شاهنامه فردوسی، فرهنگ اسلامی و ایرانی را در خود گنجانده است

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، رشید در کنگره ملی بزرگداشت فردوسی و افتتاحیه همایش از توس تا نیشابور که امروز در مجتمع فرهنگی امام رضا(ع) برگزار شد با اشاره به ایه 54 سوره مائده گفت: فردوسی از آن قبیل افرادی است که در مقابل سرزنش سلطان محمود غزنوی پیکار کرد اگر در شاهنامه فردوسی مذمتی برای اعراب آمده در قرآن هم این مذمت شامل اعراب نیز می شود.

وی بیان داشت: شاهنامه فردوسی تلفیق ایرانیت و اسلامیت است و سخن کسانی را که فردوسی را جدای از فرهنگ ایرانی و اسلامی می دانند را نفی می کند.

در ادامه رشید معاون سیاسی و امنیتی استانداری خراسان رضوی فلسفه تکرار این مناسبت ها را تکرار نظام های مخلوقی دانست که بر تارک فرهنگ ما جاری است.

 در ادامه محمد سرور مولائی از شاهنامه پژوهان اذعان کرد: دو دلیل است که افغان ها را به شاهنامه فردوسی علاقمند کرده است که علت عمده آن موقعیت جغرافیایی خراسان است چرا که در قلمرو اساطیری کل تراژدی رستم و اسفندیار بین بلخ و زابلستان صورت گرفته است؛ در شاهنامه کابل و زابل از نظر بافت اساطیری به هم مربوطند و حوادث دیگر شاهنامه در سمنگان صورت گرفته است.

وی شاهنامه خوانی در خانواده های افغان بویژه در مساجد و منازل اعیان ازسال های دور بصورت مداوم را از دیگر عوامل علاقه مندی افغان ها به شاهنامه فردوسی عنوان کرد.

عفت مستشارنیا از اساتید دانشگاه تهران به تاثر شاهنامه در قهوه خانه پرداخت و افزود: در تهران قدیم قهوه خانه ها رونق خوبی به دلیل شاهنامه خوانی و نقالی داشتند که با جایگزین شده رادیو، جراید، تلویزیون این رونق از بین رفت.