مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق:
مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق پیش از خطبه های نماز جمعه کن درباره اغتشاشات اخیر سخنرانی کرد. متن این سخنرانی به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿١٢﴾
وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا ۚ. وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ ۖ. إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا
توفیق شد تا در ایام بزرگداشت تشکیل شجره‌ی طیبه بسیج و در آستانه‌ی روز دانشجو مجددا خدمت شما مردم مومن و انقلابی برسیم. در ابتدا سلام گرم بسیجیان روح الله در دانشگاه امام صادق علیه السلام را خدمت شما مردم شریف می‌رسانم و همچنین از امام جمعه محترم و ستاد نمازجمعه‌ی بخش کن جهت ایجاد فضای گفت و گوی بی واسطه‌ی تشکل‌های دانشجویی با مردم حول مسائل انقلاب اسلامی تشکر می‌کنم.
آن چه بر بسیج دانشجویی تکلیف کرد تا با شما مردم سخن بگوید مطالبه‌ی به‌حقی است که در جریان اتفاقات اخیر از این ملت و مستضعفین پای کار انقلاب ضایع شده است. باید دید کدام جریان کوردلی در تلاش است تا وعده‌ی صدق انقلاب اسلامی را در نظر مردم تضعیف کند و در این مسیر از هیچ اقدام و همراهی با دشمنان دریغ نمی‌کند و چگونه برخی کوتاهی‌ها و ضعف‌های داخلی به این مسئله دامن می‌زند.
چگونه ممکن است با اقدامی ناگهانی و شبانه که با ادعای اصلاح اقتصادی و حمایت معیشتی صورت می‌گیرد چنین هزینه‌هایی را بر نظام مقدس جمهوری اسلامی تحمیل کرد؟ چگونه ممکن است طرحی اقتصادی را فارغ از نظرات کارشناسی در این بستر زمانی و اجرایی، به گونه‌ای پیاده کرد که چنین برکاتی را فراهم آورد؟ چگونه می‌شود همزمان بستر اغتشاش و آشوبگری برای منافقین، اشرار و جوان‌های پرشور غافل را فراهم کرد و اعتراضات به حق مردمی که فشار چنین تدابیری را بر زندگی خود احساس می‌کنند به حاشیه برد و چنین هزینه‌های سنگین جانی و مالی را که حتی در فتنه ۸۸ تجربه نشد بر مردم تحمیل کرد، زمینه‌ی یاس و نامیدی عموم مردم را نسبت به امکان اصلاح اقتصادی به وجود آورد و ناکارآمدی‌های اقتصادی و ناتوانی اقتصادی دولت را پای ناکارآمدی اقتصادی نظام نوشت، حیثیت و اعتبار ساختار‌هایی که به اصرار خود دولت برای حل مسائل فوری و اساسی معیشتی ایجاد شده را در افکار عمومی خدشه دار کرد، مردم را نسبت به جایگاه اساسی که نظام اسلامی برای جمهوریت و مشارکت امت قائل است بدبین کرد، مشارکت سیاسی مردم در انتخابات را تحت الشعاع قرار داد و نهایتا، ولی فقیه جامعه را خرج بی تدبیری و کج اندیشی خویش کرد.
دوست و دشمن هر یک حدیث مفصلی از اهداف مسببان این حماسه آفرینی می‌خوانند. شاید این اقدام را راحت‌ترین و سریعترین راه ممکن برای پر کردن چاله‌های معیشتی دیده اند که در این شش سال ایجاد کرده و البته عاجز از کنترل عواقب آن بودند. شاید برخی التهاب و آشوب و امنیتی کردن فضا و مقصر جلوه دادن نظام را تنها راه حفظ موجودیت سیاسی خود دیده اند که اکنون به دلیل کارنامه‌ی سیاه خویش و عدم توانایی در ایجاد پایگاه مردمی رو به اضمحلال است. شاید هم مشتاقان غرب همچنان راه خروج از بن بست فرضی خویش را در خارج از این مرز‌ها جست و جو می‌کنند و تمام دست و پا زدن هایشان برای مذاکره بی نتیجه مانده و التهاب آفرینی و آشوب و به بن بست کشیدن اقتصاد را تنها راه مجبور کردن رهبری، نظام و مردم به پذیرش مذاکره با قبله‌ی آمال خود می‌بینند؟
هر چه بود هزینه‌هایی که تحمیل آن‌ها بر جمهوری اسلامی تجمیع همزمان توان و استعداد جریان‌های ضد انقلاب، منافقین، رسانه‌های جریان سرمایه داری و منابع مالی شیخ نشین‌های خلیج و... را نیاز داشت برخی با هر هدفی در جایگاه بالاترین مسئولین این نظام مقدس بر کشور وارد کردند و بستر سوءاستفاده‌های خارجی و حضور میدانی دشمنان قسم خورده‌ی جمهوری اسلامی را فراهم کردند.
