کدام استقلال؟!

گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»- یادداشت دانشجویی*؛ در منطقه استراتژیک غرب آسیا، انقلاب اسلامی ایران در زمانی رخ داد که هیچ یک از کشور های جهان، توان مقابله با ابر قدرت هایی همچون آمریکا و شوروی را نداشت.

آمریکایی که به قول خودش می توانست برای خلیج فارس ژاندارم مشخص کند، می توانست هر مقدار که می خواهد از اموال کشور های مختلف غارت کند و با به وجود آوردن بی نظمی و اغتشاش، جنگ های مختلف را به کشورهای جهان تحمیل کند و بعد هم خیلی راحت بیاید و ادعای حقوق بشر کند، و کسی توان اعتراض به وضع موجود را نداشته باشد.

در آن زمان نیز رژیم صهیونیستی، روز به روز در حال قدرت گیری بود، به طوری که کشوری مثل ایران به اصلی ترین حامی این رژیم منهوس مبدل گشته بود.

در چنین شرایط و احوالی بود که مردی آمد و حرف دین را می زد و با همین سخنان خود بود که دل این مردم را به دست آورد.

او آمد و گفت: وقتی که خودتان مهیا شدید زیر بار ظلم بروید، ظلم پیدا می شود و این نیز موجب می گردد که ظالم نیز پیدا گردد و هر چه بیشتر خضوع کنیم در برابر ظالم، او وقیح تر می شود.

آری، او در مقابل کسانی ایستاد که تا آن زمان احدی توان اعتراض و مقابله با آنان را نداشت.

این مرد، آمریکا را ریشه گرفتاری ها و رژیم منهوس صهیونیستی را غده ی سرطانی نامید.

امام خمینی (ره) آمد و فرمود: اسلام، فصل الختام است ؛ اگر قرار است آزادی باشد، باید در چارچوب اسلام باشد و اگر قرار است قانون باشد، اسلام قانون را مشخص می کند و ..... .

آن مرد بزرگ، حرفی را زد که تا آن زمان در جهان نظیر آن وجود نداشت و آن هم "جمهوری اسلامی" بود.

او نظام جدیدی را به وجود آورد و آن را جمهوری اسلامی نامید.

وقتی در مقام مقایسه بین انقلاب اسلامی ایران و انقلاب های مردمی و جنبش ها ی برخواسته از خواست مردم همانند انقلاب کبیر فرانسه و انقلاب الجزایر نگاه می کنیم، می بینیم که هیچ یک از این حرکت ها تداوم نداشته بلکه بعد از حدود بیست سال علاوه بر ناکارآمدی انقلاب، اصل انقلاب که بر خواسته از ارزش های انقلاب است تغییر کرده است.

اما چه چیزی در انقلاب ایران وجود دارد که بعد از سی سال و اندی، انقلاب و ارزش هایش همچنان حفظ و روز به روز قدرتمند تر شده است.

برای بررسی علل تداوم انقلاب اسلامی ایران بهتر است به شعارهای انقلاب که برخواسته از ارزش های این انقلاب است بپردازیم.

شعارهای اصلی این انقلاب شامل ؛ استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی است، که البته همه ی این شعارها برخواسته از ماهیت اصلی این انقلاب یعنی اسلامی بودن آن است، یعنی اگر آزادی است در چاچوب اسلام است، اگر استقلال است همان استقلالی است که اسلام آن را تعیین می کند.

برای روشن شدن این موضوع، بایست به بررسی شعار استقلال بپردازیم.

استقلال در لغت به معنای مختار بودن، آزاد بودن، اداره کشور با اختیار و بدون مداخله کشورهای بیگانه است ؛

حال این مفهوم شده است شعار اصلی انقلاب اسلامی ؛ مگر استقلالی که مورد نظر مردم انقلابی و امام خمینی(ره) بود، غیر از کوتاه کردن دست بیگانگان از کشور و عدم اجازه دخالت اجنبی در امور داخلی بود؟!

آیا استقلالی که در دوره مشروطه و برخواسته از فرهنگ غرب و روشنفکرانی که شب و روزشان آرزوی تهرانی شبیه لندن بود، مورد نظر مردم ایران اسلامی است؟!

مگر استقلال چیزی جز خودکفایی و عدم اعتماد به بیگانگان است، پس چه می شوند عده ای که خود را انقلابی اصیل می نامند و دیگران را تازه به دوران رسیده می خوانند، آیا اینان اصل استقلال را فراموش کرده اند؟!

آیا ما باید معنی استقلال را در بیانات امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب جست و جو کنیم یا در صحبت های برخی آقایان؟؟

مگر نه اینکه آرمان های انقلاب ما همان آرمان های امام خمینی است؟؟

آیا آرمان های امام خمینی، ارتباط با استکبار جهانی را افتخار به این ارتباط می داند؟؟

عده ای فکر می کنند که امام خمینی استقلال را وابستگی اقتصادی به خارج از کشور و پول نفت می دانست؟!

مگر امام خمینی (ره) نفرمودند: که با آمریکا ارتباط برقرار نخواهیم کرد مگر آنکه از ظلم خود دست بردارد و آدم شود؟؟

آیا حمایت از گروه های تروریستی و حمله به کشور های بی دفاع و مظلوم جهان، ظلم نیست؟؟

پس نمی توان متوجه شد که ارتباط با کشورهای مستکر جهانی یعنی استقلال ؛ بلکه این ارتباط خلاف استقلال است.

استقلال یعنی عزت و غرور یک کشور، که ناشی از بزرگی اندیشه و صدور تفکر به تمام نقاط جهان است، یعنی پیشرفت و اتکا به نیروی درونی در جهت رشد جهان.

حال باید دید با تعریفی که برخی از مسئولین از استقلال دارند، آیا همچنان باید منتظر بازگشت اعتبار به گذرنامه کشورمان و پیاده روی با نماینده طاغوت زمان باشیم و یا اینکه نه، منتظر پیروزی های بزرگ در نقاط مختلف جهان باشیم.

*مهدی طرفی، فعال سیاسی فرهنگی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.