به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نشریه «باور» به صاحب امتیازی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی در شماره اخیر خود طی مطلبی با اشاره به سرپرستی ۲۲ ماهه هوشنگ طالبی در دانشگاه اصفهان، به بررسی علل تعلل در انتخاب رئیس دانشگاه اصفهان پرداخته است.
در ادامه این مطلب را می خوانیم:
اینکه کشور ایران دارای صدها نخبه و دانشمند تراز اول می باشد امری انکارناپذیر است؛ نکته قابل اهمیتی که به چشم می خورد این است که اکثر دانشمندانی که در لیست برترین های جهان هستند در ایران حضور ندارند و معمولا در کمپانی ها و دانشگاه های خارجی فعالیت می کنند. شاید اولین دلیلی که در این میان به ذهن می آید سوء مدیریت دانشگاه ها و قرار گرفتن افراد نامناسب در قطب های علمی و دانشگاهی کشور است؛ انتصاباتی که معمولا جریانات سیاسی رقم زننده آنها هستند.
موردی که تا به اینجا اشاره شد به زمانی اطلاق می شود که حداقل انتصاباتی انجام شده و یک ثبات مدیرتی حادث شده باشد؛ اما آنچه از ابتدای دولت تدبیر و امید به چشم می آید ذکر این نکته است که مسئولین همتی بر ایجاد ثبات علمی و مدیریتی حداقل در دانشگاه ها ندارند.
زمانی که دیده می شود در دانشگاه پر اهمیتی مثل دانشگاه اصفهان که از قطب های اصلی علمی کشور به حساب می آید همچنان پس از گذشت نزدیک به دوسال دانشگاه روی ثبات مدیریتی را به خود ندیده و همچنان کلید در دست سرپرست است و در چنین شرایط بی ثباتی در برنامه ریزی هدفمند و سیاست های کلان علمی کاملا مشهود است.
در این نوشتار قضاوت در رابطه با عملکرد و اتفاقات ۲۲ ماهه هوشنگ طالبی، سرپرست دانشگاه اصفهان کمتر مدنظر است، عملکرد و اتفاقاتی که حداقل می توان گفت دانشگاه اصفهان را جزو پر سر و صداترین و خبرسازترین دانشگاه های کشور کرده که در محافل مختلف توسط گروه ها و جریانات علمی، فرهنگی، دانشجویی و رسانه ای بارها و بارها مورد تحلیل و واکاوی قرار گرفته است.
نکته مورد اشاره این است که در هر صورت طبق قانون سرپرستی یک دانشگاه مدت مشخص سه ماهه دارد و در صورت مورد بررسی قرار نگرفتن تا شش ماه نیز قابل تمدید است.
اینکه با توجه به متن صریح و بی اما و اگر قانون با توجیهی سرپرستی دانشگاه اصفهان در آستانه دو سالگی است، مورد سوال و مطالبه جدی جریانات علمی و دانشجویی است.
آیا تعلل وزیر علوم در معرفی شخصی مناسب به شورای عالی انقلاب فرهنگی جهت ریاست دانشگاه مطرح است؟
یا شاید تعلل شورای عالی اتقلاب فرهنگی و مراجع ذی صلاح جهت مطالبه از وزارت علوم؟
و شاید هم بی توجهی سرپرست دانشگاه و همگام شدن با بی قانونی مسئولین ارشد؟
هرچه هست نه تعیین فرهادی پس از کشمکش های فراوان؛ نه شورای عالی انقلاب فرهنگی و کمیته تعیین شده آن و نه اعتراضات و مطالبه گری جریانات مختلف علمی و فرهنگی استان و نه حتی سفر سکان دار دولت به اصفهان و طرح مطالبات با وی نتوانسته تکلیف یکی از یزرگترین دانشگاه های کشور را مشخص کند.