خالصی: قرائت خاص هر اندیشمند سیاسی از انسان، نقش مهمی در هندسه فکری او دارد
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از شیراز، محمدرضا خالصی شب گذشته در اولین روز از همایش ملی استاد بشر که به مناسبت بزرگداشت خواجه نصیرالدین طوسی در شیراز برگزار شد، در بخشی از سخنان خود بیان کرد: قرائت خاص هر اندیشمند سیاسی از انسان، نقش مهمی در هندسه فکری او دارد و توضیح اولیه بسیاری از مسائل ثانویه در اندیشه‌های سیاسی را باید در برداشت خاص آن متفکر از طبع بشر جست‌و‌جو کرد و در قرائت هر دو اندیشمند انسان تافته جدا بافته آفرینش است و دارای دو جهت الهی و شیطانی است و هردو انسان را مَدَنیُّ بالطَّبع می‌دانند.
وی تصریح کرد: نخستین سخن ایشان در امر سیاستِ اخلاقی این است که علی‌القاعده باید سیاست به سمت و سویی حرکت کند که مُنجی دنیا و آخرت باشد و لازمه چنین سیاستی بی‌شک از سویی سیاست‌های خُرد و کلان و خط مشی‌ها و راهبردهایی است که در آن اصلاح رفتار، افکار و عقاید مردم اتخاذ شود و از سوی دیگر نهادهای مناسب اجرایی برای به فعلیّت رساندن و نهادینه کردن آن‌ها در جامعه سیاسی مدنظر قرار گیرد.
معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی فارس با بیان اینکه این دو علامه عقیده دارند که سیاست دارای سه منشأ است نخست غریزه، دوم عقل و سه دیگر شرع، گفت: در ذهن آن‌ها سیاست و دین از هم جدایی ناپذیرند.
خالصی با یادآوری اینکه خواجه رفتار سیاسی پیامبران را سیاست الهی می‌نامد و از آن تحت عنوان سیاست سیاسات نام می‌بَرَد، گفت: علامه نیز سیاستی که از نبی (ص) در جامعه حاکم گشته را سیاست فاضله می‌نامد که در باور او، برترین مرتبه سیاست است که از آن به سیاست انبیاء تعبیر می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: آنچه که هردو را به سمت ادغام و اختلاط و امتزاج اخلاق و سیاست می‌برد ترسیمی است که هر دو اندیشمند از مدینه فاضله دارند و به عقیده هر دوی ایشان، نظام سیاسی مدینه فاضله آن است که افراد برای رسیدن به کمال خیر و خیرات و سعادت قصوی یکدیگر را یاری رسانند و سیاست‌ها و نهادها و هنجارها و رفتارها، جملگی هموارساز آن باشند و چنین نظام و جامعه‌ای با چنین معیاری خود را از دیگران جدا می‌کند که در این نظام، طریق وصول به سعادت، اعتدالی است که در مجموعه ارکان و سیاست‌های خرد و کلان و اجزای نظام صورت می‌گیرد و آن را از افراط و تفریط در نگرش‌ها و گرایش‌ها باز می‌دارد تا تدبیر سیاسی را با تعقل و تدبّر و حکمت سیاسی عجین کند و باز بدارد از بی‌تدبیری تا نظام مورد هجوم دیگران واقع نشود بلکه سیاستی حکیمانه در همه اجزا و ارکان نظام جاری سازد تا جامعه را به سوی زندگی متعَقلانه و مُدَّبرانه سوق دهد.
این استاد و نویسنده با بیان اینکه از دیدگاه این دو تن نخستین و برترین رهبر مدینه فاضله پیامبر است، گفت: پیامبر یا نبی کسی است که از نَفْسِ قُدسیّه حق، حقایق معلومات و معقولات را از جوهر عقل اول قبول کرده و رسالتش تبلیغ آن حقایق به افراد مستعد و تابع ِ خود است و از طرف خداوند به سوی بندگان ِ او مبعوث شده تا آنان را تکمیل کند و آنچه در جهت اطاعت خداوند احتیاج است به او بشناساند و از آنچه که معصیت خداست، دور بدارد و راه‌های شناخت معارف و قوانین معاملات و سیاسات را برای مردم تبیین کند و در جامعه به اجرا گذارد، بنابر این تا زمانی که پیامبر در میان مردم هست، تنها شخص شایسته برای تدبیر امور، او است.
خالصی خاطرنشان کرد: خواجه پس از پیامبر بر اساس بینش شیعی خویش امام را مطرح می‌کند که رهبری مدینه فاضله را بر عهده دارد؛ ضرورت تدبیر صحیح امورـ که وجوب بعثت انبیا را پیش آوردـ پس نیز به قوت خود باقی است؛ لذا لازم است که بعد از پیامبر شخص شایسته‌ای نصب شود تا امر دین و دنیا نیاشوبد، فتنه و فساد در نگیرد و آشفتگی در معیشت مردم پیش نیاید این شخص امام معصوم است؛ امام انسانی است که بالاصاله در دنیا ریاست عامه در امور دینی و دنیوی دارد، اما در اندیشه علامه به لحاظ متأثر بودنش از حکمت اشراق و به ملاحظه تقسیمی که از حکمت به حکمتِ بحثی، تعلیماتی و حکمت اشراقی دارد، بعد از پیامبر خوشبختی جامعه را در رهبری حاکم و ولی‌ای می‌داند که هر دو حکمت در او جمع باشد.