حوزه و دانشگاه دو بازوی قیام اسلامی؛
به گزارش "خبرگزاری دانشجو"، روز 27 آذرماه به مناسب شهادت شهید مفتح استاد حوزه و دانشگاه و یکی از شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی ایران ، به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه معرفی شد. شاید این موضوع بهانه ای باشد تا بررسی کنیم چرا دانشگاهی که قرار بود ابزار دست طاغوت باشد، تبدیل به بازوی قیام اسلامی ایران شد.
مسلما وقتی سردمداران حکومت پهلوی در سال ۱۳۱۳ دانشگاه تهران را تاسیس کردند حتی در خواب هم نمی دیدند یک روز از دل نهادی که ساخته شده بود تا به دانشجوها اصول سکولاریسم و آته ئیسم (لامذهبی) را آموزش دهد صدای مرگ برشاه بشنوند.
دانشجویانی که قرار بود از سیر تا پیاز فرهنگ غرب رو یاد بگیرند و از کشورشان یک آمریکای دیگر بسازند، حالا با مشت‌های گره کرده روبروی حکومتشان ایستاده بودند و صدای اعتراضشان گوش فلک رو کر می‌کرد.
تا اینکه بالاخره طاقت رژیم طاق شد و در۱۶ آذر ۱۳۳۲ با سر نیزه و گلوله های سربی به استقبالشان آمد که این روز برای همیشه بوی خون بگیرد و تا ابد با خط درشت توی تقویم حک شود.
اما آتش خشم دانشجوها دیگر گر گرفته بود و خاموش شدنی نبود، فعالیت‌ها روز به روز گسترده‌تر می‌شد و تشکل‌ها منسجم تر تا اینکه آرام آرام دانشگاه به ترسناکترین کابوس پهلوی تبدیل شد و دانشجویان شدند همان کسانی که امام (ره) راجع شان فرمودند:"جوان‌های دانشگاهی بودند که با قیام خود رژیم منحوس پهلوی را عقب نشاندند و دست مفت‌خورها را قطع کردند".
انقلاب پیروز شد؛ اما کار دانشجو ها تازه شروع شده بود، با شلیک اولین گلولهدشمن خیلی از دانشگاهی ها پوتین پوشیدند و دانشجوی میدان های مین و خاک ریز های شنی شدند. یک عده هم سر کلاس های درس ماندند تا مبادا فیتیله دانشگاه خاموش بشود و لبخند بروی لب دشمن بشیند. جنگ هم با تمام سختی هایش تمام شد و نوبت به سازندگی رسید و ....
همه پشت سر هم امدند و رفتند و حالا نوبت من و تو شده، من و تویی که اگر در تمام زندگیمان یک وظیفه داشته باشیم، این است که بفهمیم کجای تاریخ ایستادیم ما باید بدانیم که اگر یک بخش جوانی خوش گذرانی است یه بخش آن هم ایستادن جلوی حرف زور است.
باید بدانیم که چه خوشمان بیاید چه بدمان بیاید، نسبت به خیلی چیزها مسئولیم. ما نسبت به دانشگاه مسئولیم. از سال ۳۲ تا به حال خیلی وقت‌ها با هم بودیم علیه یک دشمن و خدایا تو شاهد باش، جدا از همه ی اختلاف نظر ها همیشه دو چیز بین ما مشترک بود، ما همه بنده ی تو بودیم وعاشق ایران.
و همواره دانشجویان و دانشگاهیان دوشا دوش حوزه علمیه در بزنگاه‌های تاریخی و برهه‌های حساس از انقلاب شکوهمند اسلامی گرفته تا هشت سال دفاع مقدس و سال‌های پس از آن در سنگر بازسازی، پیشرفت و آبادانی در صف مقدم نقش‌آفرینی و حماسه‌سازی قرار داشته‌اند.
امروز نیز جامعه دانشگاهی در کنار حوزه های علمیه، در اندیشه پیمودن راهی است که به آینده‌ای روشن منتهی می‌شود. آینده‌ای که سرشار از عشق و امید مبتنی بر خردورزی، آزادی، گفتگو و کرامت های انسانی است.
زیرا برای هدایت و تضمین استقلال و آزادی در کشور و نظامی که برآمده از رأی مردم است باید آگاهی دانشجویان در دانشگاه ها افزایش پیدا کند؛ چراکه بنا به گفته امام خمینی (ره) مبدا همه تحولات دانشگاه است.
ارسال نظرات