نانودارو‌های ضدسرطان چه بلایی بر سر انسان می‌آورند؟

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، محققان دریافته‌اند که نانودارو‌هایی که برای از بین بردن سلول‌های سرطانی تولید می‌شوند، می‌توانند سرعت متاستاز را در بدن بیمار افزایش دهند. خاصیت تهاجمی سلول‌های سرطانی بالاست و می‌تواند با حمله به ارگان‌های مجاور سبب اختلال عملکرد آن‌ها نیز شود که به این روند دست‌اندازی سرطان به ارگان‌های دیگر اصطلاحا متاستاز می‌گویند.

محققان به طور نمونه روی سرطان سینه تحقیق کردند و دریافتند که نانوذرات معمولی که از طلا، دی‌اکسید تیتانیوم، نقره و دی‌اکسید سیلیکون ساخته می‌شوند و به عنوان نانودارو برای درمان این نوع سرطان به کار می‌روند، شکاف میان سلول‌های رگ‌های خونی را افزایش می‌دهند و همین امر موجب می‌شود که سلول‌های دیگر مثل سلول‌های سرطانی به رگ‌های خونی نشت و در جا‌های دیگر بدن رشد کنند.

محققان نام این پدیده را «نشت اندوتلیال ناشی از نانومواد» گذاشته‌اند که در واقع تسریع حرکت سلول‌های سرطانی از تومور اولیه به نقاط دیگر بدن از طریق گردش خون را نشان می‌دهد. این امر موجب تسریع ایجاد تومور‌های ثانوی بزرگتر در نقاطی از بدن می‌شود که قبلا برای سلول‌های سرطانی قابل دسترس نبودند.

محققان می‌گویند: حتی در صورتی که بیمار تحت درمان این نانودارو‌ها نیز قرار نگرفته باشد، قرار گرفتن در معرض نانوذرات محصولات روزمره یا آلاینده‌های محیط زیست نیز می‌تواند همین تبعات را برایش داشته باشد.

آن‌ها می‌افزایند: تعامل میان این نانومواد و سیستم بیولوژی بدن باید در زمانی که داروسازان یا محققان در حال طراحی و توسعه نانودارو‌های سرطانی هستند، مورد توجه قرار گیرد و مطمئن شوند که نانومواد ضدسرطانی به طور ناخواسته سرعت پیشرفت تومور را تسریع نکنند.