مجری برنامه ثبت سرطان در ایران گفت: با ارائه نخستین گزارش ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران، گام موثری در زمینه پیشگیری و تشخیص زودهنگام سرطان در کشور برداشته شد و میتوان اغلب سرطانها را با تشخیص زودهنگام، درمان کرد و از مرگ ناشی از سرطانها کاست.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، دکتر غلامرضا روشندل با اشاره به اهمیت نخستین گزارش «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران» نتایج آن را برای سیاستهای پیشگیری و مقابله با سرطان بسیار تاثیرگذار توصیف کرد.
مجری برنامه ثبت سرطان در ایران عنوان کرد: این گزارش در آینده، در مرجع جهانی «سرطان در پنج قاره جهان» منتشر خواهد شد.
بر اساس این گزارش، پیش از پذیرش نخستین گزارش «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت درایران» در مرجع جهانی «ثبت سرطان در پنج قاره جهان»، تنها گزارش ثبت شده از ایران، مربوط به برنامههای ثبت سرطان در برخی از استانها از جمله «ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت استان گلستان» بود که به عنوان مقدمه اجرای مطالعه کوهورت گلستان، با تلاش دکتر سمنانی و دکتر روشندل و به سرپرستی دکتر رضا ملک زاده، تهیه و در مرجع جهانی یاد شده مورد استناد قرارگرفته بود.
روشندل در این باره گفت: اکنون با ارائه نخستین گزارش ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران، گام موثری در زمینه پیشگیری و تشخیص زودهنگام سرطان در کشور برداشته شده است و میتوان امیدوار بود که اغلب سرطانها را با تشخیص زودهنگام، درمان کرده و از مرگ و میر ناشی از سرطانها کاست.
مجری برنامه ثبت سرطان در ایران، با اشاره به نکات مهم دیگری درباره نخستین گزارش ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران که مورد پذیرش مرجع معتبر جهانی قرار گرفته، گفت: تحقیقات نشان داده است که اغلب کشورهای در حال توسعه برای اجرای برنامه ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت، از سیستمهای ثبت مبتنی بر اطلاعات آزمایشگاهی (پاتولوژی) استفاده میکنند که این امر، به کمشماری موارد سرطان منجر میشود، این در حالیست که سیستم ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت کارآمد، علاوه بر جمع آوری اطلاعات آزمایشگاهی به جمعآوری اطلاعات بالینی بیماران و اطلاعات مرگ بیماران نیز میپردازد. در گزارش اخیر ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران، این دستورالعمل مهم، رعایت شده است.
به گفته وی، نکته با اهمیت دیگر در گزارش ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت ایران»، پوشش بالای جمعیتی برای بررسی و ثبت موارد بوده است که این موضوع نیز، در دقت ثبت آمار سرطان بسیار مهم تلقی میشود. به طوریکه در کشورهای توسعه یافته جمعیت تحت پوشش بالاتر از کشورهای در حال توسعه است؛ برای مثال میزان پوشش جمعیتی در ایالات متحده ۹۹ درصد، استرالیا و نیوزلند ۸۶ درصد و اتحادیه اروپا ۵۷ درصد است؛ درحالیکه میزان پوشش در کشورهای آمریکای جنوبی و مرکزی تنها ۲۱ درصد، و در کشورهای آفریقایی و کشورهای آسیایی به ترتیب ۱۱ درصد و ۸ درصد است.