دانشجویان را دریابیم!

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، رئیس سابق سازمان صداو سیما در کانال تلگرامش نوشت: ۱۶آذر روز دانشجوست. دانشجویان شناسنامه علمی، انقلابی، حریت و آزاداندیشی جامعه ما هستند. آنها بهترین فرصت برای ارتقاء و پیشرفت جامعه هستند؛ آنان را دریابیم!.
 

مصائب دانشجو!

فرا رسیدن ماه ربیع و ایضاً خروج  از صفر! را تبریک می‌گویم؛ عزاداری‌ها و توسلات مقبول حق انشاءالله!

۱۶آذر روز دانشجوست. دانشجویان شناسنامه علمی، انقلابی، حریت و آزاداندیشی جامعه ما هستند. آنها بهترین فرصت برای ارتقاء و پیشرفت جامعه هستند؛ آنان را دریابیم! .

بسیاری از دانشجویان رده‌ اول دانشگاه های برجسته کشور؛ برای ادامه تحصیل به خارج از کشور می‌روند؛ برخی برمی‌گردند و به عنوان هیات علمی مشغول می‌شوند؛ برخی وارد صنعت و تجارت می‌شوند و برخی دیگر هرگز به میهن خود بازنمی‌گردند. این موضوع بارها در جلسه شورایعالی انقلاب فرهنگی مطرح و در مورد آن صحبت شده است.

آنان به طور متوسط ماهیانه ۲۵۰۰ دلار کمک هزینه می‌گیرند که برای مسکن، مخارج زندگی و پس‌اندازشان کافی است. اگر هم پس از ازدواج و به صورت زوج ادامه تحصیل دهند، می‌شود ۵۰۰۰دلار. رقم خوبی است. چرا دولت‌ها حاضر به هزینه کردن این رقم‌ها هستند. پاسخ روشن است.

چون موضوع پایان‌نامه‌های دانشجویان، مرتبط با نیازها و سفارش‌های دستگاه های حاکمیتی آنان است.

در واقع پروژه‌های تحقیقاتی، دسته بندی می‌شوند و به صورت موضوعات ریز ولی کاربردی به دانشجویان داده می‌ شود. پس طبیعی است که هر نهاد دولتی و یا غیردولتی نیازهای تحقیقاتی خود را با صرف هزینه‌ای نسبتاً ناچیز از طریق دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی تأمین کند.

سؤال این است که چرا در کشور خودمان این اتفاق نمی‌افتد. آیا دستگاه های عریض و طویل و پرهزینه دولتی، نمی‌توانند پروژ‌های تحقیقاتی خود را به دانشگاه‌ها بدهند و با تأمین مخارج دانشجویان نخبه، هم از آنان استفاده کنند و هم مانع خروجشان از کشور شوند؟

نکته تأسف بارتر اینکه؛ کسانی که مدرک دکتری خود را از خارج می‌گیرند، نسبت به داخلی‌ها، از اولویت بیشتری برای هیات علمی برخوردارند!

دلیل آنهم ارتقاء سطح علمی دانشگاه به واسطه ورود دانش و تجربیات جدید به دانشگاه عنوان می‌شود. ظاهراً برای مسئولان دانشگاه؛ کسانی که از همان دانشگاه مدرک دکتری می‌گیرند حرف زیادی برای گفتن ندارند.

این پدیده که از آن به «inbreeding» یاد می‌شود، و پایه استدلال برخی آقایان قرار می‌گیرند؛ به راحتی با مدل‌های جایگزین دیگر که محل بحث‌اش در اینجا نیست حل می‌شود.

بچه‌های عزیزمان را به زور از کشور می‌رانیم و بعد می‌گوییم فرار مغزها و مهاجرت نخبگان !