یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی عبادی؛* بخش غیزانیه اهواز یکی از مناطق نفت خیز کشور است که کم آبی این بخش در دستور کار مسئولان قرار گرفته است و مدیران این استان درصدد هستند که به زودی آب پایدار به غیزانیه برسد. وجود 300 چاه نفت در بخش غیزانیه اهواز این منطقه را به یکی از مناطق نفت‌خیز خوزستان و کشور مبدل کرده است. وجود هزاران لوله انتقال نفت در کنار خانه و کاشانه اهالی غیزانیه شکلی از همزیستی صنعتی و سنتی را به نمایش گذاشته است.
عبور لوله‌هاي طلای سیاه از وسط زندگی این منطقه وجود ابتدایی ترین مشکلات را غیرقابل باور و تابلوی از بي‌تدبیری را به نمایش مي‌گذارد. این بخش محروم که در تقسیم و سهم از این طلای سیاه نادیده انگاشته شده است جز مناطق کم‌برخودار استان با وجود این سرمایه‌هاي زیرزمینی است. سرمایه‌هاي که جلوی چشم آنها روزانه دلنوازی مي‌کنند. مشکل بي‌آبی مردم منطقه سبب شده در سال‌های گذشته همواره شاهد اعتراض‌هاي به حق مردم این ناحیه باشیم. در روزهای اخیر نیز مردم منطقه با بستن جاده مهم اهواز – امیدیه، تردد در این جاده ترانزیتی را متوقف کردند. شیوع ویروس کرونا و وضعیت قرمز خوزستان مشکل کم آبی را در این منطقه تشدید بخشیده و فشار را بر مردم بیش از پیش کرده است.
این مشکلات و عدم رسیدگی کافی مسئولان را مي‌توان دلیل اصلی این اعتراض مردم غیزانیه دانست. مشکلات آب منطقه غیزانیه را درسال‌های 83 و پس از طرح آبرسانی به منطقه جستجو کرد. طرحی که به 6 ماه نکشیده با شکستگی لوله‌ها شرایط سخت را برای مردم منطقه ایجاد کرد. انجام طرح نامناسب لوله کشی منطقه در آن سال‌ها سبب شد که مردم منطقه روزانه و چه بسا ماهانه از آب شرب محروم باشند.
مشکل آب منطقه به گفته مسئولان محلی منطقه دوازه سال نشنیده شد. تا اینکه در سال 1395 در پی بازدید استاندار از منطقه غیزانیه مقرر شد طرح جدید آبرسانی در دو فاز از شیبان تا صفیره و از صفیره تا پایان سال 95 مورد افتتاح قرار گیرد. وعده‌اي که تا 1399 آبی از آن برای مردم منطقه گرم نشد! حمل آب با تانکرها و خرید آب آشامیدنی راهکاری است که مردم منطقه برای فائق شدن بر مشکل بي‌آبی و سیراب کردن احشام خود در پی گرفته اند. این در حالی است که دستگاه‌هاي مانند جهاد کشاورزی به گفته مسئولان محلی از وظیفه خود در تامین آب مورد نیاز دام‌ها شانه خالی کرده است.
دی ماه‌سال ٩۵ بود که استاندار خوزستان اعلام کرد مشکل آب بخش «غیزانیه»، سه ماه دیگر حل می‌شود. چهار‌سال پس از آن روزها، مشکل آب هنوز به سیاق قبل است و همین هم عاملی بود تا در روزهای اخیر اهالی این منطقه دست به تجمع بزنند و از مسئولان بخواهند این بار دیگر کار را یک‌سره کنند. بستن جاده اما کار را به خشونت رساند تا جایی که فرمانده انتظامی شهرستان اهواز از زخمی شدن دو نفر از تجمع‌کنندگان با سلاح ساچمه‌ای پلاستیکی ضد شورش خبر داد: «اعتراض مردم به تأمین نشدن آب شرب‌شان مطالبه‌ای قانونی است اما باید در مجرای قانونی انجام شود.» مشکل آب اما فقط برای غیزانیه نیست. کل استان درگیر است و مردم «دهدز» هم ١۵سال است درگیر جیره‌بندی آب‌اند.
