یکی از دانشجویان پرستاری در گفتوگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در خصوص مشکلات صنفی این دانشجویان گفت: از مشکلات صنفی دانشجویان پرستاری میتوان یک کتاب نوشت مشکلات صنفی ما در دوران دانشجویی به یک شکل و وقتی وارد حیطه کاری میشویم هم به شکل دیگری است. هم اکنون که در جایگاه دانشجویی درس پرستاری میخوانیم روزهایی شده که نیم ساعت تا 45 دقیقه درگیر یک کمد لباس بودهایم چرا که یک کمد را به 4 نفر میدهند تا برای پوشیدن و عوض کردن لباس فرم پرستاری از آن استفاده کنیم.
وی ادامه داد: همیشه همه کلاسها یا پر بوده یا به ما کلاس ندادند و به عبارتی اندرخم داشتن یک کلاس برای دانشجویان پرستاری بودیم. حتی وقتی استاد میخواهد وسط کارآموزی دانشجویان مفهوم بیماری خاصی را سر کلاس توضیح دهد اصلا کلاسی وجود ندارد که روی صندلی آن بنشینیم و آنقدر ایستاده به حرفهای استاد گوش دادهایم که شاید بتوان گفت دانشجویان پرستاری دچار واریس پا شدهاند!
این دانشجوی پرستاری با اشاره به اینکه در فضای بیمارستان نیز سرپرستارها اغلب رفتار خوبی با دانشجویان پرستاری ندارند خاطر نشان کرد: طوری با ما رفتار میکنند که احساس میکنیم از آنها نیستیم و ما را از خودشان نمیدانند و به نظر من این مشکلات باید گفته شود تا بین خودمان حلش کنیم در غیر این صورت هیچ گاه وضعیت تغییر نخواهد کرد.
وی ضمن تاکید براینکه باید در برنامه آموزشی دانشجویان پرستاری بازبینی و اصلاح صورت گیرد افزود: برنامه کارآموزی طوری برنامه ریزی نشده است که وقت و بازدهی مناسبی داشته باشند به طور مثال برای آموزش در بخش اورژانس خون باید ده روز در آنجا بمانیم در حالی که اوج یادگیری و بازدهی ما از این بخش 5 روز است یا برای پاس کردن واحد بهداشت جامعه 27 روز به درمانگاهها و مراکز بهداشت میرویم در صورتی که 5 روز بازدهی دارد.
این دانشجو در خصوص کارانهای که در بیمارستان به ازای انجام امور پرستاری به پای پزشک نوشته میشود تصریح کرد: طبق قانون از درآمد بیمارستان 27 درصد کارانه را گروه غیرپزشکی و الباقی آن را پزشک دریافت میکند که این گروه غیرپزشکی شامل خدمه، کمک بهیار، پرستار و مسئول آزمایشگاه میشود یعنی من پرستار با نگهبان دم در بیمارستان به یک میزان کارانه دریافت میکنیم.
وی پزشک سالاری را درد جامعه امروز دانست و گفت: پرستار است که تمام وقت کنار بیمار است و چرخه اصلی درمان را هدایت میکند من هم اکنون به عنوان دانشجوی پرستاری شاید حقوقم متفاوت و کمتر از پرسنل اصلی بیمارستان باشد ولی همکاران پرسنلی و خدمتکار بخش یک میلیون و 600 دریافت میکنند یعنی به صورت یکسان حقوق میگیرند و واقعا نمیشود به این وضع بی تفاوت بود.
این دانشجوی پرستاری در پایان گفت: بسیاری از دانشجویان پرستاری تغییر رشته دادهاند و من هم در فکر رفتن از ایران هستم چرا که اینجا به پرستار آن طور که باید بها نمیدهند و احترام نمیگذارند.
واقعا از وزیر دولتی که نمادش کلیده، اونم کلید قفل های اسرار ،کلید فرهنگ و اقتصاد کشوربرای بیگانگان هیچ انتظاری نمی شه داشت که بخوان حق پرستاران زحمت کش ایران رو بدن فقط به دنبال با لا بردن دستمزد پزکان هستند پزشکانی که حتی 90 درصد کارهای مخصوص به آن ها را پرستاران انجام می دهند . پزشکانی که باید آنکال باشند تا در موقع نیاز بتونن تلفنی ارائه خدمت به بیماران کنند ولی زمانی که پرستار تماس میگیره با تندی به پرستار میگن چرا تماس گرفتید خودتون یه چیزی به بیمار بدید من میام امضا میکنم.پزشکانی که در ماه حتی نصف شیفت هایی که باید در بیمارستان های دولتی حضور داشته باشند و نیستند و حقوق و مزایا دریافت میکنند...بیمارستان هایی که وقتی بعضی بخش هایش عفونی میشود، حاضر نمیشند آنجارا ضد عفونی کنند