين دو موضع مي گرفتند و از رژيم صهيونيستي چه به صورت علني و چه به صورت مخفي و در سايه حمايت مي كردند از جمله عربستان، اردن، آمريكا و دولت‌هاي اروپايي و شوراي همكاري خليج فارس، امروز در صفي واحد و همراه تركيه در جبهه‌اي عليه سوريه قرار گرفته‌اند.

 

اين جبهه‌بندي يك چيز را روشن مي كند و آن اينكه موضع گيري‌هايي كه كشور تركيه در گذشته عليه رژيم صهيونيستي اختيار مي كرد، چيزي كاملاً ساختگي و به منظور اغفال افكار عمومي مردم مسلمان تركيه و جلب حمايت برخي از كشورهاي عرب مسلمان از يك سو و از سوي ديگر كم‌رنگ كردن نقش ايران در مقابله با رژيم صهيونيستي و استكبار جهاني بود كه امروز اين پوسته ريا و فريب از چهره اردوغان كنار رفته و چهره واقعي وي را نمايان كرده است و قطعاً به مرور زمان افكار عمومي مردم تركيه اين واقعيت را خواهند ديد.

 

زماني كه مردم مسلمان مصر در عين ناباوري شنيدند كه اردوغان سيستم حكومتي سكولار را به آنها پيشنهاد مي كند، دريافتند كه اردوغان قابل اعتماد براي دوستي و تكيه‌گاه مطمئني براي برخورد با رژيم صهيونيستي نيست و همه مردم مصر اين موضع وقيحانه اردوغان را بشدت محكوم كردند.

 

سوال ديگر اين است كه آيا ممكن است اردوغان با وعده‌هايي كه از جانب غرب و  آمريكا و رژيم صهيونيستي مبني بر كمك‌هاي مختلف دريافت كرده، دست به ريسك همسويي با آنان زده باشد؛ اين مسئله نيز دور از ذهن انتظار نيست؛ زيرا اين كشور ساليان سال است قدم به قدم خود را به سياست‌هاي اروپا و آمريكا و رژيم صهيونيستي نزديك مي‌كند تا شايد آنها اين كشور را به جمع خود و قراردادهاي خويش بپذيرند كه در اين صورت نيز تركيه دچار خسران زيادي خواهد شد؛ زيرا جامعه اروپايي و آمريكايي در حال حاضر دچار بحران شديد اقتصادي شده و سياست نزديكي به آنان نه تنها سودي نخواهد داشت، بلكه ضرر و زيان آنها دامن كشورهاي همسو با آنان را نيز مي گيرد.

 

البته قطعاً كشوري همانند عربستان كه پايه اصلي مقابله با سياست‌هاي ايران اسلامي در منطقه است، از دلارهاي نفتي تركيه نيز همانند صدام عصر جنگ، ياري خواهد گرفت و براي اينكه جاي خالي مصر را در سياست همسو با رژيم صهيونيستي پر كند، امتيازات خاصي را به تركيه خواهد داد كه اين نيز نمي تواند داوم چنداني داشته باشد؛ زيرا هم عربستان و هم اردن و ساير كشورهاي كوچك حوزه خليج فارس كه اينك همسو با آمريكا عليه بشار اسد موضع گيري مي‌كنند، آبستن حوادث قريب‌الوقوع و گرفتار شدن در موج بيداري اسلامي مردم خود هستند كه باز در اين ميان در آينده‌اي كه حتماً حادث خواهد شد، اين كشور تركيه است كه ضرر خواهد كرد؛ زيرا مردم اين كشورها اين اقدامات كشور تركيه و شخص اردوغان را فراموش نخواهند كرد.

 

مقاومتي كه اينك در كشور سوريه و شخص بشار اسد در حال استحكام‌بندي و محكم شدن است، مي‌تواند از سوريه فعلي سوريه‌اي به مراتب قوي‌تر بسازد؛ مردم سوريه حاصل دخالت ناتو و آمريكا را در كشورهايي نظير عراق و افغانستان و ليبي ديده‌اند، پس به مرور زمان حاميان زياد بشار اسد زيادتر شده و اندك مخالفان نيز به آرامي مجبور به ترك صحنه يا فرار به كشور تركيه و ساير كشورهاي مخالف خواهند شد؛ به اين ترتيب اصلاحاتي كه بشار اسد شروع كرده، بهانه را از دست مداخله‌كنندگان در امور داخلي اين كشور سلب مي‌كند و اين اصلاحات قطعاً سرعت بيشتري به خود مي‌گيرد. پس بايد نتيجه گرفت كه بازنده اصلي اين ميدان كسي  جز اردوغان نيست.