وزارت نیرو باید پاسخگوی وضع فعلی باشد
اوایل سال ٩۶ بود که دولت خبر از اختصاص اعتبار ٢٣هزار میلیاردی برای حل مشکلات زیرساختی در خوزستان داد که این اعتبارات برای سه بخش آب و فاضلاب استان، آب و برق و آبفای اهواز هزینه شود؛ اعتباری که بر اساس مصوبه مجلس در همان زمان قرار شد به منطقه داده شود.
بر این اساس مقرر شده بود تا پایان سال ٩٨ مشکل آب منطقه حل شود، اما این‌طور نشد و اعتراضات به مشکل آب در این روزها بالا گرفته است. تنها بخش کوچکی از ماجرا به کمبود اعتبار و دیر رسیدن آن به منطقه برمی‌گردد. مشکل اصلی، ضعف مدیریت آبفای منطقه است. ساختار مدیریتی وزارت نیرو ضعف گسترده‌ای دارد و آنها در این سال‌ها شاهد بودند که پیمانکاران عمدتا با ترک تشریفات برای پروژه انتخاب شده‌اند و در نتیجه اتلاف مالی صورت گرفته است.
آخرین گزارش‌ها از انجام پروژه نشان می‌داد که در حدود ٨٠ نقطه در اهواز و کارون مشغول به کار هستند، اما کار در غیزانیه متوقف شده است. مدیریت استان در بالاترین سطح باید به بخش رسیدگی کند. باید پیش از این وارد عمل می‌شد و نظارت می‌کرد و از معاونت عمرانی آبفا می‌خواست برای تأخیر در اتمام پروژه، دلایل انتخاب پیمانکاران و … پاسخگو باشند، اما هیچ‌کدام از این اتفاقات نیفتاده است.
لوله‌هایی که از هزار جا شکسته است
بی‌آب ماندن دام‌ها، صدای اهالی غیزانیه و روستاهای دیگر را بلند کرد و نام این منطقه را در خوزستان سر زبان‌ها انداخت تا اهالی از هفت‌سال پیش بگویند که لوله‌ها به خورد زمین داده شد تا آب به روستاها برسد و آنها دل ببندند به روزهایی که قرار بود نه دام‌شان تشنه بماند نه خودشان، هرچند آب لوله‌ها به همه روستاها نرسید و حالا دو سالی می‌شود که خود غیزانیه هم بی‌آب مانده تا تانکرهای جهاد راه روستاها را در پیش بگیرند برای نجات دام‌ها و اهالی از تشنگی. لوله‌هایی که وظیفه رساندن آب به روستاها را داشتند حالا بست‌هایشان از هم جدا شده و آب را به خورد زمین می‌دهند تا اهالی روستاها همچنان چشم‌انتظار آب بمانند.
دهدز بی‌آب، محصور میان سد‌ها
بود آب فقط مشکل غیزانیه نیست. در بیشتر نقاط شمالی خوزستان مردم برای به دست آوردن آب سختی می‌کشند؛ مثل روستای جفیر در جنوب غرب اهواز که روزی دو ساعت آب دارد و کانون داخلی فعال ریزگرد است؛ مثل روستای طاهریه؛ مثل مگطوع و یبر. آب دهدز (از توابع ایذه) برای ١٠ روز قطع بود و یکشنبه‌شب بالاخره وصل شد اما فقط برای دو، سه ساعت و تا حدی که مردم بتوانند ظرف‌هایشان را پر از آب کنند و منتظر بنشینند تا روز دیگری که دوباره آب بیاید. ١۵سال است که آب مهم‌ترین مشکل مردم این دیار است. آبرسانی به ٢۵٠٠ مشترک روستایی و بیش از یک‌هزار مشترک شهری، مشکل لاینحلی نیست، اما واقعیت این است که در سطح استان و وزارت نیرو، هیچ برنامه‌ای برای آبرسانی به این مردم وجود ندارد.
علی عبادی - فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات