ایرباس؛ اولویت مهم، ریسک بزرگ

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- یادداشت دانشجویی* پرواضح است که نوسازی ناوگان هوایی و خرید هواپیماهای مسافربری به عنوان یکی از نیازهای اقتصادی و رفاهی کشور، از اهمیت بالایی برخورداراست؛ اما پس از اجرای یک طرفه برجام از سوی دولت، یکی از موضوعاتی که همچنان در روابط با جریان استکبار پابرجاست، بحث عدم تضمین و دوام قرارداد هاست!

این قراردادها عمدتا با شبهه تحریم دوباره قطع روابط و بنوعی دبه طرف مقابل روبروست.

چالش دیگر اما، مسأله مرجوعی بودن هواپیمای ایرباس اخیر توسط کشور اسپانیااست که در این صورت، خرید آن توسط دولت ایران، بی شک نمایش خود کمتر بینی کشور در عرصه بین الملل  است!

تضمین خدمات، تابع منافع ملت ایران یا تهدیدهای آمریکا!؟؛

ایرباس 321، گنجایش حدود 220 مسافر را دارد و بُرد آن نیز حدود 4000 کیلومتر است. این هواپیما از نوع هواپیما های لوکس است که بزرگ ترین خریدار آن شرکت «امریکن ایرلاینز» بوده است.

واردات این نوع هواپیمای به اصطلاح «لاکچری»، مثل نوع لاکچری ماشین های وارداتی در این دولت، پیامی قابل تأمل دارد!

نکته دیگر اینکه خریداران هواپیماهای لوکس در بحث مخارج نگهداری و تامین قطعات، همیشه با مشکلات جدی مواجه بوده اند... همین جا این سئوال مطرح می شود که اگرچه خرید این هواپیما بخاطر وجود نمایندگی آن در ایران معقول به نظر می رسد، چراکه پشتیبانی قطعات و تضمین خدمات پس از فروش آن بر عهده شرکت نماینده است؛ اما مشکل اصلی زمانیست که برجام پس از دبه های مکرر، در صورتی که مورد نقض مجدد قرار بگیرد، آیا این نمایندگی، تابع منافع ملت ایران خواهد بود و به خدمات دهی به ایرلاین ایرانی ادامه می دهد و یا همانطور که قابل پیش بینی است، برای قرار نگرفتن در لیست تحریم شرکت های مجرم(شرکت های دور زننده قوانین تحریم)، از ایران کوچ خواهد کرد؟!

پاسخ این سؤال اما روشن است...

آیا خرید این هواپیما عقلانی است؟!

بعد مسافت کشور تولید کننده و مصرف کننده هم مطلب دیگری است که باید به آن پرداخته شود؛  براساس اصل حفظ منافع ملی و تجارت حرفه ای٬ بحث بعد مکانی و مسافت ایران و فرانسه برای ارایه خدماتی مثل تأمین قطعات و آموزش نیروی کار مخصوص این هواپیماها، مسأله مهم بعدی ست. مضاف براین، بخاطر خطر لغو قرار داد و دود شدن سرمایه کشور و مردم و همچنین ناظر به وضعیت بقاء تحریم ها، لزوم دقت در عقد یک قرارداد و معامله بهتر و مطمئن تر با درنظر داشتن این مهمات بیش از همیشه احساس می شود. طرفه آنکه ایرباس، شاهکار عجیبی نیست که این همه برای بدست آوردنش، ذوق زده شویم و عزت وزیر و وکیل و بالتبع مردم سربلند این کشور را اینطور لگدمال کنیم...

چه بسا اگر بخش کوچکی از انرژی و سرمایه  دستگاه دیپلماسی کشور، صرف «دیپلماس اقتصادی» می شد و به جای مذاکرات زمان بر و فرسایشی با فرانسه و... با کشورهای سازنده دیگری مثل روسیه مذاکره می کردیم، نتیجه ای به مراتب بهتر و قراردادی باثَبات حاصل می شد.

به عنوان مثال در بحث خرید موشک S300 اگرچه با تأخیر در تحویل مواجه بودیم؛ بنابراین در نهایت تحویل شد و به بهترین وجه مورد بهره برداری قرار گرفت؛ این یعنی طرف معامله کشوریست که بهرحال به تعهد خود پایبند بوده و به آن عمل خواهد کرد.

در ورود به بازی داد و ستد با آمریکا اما، آن چیزی که تا کنون بارها تجربه شده، خُلف وعده(دبه)بوده است و این خود به معنای یک ریسک غیرحرفه ای و غیرعقلانی است.

کشور فرانسه(پلیس بد در عرصه مذاکرات فرسایشی با5+1) به عنوان شریک و متعهد بزرگ ایالات متحده، ضمن اینکه متهم به مبتلا کردن عده ای از مردم ایران به یروس ایدز است؛ سابقه رفتاری رادیکال و خصمانه باکشورمان ایران را از سال های دور باخود یدک می کشد و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

بدعهدی طرف مقابل و سرمایه ملت؛

سابقه طرف مقابل در بدعهدی، دلیل خوبی ست برای اذعان به اینکه خرید ایرباس یک ریسک مالی بزرگ است و مع الاسف، برخورد افراد مسؤل در این قضیه بگونه ای ست که گویی همه دغدغه آنها را بخود معطوف کرده است! خریدی میلیاردی باوجود ریسک بالای سیاسی و اقتصادی آن و ناظر به آنچه در سطور قبل ذکر آن رفت، بیشتر شبیه معاملات متمولین نفتی ست و نشانه ای از آینده نگری و تدبیر در آن دیده نمی شود؛ مسئولین اجرایی کشوری مثل ایران که روز به روز و بیش از گذشته در تنگناهای اقتصادی بیشتری فرو می رود، باید دقیق و با عقبه فکری قابل اعتناء و البته محتاط تری عمل کنند.

این چه تدبیری ست که در قراردادهای منعقد شده در این سال ها، عمدتا طرف متضرر ما هستیم و چون سلاح تحریم و فشار دست آنهاست، در اغلب موارد برای پاسخ متقابل و احقاق حق، دستمان کوتاه ست و...طُرفه اینکه به علت عدم تلاش(مشکوک) دولت برای تقویت زمینه های تولید بهتر و بیشتر و نوزایی از درون، فشار اصلی بر گُرده مردم است و مظلوم ماجرا، اغلب، افراد متوسط و ضعیفِ اجتماع!

خدمات دهی یک شرکت فرانسوی به کشوری با گفتمان اصلی و بنیادین «ضدیت با استکبار و صهیونیزم جهانی»!!...؛ دولت فرانسه یکی از تحت نفوذ ترین دولت ها در رابطه با صهیونیزم جهانی است.

عمده سیاست های آن، در راستای منافع اسرائیل است و همین امر به تنهایی نشان دهنده خطری جدی است، در انعقاد قراردادها با این کشور، اعم از شرکت های هواپیمایی، خودروساز و ...

فرانسه یکی از مهم ترین پشتوانه های گروهک تروریستی منافقین علیه ملت ایران است و پر واضح است که تشدید تنش ها بین مواضع حق طلبانه نظام و ملت ایران با این گروهک تروریست، کمترین اقبالی برای به ثمر رسیدن نهایی و عاقبت بخیری این قراردادها را از بین خواهد برد ...

دست آوردهای قطره چکانی و انتخابات آتی ایران !!؛

برخی گمانه زنی ها از احتمال وجود اهدافی دیگر در پشت پرده این مدل واردات(قطره چکانی)خبر می دهد، احتمالی که با رصد برخی رفتارهای خاص مسؤلین امر، بیش از گذشته تقویت می شود!

خرید یک فروند هواپیما و راه انداختن یک میتینگ تبلیغاتی مضحک، بی شک نشانگر حرکت و البته دورخیز دولت روحانی برای انتخابات ۹۶ است و این خود تکه ای کوچک است از پازل «دستاوردهای نمادین و اجرای میتینگ های پوپولیستی دولت برای جلب آراء مردم»...

درحقیقت؛ جریان ناکام داخلی در جلب نظر مردم و همچنین جریان بیرونی حامی دولت و بقاء گفتمان آن، برای حفظ جایگاه و موقعیت خود و ضمنا ادامه مسیر نرمِ نفوذ در ارکان نظام و‌ مبانی نظری انقلاب و همچنین برای حفظ و بقاء سیستم موجود، در یک حرکت از پیش برنامه ریزی شده، شروع به اجرای سیاست قطره چکانی در ارائه خدمات به مردم کرده است و باارائه خدمات کوچک و بعضا بی فایده و بزرگنمایی رسانه ای آن در رسانه های داخلی و خارجی، به دنبال دادن تنفس مصنوعی به پیکری (گفتمانی) است که بوی الرحمان آن در نظر سنجی های مردمی بلند شده است!!.

نتیجه گیری:

خرید عجولانه هواپیماهای جدید در اتمسفر دوران پر استرس پسا برجام، شاید برای دولت و مسئولین مربوط، مصداق تنفسی مصنوعی باشد، اما نسبت به بی اعتنایی به مطالبات بحق و مشکلات عدیده مردم و بدعهدی نسبت به قول ها و تعهدات داده شده، ریسک بزرگ و بی برنامه ایست و البته ظلم بزرگ در حق مردمی که در سایه بی لیاقتی ها و بی عرضگی های مسؤلین و وزرای دولت، نجیبانه سختی های معاش را به جان می خرند و همچنان در بزنگاه ها، اصلی ترین حامیان انقلاب و نظامند...

با این وجود و به هرشکل، مهم ترین موضوعی که بعداز انعقاد رسمی این قراردادها و در ادامه این روند باید مدنظر باشد، حفظ حقوق کشور و مردم و جهت دهی صحیح درپیگیری روند اجرای این تعهدات برای این دولت و دولت بعدی است، چرا که در صورت اهمال و تسامح، عمل به وعده‌های داده شده در متن قراردادها، به سرنوشت سیاست (برد_برد)!! برجام دچار شده و در دبه دروغ گویی های استکبار اکسید خواهند شد.

حسین محمدی اصل-  دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه آزاد مشهد

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.