یک محقق ایرانی دانشکده هنر دانشگاه امپریال انگلیس به همراه همدانشگاهیهایش ماشینهایی را طراحی کرده است که زبالههای دریایی را به پلاستیک زیستی قابل بازیافت و زیست تخریبپذیر تبدیل میکند.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، یک محقق ایرانی دانشکده هنر دانشگاه امپریال انگلیس به همراه همدانشگاهیهایش ماشینهایی را طراحی کرده است که زبالههای دریایی را به پلاستیک زیستی قابل بازیافت و زیست تخریبپذیر تبدیل میکند. این پروژه که «شلورکز» (Shellworks) نام دارد، توسط امیر افشار و سه نفر از همدانشگاهیانش راهاندازی شده است و هدف از آن تبدیل پوسته خرچنگها به مواد کاغذی شکلی است که میتواند جایگزین بسیار مناسب و پایداری برای پلاستیکهای یک بار مصرف باشد.
این مواد شامل ترکیبی از سرکه و نوعی پلیمر زیستی با نام «کیتین» میشود که مادهای فیبری است که سازنده اصلی دیواره سلولی قارچها، اسکلت خارجی بندپایانی، چون خرچنگها و حشرات، رادولای نرمتنان و منقار سر پایان، از جمله ماهی مرکب و هشتپا است. کیتین همچنین دارای خواص درمانی اثبات شده و کاربردهای صنعتی است.
این محققان برای استخراج کیتین از جانوران دریایی پنج ماشین تولیدی طراحی کردند که هر کدام از آنها از کیتین شیء خاصی را تولید میکند. ولی تولیدات تمامی این دستگاهها کاملا قابل بازیافت هستند.
به طور مثال، یکی از این ماشینها شلی نام دارد که استخراج این مواد از دریا را در مقیاس کوچک انجام میدهد و در واقع شروع کننده فرآیند استخراج کیتین از زبالههای دریایی است.
چهار دستگاه دیگر نیز به همین منوال ویژگی خاصی به این زبالهها میدهند تا آنها را به شیئی زیست تخریبپذیر همانند محصولات بستهبندی ضدباکتریال، کیسههای حمل کننده ایمن مواد غذایی و حتی گلدانهای گیاهیای تبدیل کنند که گیاه درون آن نیازی به مراقبت ندارد.
به عنوان مثال دستگاه «شیتی» یک شکلدهنده ورقهای تبخیری است که با استفاده از حرارت و باد مواد زیست پلاستیکی را به صفحاتی از مواد تبدیل میکند که بعدا میتوانند با استفاده از فرم مایع پلاستیک زیستی به همدیگر بچسبند.
ماشین «دیپی» نیز یک قالب ریختهگری حرارتی است که شامل دو قطعه فلزی جامد است که به یک منبع گرما وصل میشوند. این دو قطعه فلزی از مایع کیتین قالبگیری میکند و سپس آن را خشک میکند تا به شکل لیوان یا قمقمه درآورد.