تدبیر حکیمانه‌ی رهبری بود که بر خلاف مدعیان در اولین فرصت با مردم سخن گفتند و ضمن مطالبه حق مردم در کنترل گرانی و تورم مانع از آن شدند که حیثیت و اعتبار ساختار‌های ایجاد شده برای حل فوری و اساسی مسائل معیشتی و جایگاه سران قوای نظام جمهوری اسلامی توسط بی تدبیری‌های برخی و فشار اغتشاشگران خدشه دار شود و امنیت نظام را که لازمه‌ی اصلاحات درون زاست تضمین کردند. ملت ایران، اما استخوان در گلو با وجود مطالبات به حق معیشتی و نارضایتی نسبت به نادیده گرفته شدن در ماجرا‌های اخیر توسط مسئولین، صف خویش را از ضد انقلاب و آشوبگران جدا کردند. اکنون و پس از آرام شدن التهابات باید از درد این مردم سخن گفت و آنان که نمک روی زخم این مردم پاشیدند را رسوا کرد و صالح‌ترین جریان برای علمداری مطالبات مردم، دلسوزان و دلداگان انقلاب اسلامی هستند و هیچ یک از ما و شما بزگواران حق کوتاهی در این مسیر را نداریم و باید آحاد مردم حضور ما را در کنار خویش برای اصلاح امور احساس کنند.
در ماجرای اخیر سهمیه بندی بنزین که تنها به گوشه‌ای از پیامد‌های این حماسه آفرینی! اشاره شد باید اقدامات مشخصی از سوی دستگاه‌های مختلف اتخاذ شود تا صدای اعتراض به حق این مردم که در میان اغتشاشات اخیر نادیده گرفته شد شنیده شده و از آثار سوء این بی تدبیری کاسته شود. اولا می‌بایست مجلس شورای اسلامی دولت را موظف به شفاف سازی در خصوص در آمد و محل هزینه‌کرد منابع حاصل از سهمیه بندی بنزین و افزایش نرخ آن کرده و آن را از قالب یک بسته‌ی حمایتی خارج کرده و صورت قانونی دهد؛ و دولت را طبق وعده‌ای که داده است ملزم به صرف درآمد عایدی از این طرح به نفع مردم نماید، چرا که هیچ تضمینی وجود ندارد که دولت از تعهدی که داده است سرباز نزند.
همچنین مجلس دهم برای یکبار هم که شده با آزادگی رفتار کرده و به وظایف خود عمل کند و عوامل خسارت هنفگت تعطیل کردن طرح سهمیه بندی بنزین و تک نرخی کردن آن و سپس بازگشت به آن طرح پس از ۶ سال آن هم با تحمیل هزینه‌های فراوان به کشور را محاکمه کند. بالأخص آقای زنگنه وزیر نفت را را مورد سؤال و استضیاح قرار دهد و مسند این وزارتخانه‌ی راهبردی را از دست چنین فردی خارج نماید. اگر مجلس بی رمق این روز‌ها توان انجام این کار را ندارد، این مطالبه از قوه‌ی قضائیه مطرح است که به عنوان مدعی العموم علیه عامل وارد شدن خسارت به کشور اقدام نماید. چرا که از این مجلس و شخص آقای لاریجانی در مواقع حساسی که باید نمایندگی ملت را انجام دهند جز گروکشی و بده بستان سیاسی و لابی گری کاری ندیده ایم.
همچنین باید به سرعت و بدون فوت وقت بستر اعتراضات به حق مردم فراهم شده و قوانین این حوزه اصلاح گردد تا مردم بتوانند اعتراضات مدنی و آرام خود را بدون التهاب آفرینی اشرار و سوء استفاده‌ی همیشگی دشمنان به گوش مسئولان برسانند و مخالفت خود را با تصمیمات نابخردانه اعلام نمایند. چرا که هم اکنون مردم هیچ بستری برای ابراز مخالفت خود ندارند و تا دست به اعتراض بزنند به سرعت فضا ملتهب شده و مطالبات به حق آنان نادیده گرفته می‌شود.
اما امروز سخن فقط از یک طرح اقتصادی نیست. امروز باید از جریانی سخن گفت که کمر همت بر ایجاد انحراف در مسیر انقلاب اسلامی و ایجاد یاس در این مردم بسته است. باید این جریان را بی آبرو کرد و مطالبات به حق این مردم در حوزه‌ی معیشت و مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی را سر دست گرفت تا جای اصل و فرع تغییر نکند. صحبت از چند روز و چند ماه نیست. مدت هاست که برخی با بی تدبیری‌های اقتصادی و فریبکاری‌های سیاسی تلاش می‌کنند حق معیشت و مطالبات اصلی اقتصادی را به حاشیه برده و همزمان بر خلاف آن چه ادعا داشتند صدای اعتراض مستضعفین را نادیده بگیرند.
دولت باید موظف شود زین پس به جای کسب درآمد از راه گران کردن بنزین و دست کردن در جیب مردم برای اصلاح اقتصادی و جبران کسری بودجه‌ی کشور به سراغ اخذ مالیات از پزشکان، وکلا و سرمایه داران رفته و راه فرار مالیاتی را مسدود کند. چرا بیش از ۲۰۰ هزار میلیارد تومان معوقه بانکی کشور بایستی در دست عده‌ای خاص باشد؟ چرا دولت اصلاح ساختار‌های اقتصادی کشور را از اغنیا و برخورداران جامعه شروع نمی‌کند؟ چرا قانون مالیات بر عایدی سرمایه می‌بایست دو سال خاک بخورد و دولت از اجرای آن سرباز بزند؟ چرا اصلاح نظام اقتصادی پتروشیمی‌ها انجام نمی‌شود؟ آنگاه برای کسب درآمد و اصلاحات اقتصادی دولت به فکر فشار بیشتر بر مردم بیفتد و مقابله با ثروتمندان و دهک‌های برخوردار را در دستور کار قرار ندهد.
چرا به جای رسیدگی به وضعیت اسفبار صندوق‌های بازنشستگی که تقریباً همه آن‌ها با بحران‌های مالی در حد ورشکستگی روبرو هستند و در صورت تداوم روند فعلی ادامه حیات آن‌ها با ابهام و مخاطره روبرو خواهد بود با اعمال نفوذ حتی مانع حضور افراد شایسته می‌شوند و مجموعه‌های عظیم اقتصادی را در دستان افراد معلوم الحال رها کرده اند؟
اکنون زمان پرسش از نحوه‌ی مدیریت ذخایر ارزی است. درباره ۱۵ میلیارد یورو ارز از مجموع ۲۸ میلیارد یورو ارز حاصل از صادرات غیرنفتی در هشت ماهه نخست سال جاری که بر اساس قوانین قرار بوده است به سامانه نیما واریز شود، شفاف سازی صورت گرفته نشده است، از طرفی ۳۳ میلیارد دلار ارز ۴۲۰۰ تومانی را به کالایی اختصاص دادند که اکنون نه تنها کاهش قیمت که بعضا افزایش قیمت هم داشته اند.
تولید مسکن از سال ۹۲ به کمتر از نصف کاهش پیدا کرده است و به حدود ۳۵۰ هزار واحد مسکونی رسیده است. صحبت صریح رهبری در مورد لزوم ایجاد مسکن و نقش آن در تولید نادیده گرفته شده است. اکنون وزیر مستعفی مسکن که از عاملین اصلی این رکود و گرانی در حوزه مسکن است افاضه می‌فرمایند که اعتماد به نفس داشته باشید، چون ما مسبب وضع موجود نیستیم!
بیش از ۳/۶ هزار میلیارد تومان ارزان فروشی صورت گرفته در پالایش نفت کرمانشاه، کشت و صنعت مغان، آلومینیوم المهدی و هرمزال و زیرمجموعه‌های شرکت توسعه گردشگری را کدام نگاه کارشناسی رقم زده است؟ای کاش مطالبه‌ی شفافیت حضرات سرنوشت شرکت‌هایی همچون پالایش نفت کرمانشاه، نیشکرهفت تپه، هپکو اراک و ماشین سازی تبریز که به دلیل فقدان اهلیت و تخصص کافی خریدار، دچار بحران شده اند را نیز شامل می‌شد. باید امروز امثال پوری حسینی، رئیس سابق و متهم اقتصادی فعلی پاسخگوی جراحتی باشند که با خصوصی سازی مملو از رانت و فساد و غیر شفاف بر کارخانه‌های مادر و سود ده وارد کردند و هزاران کارگر را در شرایط سخت اقتصادی رها کرده و همچنان بر همان بیراهه‌ی گذشته و واگذاری‌های غلط اصرار دارند.
این‌ها و ده‌ها سوال دیگر باید امروز عرصه را بر متولیان امر تنگ کند تا مجال حاشیه سازی و فرار از پاسخگویی پیدا نکنند و به جای بحران آفرینی مجبور به شنیدن صدای اعتراض مردم و اجرای راه حل‌های اقتصادادانان و دلسوزان انقلاب اسلامی شوند. چرا که علی رغم تلاش‌ها برای القای وجود بن بست در کشور به تصریح همه‌ی صاحب ظران تمامی چالش‌های اقتصادی کشور راهکار درون زا دارد، اما دریغ از عزم و باوری راسخ که به جای آدرس غلط غرب و گدایی مذاکره به دنبال بهره بردن از نیرونی انسانی و منابع داخلی باشد.
شورای عالی هماهنگی اقتصادی نیز ارزش و اعتبار اعتماد رهبری و حمایت ایشان را مغتنم شمارد و زین پس با دقت و حساسیت بیشتری تدابیر لازم برای اصلاحات اقصادی مورد نیاز کشور را اتخاذ نماید و کارآمدی جایگاه خویش را به مردم اثبات کند.
همه بدانند فریاد انقلابیون هر جریانی که بخواهد زخمی بر پیکر این درخت تنومند وارد کند را رسوا خواهد کرد و امروز امید و توان ما برای مقابله با مستکبرین، رسوا کردن منافقین و پرداختن به حل مشکلات مردم و مستضعفین بیش از گذشته است.
وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿١٢﴾
وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا ۚ. وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ ۖ. إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا
توفیق شد تا در ایام بزرگداشت تشکیل شجره‌ی طیبه بسیج و در آستانه‌ی روز دانشجو مجددا خدمت شما مردم مومن و انقلابی برسیم. در ابتدا سلام گرم بسیجیان روح الله در دانشگاه امام صادق علیه السلام را خدمت شما مردم شریف می‌رسانم و همچنین از امام جمعه محترم و ستاد نمازجمعه‌ی بخش کن جهت ایجاد فضای گفت و گوی بی واسطه‌ی تشکل‌های دانشجویی با مردم حول مسائل انقلاب اسلامی تشکر می‌کنم.
آن چه بر بسیج دانشجویی تکلیف کرد تا با شما مردم سخن بگوید مطالبه‌ی به‌حقی است که در جریان اتفاقات اخیر از این ملت و مستضعفین پای کار انقلاب ضایع شده است. باید دید کدام جریان کوردلی در تلاش است تا وعده‌ی صدق انقلاب اسلامی را در نظر مردم تضعیف کند و در این مسیر از هیچ اقدام و همراهی با دشمنان دریغ نمی‌کند و چگونه برخی کوتاهی‌ها و ضعف‌های داخلی به این مسئله دامن می‌زند.
چگونه ممکن است با اقدامی ناگهانی و شبانه که با ادعای اصلاح اقتصادی و حمایت معیشتی صورت می‌گیرد چنین هزینه‌هایی را بر نظام مقدس جمهوری اسلامی تحمیل کرد؟ چگونه ممکن است طرحی اقتصادی را فارغ از نظرات کارشناسی در این بستر زمانی و اجرایی، به گونه‌ای پیاده کرد که چنین برکاتی را فراهم آورد؟ چگونه می‌شود همزمان بستر اغتشاش و آشوبگری برای منافقین، اشرار و جوان‌های پرشور غافل را فراهم کرد و اعتراضات به حق مردمی که فشار چنین تدابیری را بر زندگی خود احساس می‌کنند به حاشیه برد و چنین هزینه‌های سنگین جانی و مالی را که حتی در فتنه ۸۸ تجربه نشد بر مردم تحمیل کرد، زمینه‌ی یاس و نامیدی عموم مردم را نسبت به امکان اصلاح اقتصادی به وجود آورد و ناکارآمدی‌های اقتصادی و ناتوانی اقتصادی دولت را پای ناکارآمدی اقتصادی نظام نوشت، حیثیت و اعتبار ساختار‌هایی که به اصرار خود دولت برای حل مسائل فوری و اساسی معیشتی ایجاد شده را در افکار عمومی خدشه دار کرد، مردم را نسبت به جایگاه اساسی که نظام اسلامی برای جمهوریت و مشارکت امت قائل است بدبین کرد، مشارکت سیاسی مردم در انتخابات را تحت الشعاع قرار داد و نهایتا، ولی فقیه جامعه را خرج بی تدبیری و کج اندیشی خویش کرد.
دوست و دشمن هر یک حدیث مفصلی از اهداف مسببان این حماسه آفرینی می‌خوانند. شاید این اقدام را راحت‌ترین و سریعترین راه ممکن برای پر کردن چاله‌های معیشتی دیده اند که در این شش سال ایجاد کرده و البته عاجز از کنترل عواقب آن بودند. شاید برخی التهاب و آشوب و امنیتی کردن فضا و مقصر جلوه دادن نظام را تنها راه حفظ موجودیت سیاسی خود دیده اند که اکنون به دلیل کارنامه‌ی سیاه خویش و عدم توانایی در ایجاد پایگاه مردمی رو به اضمحلال است. شاید هم مشتاقان غرب همچنان راه خروج از بن بست فرضی خویش را در خارج از این مرز‌ها جست و جو می‌کنند و تمام دست و پا زدن هایشان برای مذاکره بی نتیجه مانده و التهاب آفرینی و آشوب و به بن بست کشیدن اقتصاد را تنها راه مجبور کردن رهبری، نظام و مردم به پذیرش مذاکره با قبله‌ی آمال خود می‌بینند؟
هر چه بود هزینه‌هایی که تحمیل آن‌ها بر جمهوری اسلامی تجمیع همزمان توان و استعداد جریان‌های ضد انقلاب، منافقین، رسانه‌های جریان سرمایه داری و منابع مالی شیخ نشین‌های خلیج و... را نیاز داشت برخی با هر هدفی در جایگاه بالاترین مسئولین این نظام مقدس بر کشور وارد کردند و بستر سوءاستفاده‌های خارجی و حضور میدانی دشمنان قسم خورده‌ی جمهوری اسلامی را فراهم کردند.
تدبیر حکیمانه‌ی رهبری بود که بر خلاف مدعیان در اولین فرصت با مردم سخن گفتند و ضمن مطالبه حق مردم در کنترل گرانی و تورم مانع از آن شدند که حیثیت و اعتبار ساختار‌های ایجاد شده برای حل فوری و اساسی مسائل معیشتی و جایگاه سران قوای نظام جمهوری اسلامی توسط بی تدبیری‌های برخی و فشار اغتشاشگران خدشه دار شود و امنیت نظام را که لازمه‌ی اصلاحات درون زاست تضمین کردند. ملت ایران، اما استخوان در گلو با وجود مطالبات به حق معیشتی و نارضایتی نسبت به نادیده گرفته شدن در ماجرا‌های اخیر توسط مسئولین، صف خویش را از ضد انقلاب و آشوبگران جدا کردند. اکنون و پس از آرام شدن التهابات باید از درد این مردم سخن گفت و آنان که نمک روی زخم این مردم پاشیدند را رسوا کرد و صالح‌ترین جریان برای علمداری مطالبات مردم، دلسوزان و دلداگان انقلاب اسلامی هستند و هیچ یک از ما و شما بزگواران حق کوتاهی در این مسیر را نداریم و باید آحاد مردم حضور ما را در کنار خویش برای اصلاح امور احساس کنند.
در ماجرای اخیر سهمیه بندی بنزین که تنها به گوشه‌ای از پیامد‌های این حماسه آفرینی! اشاره شد باید اقدامات مشخصی از سوی دستگاه‌های مختلف اتخاذ شود تا صدای اعتراض به حق این مردم که در میان اغتشاشات اخیر نادیده گرفته شد شنیده شده و از آثار سوء این بی تدبیری کاسته شود. اولا می‌بایست مجلس شورای اسلامی دولت را موظف به شفاف سازی در خصوص در آمد و محل هزینه‌کرد منابع حاصل از سهمیه بندی بنزین و افزایش نرخ آن کرده و آن را از قالب یک بسته‌ی حمایتی خارج کرده و صورت قانونی دهد؛ و دولت را طبق وعده‌ای که داده است ملزم به صرف درآمد عایدی از این طرح به نفع مردم نماید، چرا که هیچ تضمینی وجود ندارد که دولت از تعهدی که داده است سرباز نزند.
همچنین مجلس دهم برای یکبار هم که شده با آزادگی رفتار کرده و به وظایف خود عمل کند و عوامل خسارت هنفگت تعطیل کردن طرح سهمیه بندی بنزین و تک نرخی کردن آن و سپس بازگشت به آن طرح پس از ۶ سال آن هم با تحمیل هزینه‌های فراوان به کشور را محاکمه کند. بالأخص آقای زنگنه وزیر نفت را را مورد سؤال و استضیاح قرار دهد و مسند این وزارتخانه‌ی راهبردی را از دست چنین فردی خارج نماید. اگر مجلس بی رمق این روز‌ها توان انجام این کار را ندارد، این مطالبه از قوه‌ی قضائیه مطرح است که به عنوان مدعی العموم علیه عامل وارد شدن خسارت به کشور اقدام نماید. چرا که از این مجلس و شخص آقای لاریجانی در مواقع حساسی که باید نمایندگی ملت را انجام دهند جز گروکشی و بده بستان سیاسی و لابی گری کاری ندیده ایم.
همچنین باید به سرعت و بدون فوت وقت بستر اعتراضات به حق مردم فراهم شده و قوانین این حوزه اصلاح گردد تا مردم بتوانند اعتراضات مدنی و آرام خود را بدون التهاب آفرینی اشرار و سوء استفاده‌ی همیشگی دشمنان به گوش مسئولان برسانند و مخالفت خود را با تصمیمات نابخردانه اعلام نمایند. چرا که هم اکنون مردم هیچ بستری برای ابراز مخالفت خود ندارند و تا دست به اعتراض بزنند به سرعت فضا ملتهب شده و مطالبات به حق آنان نادیده گرفته می‌شود.
اما امروز سخن فقط از یک طرح اقتصادی نیست. امروز باید از جریانی سخن گفت که کمر همت بر ایجاد انحراف در مسیر انقلاب اسلامی و ایجاد یاس در این مردم بسته است. باید این جریان را بی آبرو کرد و مطالبات به حق این مردم در حوزه‌ی معیشت و مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی را سر دست گرفت تا جای اصل و فرع تغییر نکند. صحبت از چند روز و چند ماه نیست. مدت هاست که برخی با بی تدبیری‌های اقتصادی و فریبکاری‌های سیاسی تلاش می‌کنند حق معیشت و مطالبات اصلی اقتصادی را به حاشیه برده و همزمان بر خلاف آن چه ادعا داشتند صدای اعتراض مستضعفین را نادیده بگیرند.
دولت باید موظف شود زین پس به جای کسب درآمد از راه گران کردن بنزین و دست کردن در جیب مردم برای اصلاح اقتصادی و جبران کسری بودجه‌ی کشور به سراغ اخذ مالیات از پزشکان، وکلا و سرمایه داران رفته و راه فرار مالیاتی را مسدود کند. چرا بیش از ۲۰۰ هزار میلیارد تومان معوقه بانکی کشور بایستی در دست عده‌ای خاص باشد؟ چرا دولت اصلاح ساختار‌های اقتصادی کشور را از اغنیا و برخورداران جامعه شروع نمی‌کند؟ چرا قانون مالیات بر عایدی سرمایه می‌بایست دو سال خاک بخورد و دولت از اجرای آن سرباز بزند؟ چرا اصلاح نظام اقتصادی پتروشیمی‌ها انجام نمی‌شود؟ آنگاه برای کسب درآمد و اصلاحات اقتصادی دولت به فکر فشار بیشتر بر مردم بیفتد و مقابله با ثروتمندان و دهک‌های برخوردار را در دستور کار قرار ندهد.
