باشگاه دانشجویان/
به گزارش گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»- یادداشت دانشجویی؛ بنیانگذار قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران ابر مردی بود که فقط قاضی نبود بلکه آنقدر غنای اندیشه ای داشت که بجای میز قضاوت پشت میز و صندلی های هم سطح دیگر افراد می نشست و با اشخاصی همچون آقای کیانوری مناظره تلویزیونی می کرد تا استواری منطق و اندیشه پشتوانه نظا‌م‌جمهوری اسلامی را اینگونه به دوست و دشمن نشان دهد.
حقیقتا شهید بهشتی یکی از اسطوره‌هایی بود که جای خالی وی هیچگاه پر نشد، اما رسول خدا نیز پس از آنکه حمزه سید‌الشهدا را از دست داد از حرکت باز نایستاد.
باید از خودمان بپرسیم وجود میلیون ها پرونده قضایی در کشور ما که مدعی تلاش برای پیاده سازی سیره علوی است چه معنایی دارد، چه میزان از این پرونده و اطاله دادرسی آنها به نقص های ساختاری و کمبود منابع انسانی قوه قضائیه بستگی دارد و چه میزان ناشی از دور شدن جامعه ما از آموزه های دینی و اسلامی است.
در عین حال این حقیقت را نباید از یاد برد که قوه قضائیه نسبت به دو قوه دیگر کشور فضای خاص تر و بسته‌تری دارد لذا اطلاع از آنچه در ساختار قضایی کشور می‌گذرد برای مردم به آسانی مطلع شدن از تحولات درون وزارت خانه ها نیست و این عدم شفافیت به ذات خود مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد.
قوه قضائیه در عین حال که همواره محل مراجعه حجم عظیمی از اقشار مختلف جامعه است در عمل کمترین ارتباط اجتماعی را در میان قوای سه گانه با جامعه دارد و به روایتی دارای بسته ترین درها است.
مسئولان قضایی نسبت به مسئولان هم رده خویش در قوای مجریه و مقننه کمترین حضور را در دانشگاه ها دارند و طی سال های اخیر تنها یکبار یکی از روئسای محترم قوه قضایی در جمع دانشجویان یکی از دانشگاه های کشور حضور پیدا کرده است، آن داستان نیز از شیطنت تشکل های دانشجویی دانشگاه تهران نشات می گرفت که پس از مدت ها تلاش برای دعوت وی و عدم موفقیت، روزی با برنامه ریزی قبلی به رسانه ها اعلام کردند هفته بعد رییس قوه قضایی به دانشگاه تهران می آید و مقام محترم یاد شده که در عمل انجام شده قرار گرفته بود در روز یاد شده به دانشگاه تهران رفت.
انتظار برخورد قاطع و مطابق قانون با سران‌فتنه مطالبه به حق جنبش‌دانشجویی و عموم مردم کشور است و ما امیدواریم نیت قوه‌قضائیه که مبتنی بر به خرج دادن رافت اسلامی در مواجه با فتنه‌گران و براندازان است با ناتوانی و نگرانی از تبعات برخورد قانونی با افرادی که تا این حد برای ملت ایران در جریان فتنه 88 ضرر و زیان آفریدند اشتباه گرفته نشود که بخش عمده این موضوع نیز بستگی به قاطعیت عملکرد قوع قضائیه در برخورد با آنان دارد.
اما داستان مقابله با مفاسد اقتصادی سر درازی دارد و انسان وقتی دلسرد می شود که می بیند بجای به ثمر نشستن دادگاه م.ه و م.ر و س.م و سایر حروف الفبا که هرکدام تا توانسته اند در حق این مردم مظلوم ظلم کرده اند برای احمد توکلی که یکی از شناخته شده ترین نمایندگان فساد ستیز ادوار مجلس شورای اسلامی است جلسه دادگاه تشکیل می شود، برگزاری چنین دادگاهی حقیقتا قرار بود چه پیامی را به چه کسی بفرستد و وقتی از زمین به آسمان ببارد مردم چگونه برداشت خواهند کرد.
در فضایی معاون اول محترم قوه قضائیه صراحتا می فرمایند برخی آنقدر پر توان هستند که که می‌خواهند قاضی پرونده شان را خودشان تعیین می کنند، دادگاه گرفتن برای فردی که از سویی آنقدر دست پاک است و از سوی دیگر آنقدر شجاع است که بتواند با داشتن این هر دو صفت بر سر مفسدین اقتصادی و رانت خوارانی که رفاقتی و روابطی وام های با شرایط خاص 600 میلیون یوری می گیرند فریاد بزند و آنها را رسوا کند چه معنایی دارد.
آنچه مسلم است برخورد قاطع و بدون مصلحت‌اندیشی با مفسدین اقتصادی وابسته به شبکه‌های قدرت از هر گرایش سیاسی و وصل به هر فردی که باشند مطالبه زمین مانده مردم و رهبر انقلاب است.
این داستان تکراری که هر چند وقت یکبار فردی از این سوی میدان پرونده یکی از رغبای آنسوی میدان خویش را بر سر بازار جار بزند و قوه‌قضائیه هم بگوید ورود کرده ایم ولی با گذشت مدت‌ها هیچ اتفاق روشن و امید بخشی نیفتد نه تنها مردم را نا امید خواهد کرد بلکه سلامت و کارآمدی دستگاه قضایی و کل نظام جمهوری اسلامی را در اذهان عمومی زیر سوال خواهد برد.
چنین ظلم مضاعفی به نظام مظلوم ما نابخشودنی تر از اقدامات جاهلانه و عامدانه سران فتنه و آشکارا قدم گذاشتن روی خون شهدایی است که اگر نرفته بودند امروز آقایان پشت میزهای خویش نبودند، پس خداوند از سر تقصیرات ما دانشجویان بگذرد که با سکوت کردن در مقابل این مصلحت اندیشی‌ها و تسامح‌ها اینگونه سبب بدبینی مردم به نظامی که با خون هزار شهید سرپا شده است می شویم، مسئولانی قضایی و مسئولان دستگاه‌های دیگر هم خود می دانند و خدای خویش.
جلال خالقی-عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات