آخرین اخبار:
کد خبر:۱۲۴۹۶۴۳

ساختن میسو در فضا امکان پذیر است و چاشنی مغزی تری به دست می دهد

محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و دانشگاه فنی دانمارک به بررسی این موضوع پرداختند که آیا می‌توان طعم‌های جدیدی را در فضای بیرونی از طریق فرآیند تخمیر باز کرد.

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، اگر تا به حال به شرایط زندگی فضانوردان در فضا نگاه کرده باشید، احتمالاً می‌دانید که آنها به ترتیبات اسپارتی بسنده می‌کنند، از جمله وعده‌های غذایی عمدتاً قابل آبرسانی.

در حالی که ناسا و سایر آژانس‌های فضایی تمام تلاش خود را برای ارائه انواع غذا‌های خوشمزه انجام می‌دهند، خدمه فضایی هنوز باید به انتخاب محدودی بسنده کنند؛ و متأسفانه، احتقان بینی که در فضا اتفاق می‌افتد، بر حس بویایی آنها تأثیر می‌گذارد و طعم غذا را در آنجا بی‌تفاوت می‌کند.

محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و دانشگاه فنی دانمارک به بررسی این موضوع پرداختند که آیا می‌توان طعم‌های جدیدی را در فضای بیرونی از طریق فرآیند تخمیر باز کرد.

برای این منظور، آنها نمونه‌ای از میسو – یک چاشنی ژاپنی ساخته شده از سویای پخته شده، نمک، و کپک‌هایی به نام کوجی که مشتی از اومامی را تحویل می‌دهد – به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) در سال ۲۰۲۰ فرستادند تا در مدار پایین زمین (LEO) به مدت ۳۰ روز تخمیر شود. آنها همچنین دسته‌های مشابهی را در کمبریج، ماساچوست و دیگری در کپنهاگ، دانمارک تخمیر کردند.

یکی از رایج‌ترین غذاهایی که با خمیر میسو درست می‌شود، سوپ سبک ساده با استاک داشی است

پس از بازیابی میسو فضایی، مطالعه چگونگی تخمیر آن در خارج از استراتوسفر، و مقایسه آن با نمونه‌های زمینی، محققان به این نتیجه رسیدند که از نظر طعم کاملاً مشابه است – اگرچه میزو ایستگاه فضایی بین المللی در کیفیت «آجیل» و «برشته» امتیاز بالاتری را به نمونه‌ها داده است.

این جالب است، به دلیل دو شرایط در ایستگاه فضایی بین‌المللی که با آنچه میسو روی زمین قرار می‌گیرد متفاوت است. اولین مورد، ریزگرانش در LEO است که مانع از سنگین شدن نمونه میزو در حین تخمیر شد. این می‌تواند نحوه شکل گیری حباب‌های گاز در میزو را تغییر دهد و در نتیجه بر تراکم آن و نحوه رشد جوامع میکروبی تأثیر بگذارد. دوم افزایش قرار گرفتن در معرض تشعشعات کیهانی و خورشیدی است که ممکن است اکولوژی میکروبی را نیز شکل داده باشد - و بر طعم میزو فضایی تأثیر بگذارد.

فضانورد سونیتا ویلیامز غذای آماده شده را در ماژول Unity Node 1 ISS به نمایش می گذارد.

با استنباط از این نتایج، محققان بر این باورند که تخمیر می‌تواند گزینه‌های غذایی در دسترس فضانوردان در سفر‌های طولانی را باز کند، زیرا این فرآیند می‌تواند برای حفظ غذا‌های تازه برای مدت طولانی‌تری اعمال شود. همچنین می‌توان از آن برای ایجاد ظروف، چاشنی‌ها و چاشنی‌های جدید در ماموریت‌های طولانی‌تر استفاده کرد، و این کار آسان است، زیرا تخمیر نیازی به «پختن» چیزی ندارد. در واقع می‌تواند منجر به ایجاد مرز جدیدی در طعم شود.

ارسال نظر
captcha
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.
پربازدیدترین آخرین اخبار