ویلایی‌ها یادآور مردانگی حضرت زینب(س) درکربلا است

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسینی، منتقد سینما دوشنبه در نشست تخصصی نقد فیلم ویلایی ها که در «دوشنبه فیلم» برگزار شد، گفت: فیلم ویلایی ها یک فیلم دفاعی مقدسی است که من از تماشای آن لذت بردم و از این جهت آن را شایسته تقدیر می دانم که در این برهوت فیلم های دفاع مقدسی، مخاطب را تا لحظات پایانی با خود می کشاند و با آن رابطه خوبی برقرار می کند؛ البته اشکالات کوچکی در فیلم نامه وجود دارد، ولی در مجموع کار را پسندیدم و جزو بهترین کارهای امسال دفاع مقدس است.

وی با بیان اینکه ذبح شدن فیلم ویلایی ها را در اکران خیلی ناجوانمردانه می دانم، چون زمان اکران آن همزمان با امتحانات مدارس، ایام ماه رمضان و تعطیلی دانشگاه ها است، افزود: این می تواند زمان نامناسبی برای اکران یک فیلم خوب و تاثیرگذار در حوزه دفاع مقدس باشد.

منتقد فیلم گفت: در کل ویلایی ها یک دو گانه شامل حس مادرانه و تحول شخصیت زنانه را می آفریند و از پس هر دو گفت گو نیز به خوبی برآمده است. در واقع بازی های یکنواخت و درست شاخص ترین چیزی است که در فیلم وجود دارد. به خصوص بازی ثریا قاسمی که بازی خوبی است و به جرات می توان گفت که بهترین بازی است که از این بازیگر به عنوان یک کار شایسته در سینما و تلویزیون سراغ دارم.

فرهادی، از دیگر منتقدین سینما در این نشست بیان کرد:‌ نویسنده و کارگردان ویلایی ها توانسته دنیایی را خلق کند که من مخاطب، ارجاعات درون متنی و بیرون متنی درستی داشته باشم و دنیای داخل فیلم را فهمیده و با آن همزاد پنداری کنم. در واقع من فکر می کنم که به شدت توانسته این کار را انجام دهد.

وی افزود: حس زنانگی و همسرانگی در این فیلم به شدت قوی و زیاد است. به عنوان نمونه در سکانسی از این فیلم که هواپیمای دشمن کالیبر می زند، نظامی ها می دانند که فقط زره تانک می تواند در مقابله آن تاب بیاورد، اما خانم طباطبایی وقتی که از روی استیصال بر روی زمین خیز برمی دارد، چادر خود را بر روی دو فرزندش می کشد و این صحنه بسیار تاثیرگذار است و من برای اولین بار که این صحنه را در جشنواره فیلم فجر دیدم، با خودم گفتم که ای کاش گلوله ای به آنها نخورد و خوب شد که نخورد.

منتقد فیلم گفت: وقتی که ویلایی ها را دیدم در سه تا چهار سکانس احساساتم درگیر فیلم شد و دست و پایم یخ کرد؛ که یکی از این سکانس ها همین کالیبر جنگنده دشمن بود . در واقع در این صحنه طناز طباطبایی با یک حس مادرانه، چادر خود را بر روی فرزندانش می کشد.

فرهادی اضافه کرد:‌  به لحاظ شخصیت پردازی در مسیر درام اتفاق خوبی در فیلم ویلایی ها افتاده است. فیلم ویلایی ها نه تنها یک فیلم زنانه نیست، بلکه خیلی هم مردانه است. یعنی اگر جنسیت را در این فیلم کنار بگذاریم و مردانگی را به مفهوم مردانگی بدانیم، همان کاری را که حضرت زینب (س) در کربلا انجام داد را شاهد خواهیم بود. در واقع طی هر دو باری که فیلم ویلایی ها را تماشا کرده ام، یاد فرازی از زیارت حضرت زینب (س) می افتم که می فرمایند: سلام بر بانویی که قلبش از جا کنده شد برای حسین(ع) و این کنده شدن نیز در فیلم ویلایی ها اتفاق افتاده است.

وی اظهار کرد: فیلم سینمایی ویلایی ها که جنس آن از جنس فیلم های دفاع مقدسی  است، یک اتفاق بسیار بزرگی است که در سالهای اخیر در حوزه دفاع مقدس اتفاق افتاده است؛ البته این فیلم ایرادات خودش را دارد، ولی جنس کار فیلم بود و فیلم نما نبود و سر مخاطب کلاه نمی گذارد. این فیلم خیلی فیلم بود.

هاشم زاده، دیگر منتقد سینما نیز در مراسم اکران و نقد فیلم ویلایی ها گفت: معتقدم که هر حادثه ای را که روایت می کنیم از حقیقت و ماهیت خودمان در حقیقت و ماهیت آن حادثه نشانی می گذاریم، به عنوان مثال از حادثه عاشورا می توان روایت های مختلفی کرد که یک روایت می تواند حماسی و یک روایت هم می تواند ذلیلانه باشد؛ که بارها نیز تذکر داده شده این روایات را از کربلا نداشته باشیم.

وی افزود: بحث این است که کدام روایت از یک حادثه درست است. سوال این است که وقتی از راوی حرف می زنیم آیا راوی باید حقیقت و واقعیت را بگوید و یا آنچه را که خودش احساس می کند مفید است، مطرح کند. اصولا در هنر ما بر روایت تسلط داریم، اما نوع روایت ما درست آن چیزی نیست که واقع شده و یا آن چیزی نیست که منطبق با حق است. در واقع ما آن چنان که خود می خواهیم روایت می کنیم و این مسأله ای است که هنر و هنرمند را در یک آزادی رها می کند و به تبع آن هنرمند خود را با آزادی عجین می بیند، اما این آزادی یک نوع رهایی و جدایی از حقیقت بوده و خیلی خطرناک است.

