سرزمین زخم خورده

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مینا واثق عباسی؛ طالبان مسئله‌  پیچیده‌ ای است؛ معلول و برآمده از شرایط نا به سامان داخلی. زمانی که شوروی سقوط می‌کند و جنگ داخلی در کشور برقرار می‌شود، احزاب قسمتی از جنوب افغانستان با یکدیگر همراهی می کنند و طالبان به صورت کامل قسمت جنوبی کشور را تسخیر کرده و پس از آن آرام آرام گسترش پیدا می کند و زمانی طالبان معروف شد که توانست کابل را تصرف کند. از گذشته تا به امروز ظلم و ستم فراوانی به مردم بی گناه و مظلوم افغانستان شده است. حالا با روی کار آمدن طالبان هنوز هم کشتار شیعیان به پایان نرسیده و شاهد اتفاقات دردآوری بوده‌ایم. انفجار در یکی از مساجد قندوز با عنوان سیدآباد تنها یکی از قتل عام های هولناکی است که بر مردم شیعه‌ افغانستان گذشته است. این فاجعه در روز جمعه هنگامی که نمازگزاران برای اقامه‌ی نماز به مسجد رفتند در حالی که یک عامل انتحاری، تکبیر گویان در وسط جمعیت انفجار را رقم زده، اتفاق افتاده است.

یا انفجار در مقابل یک دبیرستان دخترانه در کابل در بیست و پنجمین روز از ماه مبارک رمضان را شاهد بودیم. در هنگام خروج دانش آموزان ۳ انفجار رخ می‌دهد و حدود ۲۰۰ کشته می‌شوند که غالب آن‌ها دختران مظلوم این مدرسه بودند که به شهادت رسیدند. البته حالا طالبان هر دوی این جنایات را محکوم کرده و این فجایع فوق حاصل وحشی گری‌های گروهک تروریستی داعش بوده است. می‌توان دو هدف برای علت این جنابات متصور شد؛ اولین هدف اینکه این‌ها فقط از روی اختلافات مذهبی است اما هدف بعدی که بسیار هم قابل تأمل و برنامه ریزی است تفرقه افکنی و از بین بردن وحدت میان شیعیان و برادران اهل تسنن می‌باشد که اگر برادران اهل سنت و مسئولین طالبان در کنار شیعیان در مجامع و مساجد و ... باشند تا حدودی می‌توان از این فجایع بشری جلو گیری کرد.

اما موضوعی که اهمیت دارد این است که امنیت شیعیان در افغانستان بابد مانند دیگر اقوام و اقلیت‌ها تأمین شود و در وهله‌ی اول این وظیفه بر دوش طالبان است که حالا قدرت را در دست دارد. در گام دوم مجامع و نهاد های بین المللی مانند سازمان حقوق بشر باید ورود کند تا از جان مردم بی گناه و بی دفاع شیعه‌ افغانستان صیانت شود و جلوی کشتار و نسل کشی در ابن کشور را بگیرد. و در آخر کشور ها و دولت‌های مسلمان منطقه و به ویژه جمهوری اسلامی ایران باید جلوی افراطی گری در افغانستان بایستد و از مسئولین این کشور بخواهد تا در قبال جان اقلیت‌های مذهبی و قومیت ها به ویژه شیعیان احساس مسئولیت کند. در افغانستان باید یک دولت مستقل ایجاد شود که همه‌ اقشار جامعه نیز در انتخاب آن دخیل باشند و این مهم فقط از طریق یک انتخابات منسجم برای تعیین دولت امکان پذیر است و تنها از این راه شیعیان افغانستان می‌توانند در سرنوشت و وضع کشور خود سهیم باشند.

روابط ایران با دولت‌ها به روابط دولت ها با ایران بستگی دارد اما جمهوری اسلامی در همه‌ی احوال طرفدار ملت مظلوم افغانستان خواهد بود. ایران همواره پشتیبان و حمایت کننده‌ی مردم مسلمان کشور‌های دچار جنگ بوده‌است. حالا نیز می‌بایست در روابطش با طالبان در راستای منافع این کشور قدم بردارد. همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند:(ما طرفدار ملت افغانستان هستیم چرا که دولت‌ها همچون گذشته می‌آیند و می‌روند اما ملت افغانستان است که باقی می‌ماند)

مینا واثق عباسی - دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه تهران

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.