چرا به جای رسیدگی به وضعیت اسفبار صندوق‌های بازنشستگی که تقریباً همه آن‌ها با بحران‌های مالی در حد ورشکستگی روبرو هستند و در صورت تداوم روند فعلی ادامه حیات آن‌ها با ابهام و مخاطره روبرو خواهد بود با اعمال نفوذ حتی مانع حضور افراد شایسته می‌شوند و مجموعه‌های عظیم اقتصادی را در دستان افراد معلوم الحال رها کرده اند؟
اکنون زمان پرسش از نحوه‌ی مدیریت ذخایر ارزی است. درباره ۱۵ میلیارد یورو ارز از مجموع ۲۸ میلیارد یورو ارز حاصل از صادرات غیرنفتی در هشت ماهه نخست سال جاری که بر اساس قوانین قرار بوده است به سامانه نیما واریز شود، شفاف سازی صورت گرفته نشده است، از طرفی ۳۳ میلیارد دلار ارز ۴۲۰۰ تومانی را به کالایی اختصاص دادند که اکنون نه تنها کاهش قیمت که بعضا افزایش قیمت هم داشته اند.
تولید مسکن از سال ۹۲ به کمتر از نصف کاهش پیدا کرده است و به حدود ۳۵۰ هزار واحد مسکونی رسیده است. صحبت صریح رهبری در مورد لزوم ایجاد مسکن و نقش آن در تولید نادیده گرفته شده است. اکنون وزیر مستعفی مسکن که از عاملین اصلی این رکود و گرانی در حوزه مسکن است افاضه می‌فرمایند که اعتماد به نفس داشته باشید، چون ما مسبب وضع موجود نیستیم!
بیش از ۳/۶ هزار میلیارد تومان ارزان فروشی صورت گرفته در پالایش نفت کرمانشاه، کشت و صنعت مغان، آلومینیوم المهدی و هرمزال و زیرمجموعه‌های شرکت توسعه گردشگری را کدام نگاه کارشناسی رقم زده است؟ای کاش مطالبه‌ی شفافیت حضرات سرنوشت شرکت‌هایی همچون پالایش نفت کرمانشاه، نیشکرهفت تپه، هپکو اراک و ماشین سازی تبریز که به دلیل فقدان اهلیت و تخصص کافی خریدار، دچار بحران شده اند را نیز شامل می‌شد. باید امروز امثال پوری حسینی، رئیس سابق و متهم اقتصادی فعلی پاسخگوی جراحتی باشند که با خصوصی سازی مملو از رانت و فساد و غیر شفاف بر کارخانه‌های مادر و سود ده وارد کردند و هزاران کارگر را در شرایط سخت اقتصادی رها کرده و همچنان بر همان بیراهه‌ی گذشته و واگذاری‌های غلط اصرار دارند.
این‌ها و ده‌ها سوال دیگر باید امروز عرصه را بر متولیان امر تنگ کند تا مجال حاشیه سازی و فرار از پاسخگویی پیدا نکنند و به جای بحران آفرینی مجبور به شنیدن صدای اعتراض مردم و اجرای راه حل‌های اقتصادادانان و دلسوزان انقلاب اسلامی شوند. چرا که علی رغم تلاش‌ها برای القای وجود بن بست در کشور به تصریح همه‌ی صاحب ظران تمامی چالش‌های اقتصادی کشور راهکار درون زا دارد، اما دریغ از عزم و باوری راسخ که به جای آدرس غلط غرب و گدایی مذاکره به دنبال بهره بردن از نیرونی انسانی و منابع داخلی باشد.
شورای عالی هماهنگی اقتصادی نیز ارزش و اعتبار اعتماد رهبری و حمایت ایشان را مغتنم شمارد و زین پس با دقت و حساسیت بیشتری تدابیر لازم برای اصلاحات اقصادی مورد نیاز کشور را اتخاذ نماید و کارآمدی جایگاه خویش را به مردم اثبات کند.
همه بدانند فریاد انقلابیون هر جریانی که بخواهد زخمی بر پیکر این درخت تنومند وارد کند را رسوا خواهد کرد و امروز امید و توان ما برای مقابله با مستکبرین، رسوا کردن منافقین و پرداختن به حل مشکلات مردم و مستضعفین بیش از گذشته است.
وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
ارسال نظرات