صبح دیروز وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در صحن علنی مجلس برای پاسخگویی به سوالات نمایندگان حاضر شد و یک کارت زرد دیگر به کارتهای خود افزود، اما این کارتها به چه کار میآیند؟
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، زیاد میشنویم که فلان وزیر یا فلان مسئول کشوری برای پاسخگویی به سوالات تعدادی از نمایندگان مجلس به صحن علنی یا کمیسیونها دعوت میشوند تا با ارائه گزارشهای خود ابهامات نمایندگان را رفع کنند. درواقع دعوت میشوند، پاسخ میدهند و درنهایت با یک خداحافظی جمع را ترک میکنند، اما نکته اینجاست در مواردی که مسئولان با پاسخهای خود نمایندگان را قانع نمیکنند و به اصطلاح کارت زرد میگیرند چه میشود؟
اصطلاح کارت زرد گرفتن از دوره هشتم مجلس شورای اسلامی و همزمان با بازنگری آییننامه داخلی مجلس رایج شد. علیرغم آنکه چنین اصطلاح وعنوانی در آییننامه وجود ندارد، اما وقتی مطرح میشود که فلان مسئول کشور کارت زرد گرفت، ذهنیت منفی از آن فرد برای عموم مردم ایجاد میکند که مسئول مربوطه در رفع یک ابهام یا مشکل ناتوان است و نتوانسته دلیلی قانع کننده برای کار یا موضوع مورد بحث ارائه دهد.
کارت زرد گرفتن نشانه چیست؟ کارت زرد گرفتن جز ایجاد ذهنیت منفی و نشان دادن ناکارآمدی، ثمرات دیگری هم دارد و میتواند وزیری را به استیضاح بکشاند؟ پاسخ آن است که خیر! یعنی علیرغم آنکه وزیر مربوطه نتوانسته دلایل درستی را برای فعالیتها و ناکارآمدیهایش (بسته به ابهامات سوال نمایندگان) ارائه دهد همچنان در سمت و مسئولیتش باقی میماند و واقعا جمع نمایندگان و سوالکنندگان را با یک خداحافظی ترک میکند.
چون طبق قوانین موجود قانع نشدن نمایندگان از توضیحات وزیر در حین بررسی سؤال در صحن و رأی به وارد بودن سؤال نماینده به خودی خود نمیتواند عاملی برای استیضاح یا برخورد با وزیر باشد و اصلا به همین دلیل از آن بعنوان کارت زرد یا اخطار نام میبرند.
وزیر چندکارته میآید و میرود منصورغلامی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری که صبح روز گذشته در صحن علنی مجلس شورای اسلامی حاضر شد و از ارائه پاسخهای قانعکننده به رحمتالله نوروزی نماینده مردم علیآباد درباره «علت عدم افزایش ۵۰ درصدی حقوق و مزایای کارکنان وزارت علوم و مراکز وابسته به وزارتخانه» بازماند کارت زرد گرفت. اما این دفعه اولی نبود که غلامی نتوانست نمایندگان را قانع کند و کارت زرد میگیرد.
در دوره دهم مجلس شورای اسلامی یعنی دی ماه سال گذشته هم منصورغلامی تنها در یک جلسه (برای سوال پروانه سلحشوری نماینده مردم تهران درباره علت تبعیض در جذب فارغ التحصیلان زن به عنوان هیئت علمی و سوال حسین مقصودی نماینده مردم سبزوار درباره انتصاب مدیران و معاونین مرد برای دانشگاههای دخترانه) دو کارت زرد گرفت. گویا در هر دوره یا حتی سالانه وزیر علوم به مجلس فراخوانده میشود تا سهمیه کارت زردش را بگیرد و برود تا نوبت دیگر!
با کارت زرد گرفتن آب از آب تکان نمیخورد با این وجود وزیر چندکارته آموزش عالی با خیالی راحت و آسوده از دی ماه سال گذشته تاکنون فعالیتهایش را ادامه داد و با شنیدن تذکر نمایندگان از یک گوش و در کردن آن از گوش دیگر، گویی نه خانی رفته و نه خانی آمده است. یعنی با آنکه در آن جلسه وزیرعلوم خود را در حل موضوعات و ارائه دلایل منطقی ناتوان نشان داد و نمایندگان مجلس به ویژه کمیسیون آموزشیها به آن واقف شدند، اما هیچکاری نکرده و نه تنها مشکلات را رها کردند بلکه پیگیر رفع آنها هم نشدند.
سوالی که جوابش مهم نیست مقصر چنین مسائلی بدون شک دعوت شوندگان و مسئولان پاسخگو نیستند و نمایندگان مجلس بیش از همه مخاطب این سوال قرار میگیرند که اگر بنا به پیگیری و رفع یک مشکل ندارید یا نمیخواهید تذکراتتان به ارتقای کیفیت فعالیتها منجر شود و از همه مهمتر اگر قصد استیضاح ندارید، چرا هر از گاهی یکی از مسئولان را به ویژه در این شرایط کرونایی و هوای آلوده به مجلس میکشانید؟ اگر به قانع نشدن از پاسخهای مخاطب خود راضی هستید و جوابش برایتان تفاوتی ندارد پس چرا اصلا سوالات را به بحث میگذارید؟
احتمالا دعوت از مسئولان برای پاسخگویی به سوالات نمایندگان مجلس مانند همان مهمانیهای ساده و صبحانههای کاری است که گاهی انجام میشود و با سلام و احوالپرسی شروع و با خداحافظی به پایان میرسد. باشد که موقعیتها و ظرفیتها به درستی استفاده و از ظاهرسازیها و انجام کارهای نمادین خودداری شود.