تیپ بزنید تا خدا به شما نگاه کند نه فلان دختر و فلان پسر

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از شیراز، حاج حسین یکتا دیشب در جمع دانشجویان شرکت کننده در پنجمین شب «ضیافت اندیشه» دانشگاه شیراز، با لحن طنزآلودی نسبت به گرمای سالن گفت: کاری که برگزاران این طرح با شما کردند، شمر با امام حسین نکرد و برای شما آرزوی موفقیت برای پاس کردن چند واحد دارم.

 

وی خاطرات جبهه و جنگ را اینگونه شروع کرد:

 

یکی بود یکی نبود، پشت کوه های لرستان، کنار کوه های کردستان، اونور چهارمحال و بختیاری بچه هایی به جبهه رفتند، ما رفتیم جبهه، شما اومدید دانشگاه. جبهه دانشگاه انسان ساز ما بود. اما دانشگاه شما امروز جبهه است، بچه های جنگ نرمه حواستون باشه.

 

جبهه حال و هوا و صفای خاص خودش را داشت. تو جبهه رزمندگان لباس های خاکیو یکدستی داشتند که در خوشتیپی از بی نظیرترین افراد بودند.

 

بچه ها تو جبهه تیپ می زدند تا خدا نگاهشون کنه. بچه ها! خواهرا! برادرا! تیپ بزنید تا خدا نگاهتون کند نه فلان دختر و فلان پسر.

 

بچه ها! به هزار و یک دلیل عاطفی ما تو جبهه عاشق شدیم. چون خدا را فهمیدیم. البته عاشقی ما با عاشقیای امروزی و بیرونی فرق می کرد. ما عاشق آقایی، جمعی، فردی و عاشق ولایت شدیم. جمع ما خوشکل بود، با صفا بود.

 

بچه ها اون جمع تموم شد و خدا بعد از شهدا شما را آفرید، شمایی که تو یادواره های مختلف شهدا، اردهای جهادی، هجرت، اندیشه و حج عاشورایی و غیره هستید.

 

شما اگه نبودید اینجا قابل موندن نمی شد. ما برای خدا رفتیم جبهه، خواهرا! برادرا! شما برای خدا بیایید تو میدون.

 

بچه ها! ما شبای عملیات را قدر ندونستیم و جا موندیم. شما رو به خدا شما شبای قدر را قدر بدونید. بابا خبری در راه است.

 

دلیل رزمنده ها برای رفتن به جبهه، تنها عشقی فراسوی زمین بود که مثال این عشق در شهید معماریان بود؛ که در آخرین اعزامش از مادر بزرگوارش درخواست کرد که این بار ایشان کوله پشتی سفرشان را بندد و در هنگام خداحافظی به مادرش گفت: مادر جان! مرا خوب ببین، این قد و قامت را خوب به خاطر بسپار که دیگر تا قیامت مرا نخواهی دید.

 

 

آرزوی چیزای خوشکل کنید. شما ندید بدید هستید. هنوز چیزای خوشکل ندید. از پشت کوه اومدید که آرزوی خوب ندارید.

 

برادرا! خواهرا! تو جبهه ها یه عده اومدند. بچه ها از آقا اباعبدالله چیزای خوب بخواید. بدونید اونایی که هر چی آبرو دارند از آقامون اباعبدالله دارند. آرزوی خوب خوب کنید. آرزوی دیدن زهرا را کنید.

 

بچه های تو مهمونی اندیشه، شبای قدر را قدر بدونید.

 

خدایا خاک عالم بر سر کسی که رفیق بازی و دوست بازی بلد نیست. بیاید رفیق بازی با مولامونو بلد باشیم. بچه ها اوضاع بحرانیه، سیل اومده، همه جا سیل جاریه، همه را سیل برده. بچه ها سیل آخر الزمان اومده، فقط اونایی را نمی بره که وصله به آقامون باشند.

 

بچه ها خبری در راه است. گوش کنید می خوام یه چیزی بگم کفتون ببره.

 

یه رفیق خدایی داشتیم. 16 سالش بود. ترکش خورده بود تو پاش، فریاد نمی زد، این ور بچه ها با گریه می گفتند یا قمر بنی هاشم. اونور عراقیه با یه جعبه آچار اومده بود سراغ این رفیق خدایی ما.

 

عراقیه با انبردست می خواست ترکشو در بیاره. بچه ها بچه شیعه مسلمون ضجه نزد، ما گریه می کردیم اون ضجه نزد.

 

بچه ها! ما باید لباس تقوا به تن کنیم. بچه ها تو جبهه وصیتنامه نوشتند ما باید وقت نامه بنویسیم.

 

بچه ها! گریه انقطاع کنید، شب قدر نزدیکه. بگید خدا من خسته شدم. به آقا امام زمان راست بگو، بگو قطع شدی. گریه کن؛ گریه انقطاع.

 

بچه ها خبری در راه است. بچه ها قدر این دورانو بدونید. دنیا داره به خودش می پیچه، وضع حملی در راه است، حرکتی در راه است، عالمی شلوغ پلوغ شده است، بچه ها! دم امام زمان را ببینید، دم خانم حضرت زهرا را ببینید، به حضرت زهرا بگید سفارشتون به آقازادش کنه.

 

آسمون قلمبه های قبل از رنگین کمون دنیا در راه است. برید سراغ شاهچراغ زیارت. برید کنار شهدای گمنام گریه کنید.

 

اوضاع خرابتر از اونیه که فکرشو کنید، بچه ها حواستون جمع است. این جلوه عرش الرحمن است. مراقب باشید این جلوه دل زخمی زمین است.

 

ممنون شهدایی هستیم که امشب یادمون کردند. تا یادشون نکنیم یادمون نمی کنند. به حق ادامه دهنده های راه شهدا انشاءالله شرمندشون نشیم. شما دعا کنید برا شهادتمون.