منتقد سینما با بیان اینکه ویلایی ها یک روایت است اما روایت کیست و روایت کدام یک از شخصیت هاست، گفت: روایت سینمایی یک روایتش باید به نویسنده و یک روایتش هم باید به کارگردان از نگاه دوربین برگردد و با این حال باید ببینیم که آیا  فیلم ویلایی ها عزت، شرافت و حماسه و یا نگرانی و اضطراب را روایت کرده است.

هاشم زاده تصریح کرد: وقتی که نوع روایت فیلم را بررسی می کنیم، آنجاست که می توانیم بگوییم که چقدر منطبق با حقیقت و واقعیت بوده است. واقعیت این است که فیلم ویلایی ها سینماست و خوب کارگردانی شده و کارگردان هم زحمت کشیده و نوع روایت نیز بسیار روان است و نوع داستان گویی نیز ما را به این وا می دارد که منتظر نهایت کار باشیم؛ پس این فیلم تعلیق و انتظار هم ایجاد می کند.

وی با اشاره به اینکه اصل انتظار که در تعلیق رخ می دهد به خوبی در فیلم ویلایی ها وجود دارد، افزود: البته کم و کاستی های فیلم قابل گذشت است؛ برای اینکه فیلم روایت خود را گم نمی کند، اما سوالی که مطرح است این است که چقدر باید از کربلا، دین، زینب(س) و امام حسین(ع) خرج این فیلم ها کنیم. من موافق نیستم که در جمهوری اسلامی هر کاری که یک کمی خوشایند است سریع کربلا را سرمایه آن کنیم. این همه خرج از دین، قرآن، کربلا، امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) یک مقدار بی انصافی است، چون گاهی نه نویسنده و نه کارگردان هم چنین نظری ندارند. بعد آقایان فریاد می زنید که این زینب گونه است. آخر کدام شخصیت این فیلم زینب گونه است؛ آیا آن زنی که برای بچه های خودش اختصاصا ماسک ها را برمی دارد، این زینب گونه است و آیا آن زنی که آمده و فریاد می زند که من گذرنامه و مدارکم را می خواهم که بچه هایم را از معرکه جنگ بیرون کنم و به خارج از کشور ببرم، ابن زینب گونه است.

منتقد فیلم گفت: ویلایی ها فیلم و سینماست و سینما و فیلم هم همین است. در جمهوری اسلامی هم همین فیلم با جوانبش رشد می کند، اما بحث من این است که آن روایت اصلی که در فیلم وجود دارد، چقدر با خواسته ها و آرمان های دینی منطبق است. من معتقدم که اگر این انطباق در ویلایی ها وجود ندارد، اما موفق است؛ چون جامعه همین روایت و مرثیه را می خواهد. در واقع ما مرثیه را بیشتر دوست داریم و اگر قهرمانان ما مرده برگردند، قهرمان تر هستند. با این حال باید بگوییم این چه انتظاری است که حماسه آن نهایتش مرگ است.

هاشم زاده اضافه کرد: آنچه که امروز در هنر ما رواج پیدا کرده این است که زنان می خواهند از کشور بروند و از دست مردان راحت شوند، اما جبهه، جنگ، دادگاه، قاضی، جامعه و مردها همه مزاحمند. حال سوال این است که این زن چه باید بکند؛ آیا باید او را راضی کنیم که آرام آرام این مصیبت را بپذیرد و سر جایش بنشیند؟ آیا این روایت درستی از زندگی است؟ من نمی دانم اما این سوال ها را مفصل در جلسه ای از کارگردان ویلایی ها پرسیدم و گفتم که این نوع نگاه به زندگی باید کاری کند که رای من را در جای خاصی قرار دهد، اما این نگاه در فیلم رای من را به سمت دیگری می برد و این در حالی است که من برای جامعه، چیز دیگری می خواهم. من الان ترامپ، عربستان سعودی و ناتوی عربی را در کنار خود دارم و همه اینها هجوم می آورند که امنیت من را به هم بزنند. ۱۱۰ میلیارد اسلحه در یک قرارداد فروخته می شود؛ برای اینکه ایران یک خطر است و من هم در اینجا احساس می کنم که همه چیز مرگ است؛ پس چه باید بکنم.

 وی بیان کرد: من هیچ ایرادی به فیلم، بازی و کارگردانی ویلایی ها نمی گیرم و همه چیز هم خوب است، ولی این خوبی برای حرفی است که فیلم می زند و می گوید تو زن جامعه ایران منتظر چه هستی؛ اگر شوهر تو به جنگ رفته، قرار است چه اتفاقی بیفتد، آیا باید با فرزندانت به خارج مهاجرت کنی و یا اینکه باید بشینی و برای این نشستن، مجبوری. واقعیت این است که این اجبار تحول نیست و اگر رها کنیم، خیلی ها می روند.

منتقد سینما گفت: من می گویم تمام بدبختی های امروز به دلیل آزاد نگذاشتن های دیروز است و اگر فشار آوردیم قدقا کردیم و جلوگیری کردیم. نشانه آن این است که عده ای عصیان می کنند. به همین دلیل من در مورد این فیلم سوال و پرسش دارم. ویلایی ها در عین حال که فیلم سینماست ولی کربلا نیست و هیچ کدام از شخصیت های آن زینب(س) نیستند؛ البته در این فیلم هیچ یک از زنان قصد توطئه ندارند.